به گزارش قدس انلاین، حجاب برای زنان، از سویی زمینه انحرافات اخلاقی را کم می‎کند و از سویی به زن امنیت و آرامش و مصونیت می‎بخشد. شواهد متعددی از قرآن کریم حاکی از این نکته است که در جامعه عرب قبل از اسلام، زنان برای حضور در اجتماع، پوشش مناسب و مطلوبی نداشتند. نهی قرآن از متابعت از آن الگو و دستورات اصلاحی برای پوشش زنان، از برخی نقص ‎ها و کاستی ‏ها در پوشش زنان آن دوره و فاصله آن با پوشش مورد نظر اسلام حکایت دارد. چنانکه برخی تاریخ‏ پژوهان نیز این نکته را تأیید می‎کنند.

در قرآن کریم آمده است که بر زنان واجب است که همچون روش جاهلیت نخستین، ظاهر نشوند و خود نمایی نکنند (احزاب: 33) و باید زنان به وسیله مقنعه و چارقد سینه و گردن خود را بپوشانند و زینت خود را آشکار نکنند مگر برای شوهران و پسران و سایر افراد محارم خود (نور: 31) و ای پیامبر (ص) به همسران و دخترانت و زنان مومنان بگو: خود را با پوشش اسلامی بپوشانند (احزاب: 60).

بر این اساس یکی از اموری که در گفتار ائمه اطهار (ع) مورد تاکید قرار گرفته است، اجتناب از پوشیدن لباس نازک می باشد، چنانکه در این باره امام علی (ع) می فرمایند: عَلیکم بالصَفیق فَان من رق ثَوبه رق دینه؛ بر شما (ای زنان) لازم است لباس ضخیم بپوشید، زیرا هر کس لباسش نازک باشد دینش نیز مانند لباسش نازک و ضعیف می شود.
همچنین فاطمه دختر قیس می گوید: رسول خدا (ص) فرمود: خوشم نمی آید روسری از سرت بیافتد یا لباس از ساق هایت کنار رود و مردان تو را ببینند.
نیز امام صادق (ع) فرموده اند: مصلحت زن مسلمان نیست که روسری و پیراهن نازک بپوشد.
منابع:
1-مجلسی، بحار الانوار، ج 83: 183.
2-مسلم، صحیح مسلم، ج 8: 203.

3-قبادی، سعادت و شقاوت زنان در حدیث معراج: 21.