صدقه، وقف و انفاق، از سنت‌های حسنه اسلامی است که از دیرباز ویژگی خاص مردم مسلمان ایران به شمار می‌رود. شاهد این ادعا نیز اراضی و اماکن موقوفه عام المنفعه بسیاری است که در تمام نقاط کشورمان به چشم می‌خورد و مهم‌تر اینکه اشتیاق مردم به دستگیری از محرومان و مستمندان جامعه، از گذشته تاکنون نه تنها کم نشده که با توجه به زوایای جدید زندگی مدرن و تفاوت در نیازهای امروزی، شکل و شمایل جدیدی به خود گرفته است.

با وجود این، شاید به دلیل عقب ماندن متولیان حوزه وقف و انفاق و ضعف آنان در فرهنگ‌سازی و اطلاع رسانی، هنوز بسیاری از زمینه‌های کمک رسانی به نیازمندان، برای خیران و نیکوکاران آن‌چنان که باید و شاید، شناسانده نشده و بیشتر وقف‌ها و اقدام‌های خیرخواهانه در حوزه علم و فرهنگ، متمرکز مانده است. این درحالی است که امروزه نیازمندان جامعه ما با مشکلات بسیاری روبه‌رو هستند که حل این مشکلات با امکانات و بودجه‌های دولتی امکان‌پذیر نبوده و وقف می‌تواند بسیاری از این مشکلات را برطرف کند.

از جمله این مشکلات می‌توان به بیکاری، نداشتن توان مالی برای تشکیل خانواده و ازدواج جوانان، نبود امکان تحصیل دانش آموزان بی‌بضاعت، بی‌پناهی کودکان کار، زنان سرپرست خانوار، هزینه‌های سرسام‌آور بیماران سرطانی و ده‌ها مورد از این دست اشاره کرد.

از سوی دیگر این تصور که افراد برای وقف، باید سرمایه فراوانی داشته باشند، باید اصلاح شود؛ زیرا بخصوص امروزه با بهره گیری از امکانات پیشرفته، می‌شود سرمایه‌های بسیار اندک را نیز برای انجام کارهای بزرگ، در یک جا جمع کرد. تحقق این شرایط، نیازمند طراحی سامانه‌ای مناسب و تدوین برنامه‌ای علمی و عملی به منظور هدایت وجوه هرچند ناچیز مردم نیکوکار، به سمت کمک‌های معیشتی و توانمندسازی محرومان است. کمک‌هایی که می‌تواند شامل ساخت یک مدرسه، سالن ورزشی و بیمارستان تا خرید یک دست لباس گرم، کفش، اسباب بازی و یا یک وعده غذای گرم و حتی یک قرص نان شود.

در این میان، آستان قدس رضوی به عنوان بزرگ‌ترین نهاد دارای موقوفات، با کارنامه درخشانی که همواره نماد مدیریت موفق اسلامی بوده است، می‌تواند و باید الگوی مدیران دستگاه‌های متولی وقف و امور خیریه کشور باشد.