مهدیه قمری- مهدی فانی با کارنامه‌ای مشتمل بر 28 نمایشگاه نقاشی انفرادی و گروهی، دبیری 12 جشنواره فرهنگی هنری، چندین نمایشگاه انفرادی و گروهی خوشنویسی همراه با چندین عنوان برتر از جشنواره‌های مختلف خوشنویسی از جمله برگزیده سیزدهمین جشنواره ملی رضوی در سال 94، مقام چهارم خوشنویسی نستعلیق غدیر، برگزیده همایش بین‌المللی فردوسی در زاهدان و عضو شورای انجمن خوشنویسی کاشمر و مدرس این انجمن (که بتازگی به مقام استادی نایل شده است) یکی از فعالان عرصه خوشنویسی در کاشمر است.  به بهانه آخرین نمایشگاه این هنرمند با او به گفت‌وگو نشستیم که می‌خوانید.
 به عنوان خوشنویسی که سالهاست در کاشمر فعالیت می‌کنید، خوشنویسی کاشمر چقدر حرف برای گفتن دارد؟
- خوشنویسی در کاشمر پیشینه‌ای 30ساله دارد، یعنی از زمانی که استاد رسول مرادی و مرحوم پورحسن، شعبه رسمی انجمن خوشنویسان در کاشمر را افتتاح کردند، تاکنون کلاس‌ها به طور مداوم فعال بوده و خوشنویسان مطرحی را به جامعه هنری معرفی کرده است. هنرمندان کنونی قابلیت برگزاری نمایشگاه‌های کشوری، تألیف کتاب‌های نفیس و برگزاری کلاس‌های فوق ممتاز را دارند.
 مشکلاتی که عمده هنرمندان در کاشمر با آن روبه رو هستند را چه می‌دانید؟
- «اقتصاد هنر» همان گونه که در کشور مشکل دارد، در شهرهای کوچک مظلوم‌تر و غریب است. متأسفانه هنرمندانی که سطح هنری و کیفی آن‌ها ارزشمند است، در محیط‌های این چنینی نمی‌توانند ارزش واقعی اثر خود را به مردم منتقل نمایند. بنابراین باید مسؤولان تلاش کنند به نحوی ارزش آثار هنری حفظ شده و حتی در برخی مواقع ادارات اقدام به خریدهای حمایتی از آثار هنرمندان نمایند. پوشش‌های بیمه ای هم لازم است      جدی تر صورت گیرد.
 وضعیت استقبال جوانان کاشمر از هنر خوشنویسی چگونه است و چگونه می‌توان جوانان را با این هنر بیشتر آشنا کرد؟
- در مقایسه با شهرهای همتراز کاشمر، استقبال جوانان نسبتاً خوب است، اما متاسفانه به علت سرگرمی‌های متفاوت بویژه فضای مجازی، گرایش کلی به هنر هم کم شده است.
برگزاری کارگاه‌های خوشنویسی در مناسبت‌های مختلف و قرار گرفتن چهره به چهره هنرمندان و جوانان می‌تواند مفید باشد، همچنین برگزاری نمایشگاه آثار هنرمندان در این زمینه مفید است.
 به برگزاری نمایشگاه‌های خوشنویسی اشاره کردید، وضعیت آن در کاشمر چگونه است؟
- هر از گاهی به مناسبت‌های مختلف آثار خوشنویسان بومی و کشوری در نمایشگاه عرضه می‌شود که تنها سالن موجود نگارخانه ارشاد است. نمایشگاه‌ها گاهی انفرادی و گاهی به صورت جمعی برگزار می‌شود و استقبال نسبتا خوبی از آن صورت می‌گیرد.
 به نظر شما رتبه خراسان رضوی به سبب وجود حرم مطهر رضوی در این استان و فعالیت هنرمندان در هنر قرآنی خوشنویسی در کشور چگونه است؟
- خوشبختانه به برکت وجود آستان مقدس حضرت ثامن الحجج(ع) از همان آغاز تشکیل و تأسیس انجمن خوشنویسان، مشهد و شهرستان‌های همجوار، کانون فعال این هنر اسلامی بوده اند.
خوشنویسانی ازجمله مرحوم استاد موسوی، در رواق حرم مطهر به آموزش اشتغال داشتند و برخی از زیباترین کتیبه‌های موجود در حرم رضوی آثار خوشنویسان برجسته استان است.
 ارشاد اسلامی کاشمر متولی امور هنری در شهر شماست چه           حمایت هایی از خوشنویسی در شهر شما می‌شود؟
- رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی کاشمر، از هنرمندان خوشنویس هستند و به علت آشنایی با این هنر اصیل از هیچ گونه همراهی مضایقه نکرده‌اند. گرچه بودجه بسیار پایین هنر در شهرستان دست این عزیزان را برای حمایت‌های مالی اثرگذار و پایه‌ای بسته است که این معضل دامنگیر همه رشته‌های هنری است.
 به عنوان کسی که دور از مرکز فعالیت می‌کنید، تأثیر این دور بودن را چگونه می‌بینید؟
- کار در محیط دور از مرکز، ما را از تلمذ در محضر استادان درجه اول کشور محروم کرده، گرچه اغلب عاشقان این هنر به هر وسیله به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از وجود این گنج‌های بی همتا بهره می‌برند، از سویی هنرمندان توانمند شهرستانی از امکان کمتری برای عرضه کردن آثار خود و قرار دادن آن‌ها در بوته نقد جدی و راهگشا برخوردارند. اما ویژگی کار در محیط دور از مرکز، آرامش آن و دوری از تنش‌های ناخواسته در محیط‌های بزرگ است که این موهبت برای هنر خوشنویسی یک هدیه خدادادی است.
 و سوال پایانی بنده این است که بعضی اوقات با اینکه قطعه خوشنویسی شده بسیار زیباست، اما خواندن آن کمی مشکل است. چقدر برایتان مهم بوده قطعه ای که خوشنویسی کرده اید راحت خوانده شود؟
- همیشه لازم نیست متن اثر ارایه شده کامل، آسان و روان‌خوان باشد، گاهی پیچیدگی ترکیب و ساختار کلی اثر و زیبایی مسحورکننده آن، فرد را آن قدر در خود غرق می‌کند که افزون بر فهم کلی پیام و مطلب، لحظاتی را در پیچش‌ها و چرخش‌های هنرمندانه آن سیر نموده و لذت برده است.
در پایان به نظرم هنر یک ناجی اخلاقی است، زیرا برای اخلاقی زیستن در سال‌های جوانی، روی آوردن به یک رشته هنری فرد را آرام‌تر، روح وی را لطیف تر و خلقش را خوش‌تر می‌کند.