مسایل صنفی بود، اما برخی از این فرصت بهره بردند و دعواهای سیاسی خود را وسط آوردند و به بهانه آن‌ها کنار کشیدند. مثلاً یکی از سایت‌ها دلیلش را عملکرد وزارت نفت(!) اعلام کرده بود. در این میان بودند رسانه‌های متعهدی که برای پیشگیری از ایجاد دو دستگی و افتراق، با آنکه پیش از این دعواها بنا بر شرکت در نمایشگاه نداشتند، اما پس از بروز و همه گیر شدن اختلاف‌ها، نظرشان را تغییر دادند و شرکت کردند تا این سوءتفاهم در داخل کشور و مهم‌تر از آن در بیرون برای دشمنان این سرزمین ایجاد نشود که در عرصه رسانه ایران، یک جناح علیه جناحی دیگر خروج کرده است!

در این فرصت اندک، سر ورود به دلایل شرکت‌نکردن رسانه‌های معترض را ندارم. دلایلی که الحق و الانصاف بسیاری از آن‌ها بحق بود و معلوم نیست چرا کسی به آن‌ها رسیدگی نمی‌کند. اما لازم می‌دانم دو نکته ضروری را یادآوری کنم. نخست آنکه امسال به تعبیر رهبر انقلاب به نام «همدلی» مزین شده بود. در چنین وضعیتی شاید بهتر آن بود که تمام این رسانه‌ها با وجود مواضع بر حق خویش، از این حق به خاطر اطاعت امری خطیرتر چشمپوشی می‌کردند و اجازه نمی‌دادند خدشه‌ای به این همدلی وارد شود.

نکته دوم اما موضع دولتمردان فرهنگی ما در قبال این اعتراض رسانه‌های ناراضی بود. برخی رسانه‌های تندرو و افراطی جناح مقابل، به جای تلاش در رفع مشکل، هر چه به دهنشان رسید، بار همکاران معترض خویش کردند. برخی، آن‌ها را کاسبان تحریم خواندند، برخی آن‌ها را متهم کردند برای کمرنگ کردن فتح‌الفتوح برجام(!) چنین کرده‌اند و برخی دیگر چنان اتهام‌های عجیب و غریبی به این حرکت صنفی بستند که از نقل آن‌ها شرم دارم. در این میان رفتار مسؤولان بخش‌های فرهنگی و دولتمردان ما در این عرصه نیز به گونه‌ای بود که به جای کمک به حل ماجرا، هر دو طرف را در رفتار خود جری‌تر می‌کرد.

به طور مثال وقتی از معاونت مربوط در وزارت ارشاد علت شرکت نکردن برخی رسانه‌ها در نمایشگاه پرسیده شد، گفتند: بروید از خودشان بپرسید! و وزیر محترم این وزارتخانه هم با لحنی که کمابیش ریشه در ریشخند داشت، فرمودند: شرکت نکردن آن‌ها لطمه‌ای به اسلام نمی‌زند! این مواضع براستی تعجب برانگیز و تأسفبار بود. کاش به جای این برخورد، جمعی از چهره‌های مرضی الطرفین را مأمور می‌کردند در سال همدلی این مشکل را رفع کنند.

زیرا این اتفاق بی‌تردید برای هیچ یک از طرفین یک امتیاز و پیروزی محسوب نمی‌شود و بیش از هر چیز یک سوءتدبیر و یک نقطه ضعف در مدیریت رسانه‌ای این دوره به حساب مدیران مربوطه نوشته خواهد شد که بسادگی قابل رفع و رجوع بود.