مدت یک قرن است که تشکیلات صهیونیسم سلطه خود را بر بخش هایی از جهان گسترانیده و در صدد است تا همه عالم را تحت نفوذ خود در آورد. این امر به ویژه از زمان بنیان گذاری رژیم صهیونیستی در سرزمین های اشغالی فلسطین روند فزاینده ای داشته است. این رژیم با کنترل مالی و تجاری جهان، به دست گیری قدرت سیاسی، اشغال سرزمین، در انحصار گرفتن نیازمندی های مردم بسیاری از کشورها و کنترل همه جانبه رسانه های خبری جهان تلاش می کنند تا مردم جهان را همچون گله ای گوسفند رام خود سازند و به اهداف خویش دست یابند و سلطه آشکار و پنهان خود را در همه جا گسترش دهند.

برای ایجاد حکومت و دولتی واحد زیر پرچم یهودیت افراطی و صهیونیستی نیاز به تبیین و تشریح مبانی، اهداف و همچنین شستشوی مغزی و تبلیغ برای در اختیار گرفتن و جهت دادن به افکار عمومی جهان می باشد. صهیونیست ها برای رسیدن به این مهم، اهمیت رسانه و تاثیر آن بر افکار عمومی جهان و شکل گیری یک قدرت نامرئی جهانی را بسیار زود دریافتند، لذا در صدد برآمدند تا با سیطره بر رسانه های جمعی و همچنین تاسیس و ایجاد فناوری های نوین دیگر، قدرتی افزون تر از یک دولت در جهان به دست آورند.

برای تکمیل پازل قدرت، سیاست و ثروت توسط صهیونیست ها و ایجاد وحدت یهودی در میان یهودیان افراطی و رادیکال، وجود خبرگزاری ها، شبکه های تلویزیونی، اجتماعی و ماهواره ای، سینما، روزنامه و ... نعمتی بی بدیل بود. آن ها با در اختیار داشتن بیش از نیمی از ثروت های جهان و همچنین مراکز با نفوذ سیاسی در کشورهای مختلف، خیلی زود نقاط حساس  و مهم رسانه ای دنیا را در اختیار گرفتند و یا برای اولین با آن ها را پایه ریزی کردند.

در سال 1776 میلادی یک یهودی به نام آدام وایزهاپ استاد حقوق بین الملل دانشگاه آلمان، انجمن پنهانی برای یهودیان تاسیس کرد و آن را انجمن نو رانیان نامید و برای تحقق اهداف این تشکیلات اساسنامه ای تنظیم کرد که در اصل چهارم آن آنده است: نورانیان باید تمام مطبوعات و رسانه های دیگر را در سیطره خود داشته باشند.

خاخام راشورون، خاخام یهودیان شهر پراک چک نیز قبل از تشکیل اولین کنگره صهیونیسم در سال 1897 در شهر بازل سوئیس، در سخنرانی خود که درباره اهتمام یهود به تبلیغات ایراد کرد گفت: "اگر طلا نخستین ابزار ما در سیطره و حکومت بر جهان است بی شک مطبوعات و روزنامه نگاری دومین ابزار کار ما خواهد بود."

در اولین کنگره صهیونیسم که به ریاست تئودور هرتزل تئورسین و پدر معنوی صهیونیست ها تشکیل شد، وی درباره اهمیت تبلیغ و نقش آن در تبادل اندیشه و ارتباط یهودیان پراکنده در نقاط مختلف جهان مطالی را بیان داشت. این کنگره زمینه خطرناکی را به وجود آورد تا سیاست یهودیان بر تبلیغات و رسانه های گروهی جهان عملی شود. زیرا کسانی که در این کنگره گرد آمده بودند بر این نظر اتفاق داشتند که نقشه برپایی دولت اسرائیل و تشکیل حکومت جهانی یهود، جز با تسلط بر سازمان های خبری جهان به ویؤه مطبوعات و روزنامه ها میسر نخواهد شد. از این رو کنگره قطعنامه ای صادر کرد که به عنوان پروتکل رهبران صهیونیست معروف شد. بر اساس آن، صهیونیست ها اصول و شیوه های تبلیغی، اهداف، روش ها، ابزار و نیز راهبردهای تبلیغاتی خود را در چارچوب عقائد دینی و سیاسی خود مشخص کردند. این کنگره در ماده سوم مورد تصویب خود بر تبلیغات و آموزش برای ایجاد میهن ملی یهود در فلسطین تاکید ورزیده است.

تنها اخباری که ما بخواهیم به دنیا مخابره می شود!

در پروتکل پنجم نکته جالبی ذکر شده است: "باید افکار عمومی را با تغییرات در تمامی نواحی به سوی خود جلب کنیم." در پروتکل 12 نیز امده است: "تمام رسانه ها که بازگو کننده اندیشه هاست باید به طور کلی در دست ما باشد." و همچنین: "ادبیات و مطبوعات مهم ترین و قدرتمند ترین کانال های تبلیغاتی و آموزشی است و باید زیر سیطره ما باشد." در جای دیگری از همین بند آمده: "دشمنان ما نباید رسانه ای در اختیار داشته باشند که به وسیله آن اندیشه های خود را بروز دهند. در غیر این صورت باید عرصه را چنان بر آنه تنگ کنیم که نتوانند از طریق این رسانه ها به ما حمله کنند." در قسمت دیگری نیز دکر کرده اند که: "هیچ خبری به هیچ کجا درز پیدا نمی کند مگر اینکه ما اجازه داده باشیم! برای دستیابی به این خواسته باید بر رسانه های خبری سیطره داشته باشیم. در این صورت تنها خبرهایی که ما انتخاب می کنیم به گوش جهانیان می رسد!!"

و بسیاری مطالب دیگر که از مجال این نوشتار خارج است. به هر ترتیب ، برای درک بهتر نکات ذکر شده و این که در فضای رسانه ای چه می گذرد، چند مورد از تاثیر گذارترین و پرنفوذ ترین رسانه های دنیا را از این حیث بررسی می کنیم.

روزنامه های سه گانه یهودی

برای بررسی روزنامه ها و مطبوعات تحت نفود صهیونیستی ها لازم است تا به کشوری سَرَک بکشیم که در این زمینه پیشگام و سرآمد بقیه است، هم از لحاظ تعداد روزنامه ها و هم تاثیر آن در فضای بین المللی، یعنی ایالات متحده آمریکا.

سرکوبی، رقابت و تاسیس حقوق انحصاری داخلی برای انتشار اخبار و ایده ها، مشخصه افزایش تسلط یهودیان بر روزنامه های امریکایی بوده است. نتیجه توانایی یهودیان برای استفاده از صنعت نشر، به عنوان یک ابزار بدون رقیب به مجرد ارائه نمونه هایی از معتبرترین و بانفوذترین روزنامه های این کشور روشن می شود و آن روزنامه ها عبارت است از: نیویورک تایمز، وال استریت و واشنگتن پُست. این سه روزنامه (سرمایه های مسلط مالی و سیاسی امریکا) روزنامه هایی هستند که تقریبا راهنما و الگوی همه روزنامه های دیگر هستند. این روزنامه ها می گویند که چه چیز در سطح ملی یا بین المللی خوب یا بد است؛ تولید خبر در اختیار آنهاست و دیگران صرفاً از آن ها نسخه برداری می کنند. و جالب این که هر سه این روزنامه های در اختیار یهودیان قرار دارد.

نیویورک تایمز راهنمای غیر رسمی اجتماع، مد، تفریحات، سیاست و فرهنگ امریکا است. این روزنامه به اندیشمندان امریکا می گوید که کدام کتاب را مطالعه کنند؛ کدام فیلم را ببینند؛ چه دیدگاه هایی در حال حاضر رایج است؛ کدام سیاستمداران،آموزگاران، رهبران روحانی، هنرمندان و بازرگانان واقعی هستند.

نیویورک تایمز طی چند دهه قرن اخیر، حقیقتاً یک روزنامه امریکایی بود. این روزنامه در سال 1851 توسط دو غیریهودی به نام های هِنری ریموند و جورج جونز تاسیس شد، پس از مرگ این دو نفر در سال 1896 آدولف اُش یک ناشر یهودی ثروتمند، نیویورک تایمز را خرید. در حال حاضر نوه ارشد آدولف، آرتور سولزبرگر ناشر و مدیر عامل این روزنامه است و دبیر اجرایی آن ماکس فرانکل و مدیر مسئول آن ژوزف لیلیولد است که هر دو یهودی هستند. خانواده سولزبرگر همچنین از طریق موسسه نیویورک تایمز، مالک 33 روزنامه دیگر است که بعضی از آن ها عبارتند از: باستون گلوب که در ماه ژوئن سال 1993 به ارزش 1/1 میلیارد دلار خریداری شد؛ مجلات دوازده گانه هر کدام با بیش از 5 میلیون تیراژ؛ 7 ایستگاه خبرگزاری رادیویی و تلویزیونی؛ سیستم کانال تلویزیونی کابلی؛ و سه شرکت انتشاراتی کتاب. سرویس خبری نیویورک تایمز، گزارش ها، مقالات و عکس های خبری را از طریق کابل برای 506 روزنامه، آژانس خبری و مجله پخش می کند.

واشنگتن پُست نیز از اهمیت مشابهی برخوردار است؛ این روزنامه با دایر کردن آژانس های خبری در دفاتر دولتی در واشنگتن، در زمینه اخبار مربوط به دولت فدرال، موقعیت بهتری به دست آورده است. واشنگتن پست نیز همانند نیویورک تایمز ریشه غیر یهودی دارد و بنیانگذار آن شخصی غیریهودی است. در سال 1877 استیلسون هاچینز آن را تاسیس کرد و در سال 1905 جان آرمیلن آن را از وی خریداری کرد و بعدها به ادوارد بی. میلن به ارث رسید. اما در ژوئن 1933 در اوج بحران به ورشکستگی کشیده شد و در یک مزایده توسط یورگن مایر که یک سرمایه دار یهودی و همکار سابق برنارد باروخ ـ تزار صنعتی امریکا در طول جنگ جهانی اول ـ خریداری شد. در حال حاضر، واشنگتن پست را کاترین مایر گراهام، دختر یورگن مایر اداره می کند. مایر گراهام سهامدار اصلی و مدیر عامل شرکت واشنگتن پست است. وی در سال 1979 پسر خود دونالد را به عنوان ناشر روزنامه معرفی کرد. دونالد هم اکنون پست ریاست و مدیر عاملی شرکت واشینگتن پست را به عهده دارد.

شرکت واشنگتن پست رسانه های دیگری را هم در اختیار دارد که از جمله آنها به چند روزنامه، تلویزیون، مجله و از همه مهم تر هفته نامه بسیار مهم امریکا، یعنی نیوزویک است.

روزنامه وال استریت که در هفته1/2 میلیون نسخه فروش دارد، پرتیراژترین روزنامه کشور است. واشینگتن پست در مالکیت جونز و شرکای وی قرار دارد، یک شرکت نیویورکی که 24 روزنامه دیگر نیز منتشر می کند. رییس و مدیر عامل شرکت جونز عبارت است از پیتر آر. کن که شخصی یهودی است؛ کن همچنین پست مدیر و ناشر روزنامه وال استریت را به عهده دارد.

روزنامه های مهم دیگر دست کمی از نیویورک تایمز و وال استریت ندارند. در ژانویه 1993 روزنامه نیویورک از مایملک رابرت ماکس ول، غول رسانه ای یهود، توسط مارتیمر بی. زوکرمن دلال املاک یهودی خریداری شد.

نیویورک تایمز که از مشکلات مالی طاقت فرسایی رنج می برد، مدت یک سال در میان سلسله ای از میلیاردرهای کثیف یهودی ( پیتر کالیکو، استفن هافنبرگ، آبراهام هرشلف و رابرت مردوخ) به افت و خیز واداشته شد.

یهود و شبکه های تلویزیونی جهان

آنگاه كه سخن از تلويزيون به ميان مي آيد، شبكه هاي تلويزيوني آمريكا به مثابه قوي ترين شبكه هاي تلويزيوني جهان رخ مي نمايند كه صهيونيزم سيطره نسبتاً كاملي بر آنها دارد. در آمريكا بين 700تا 1100 شبكه پخش امواج تلويزيوني وجود دارد كه سه شبكه مهمّ آن یعنی اِی بی سی، سی بی اِس و اِن بی سی از مشهورترين آنها محسوب مي شوند و اين شبكه ها هر سه تحت نفوذ صهيونيزم هستند. امّا سيطره صهيونيزم بر شبكه تلویزیونی اِی بی سی از ناحيه رئيس يهودي آن لئونارد جانسون است و اين سيطره نيز بر شبكه تلويزيوني سی بی اِس به رئيس و مالك يهودي آن ويليام بيلي باز مي گردد. همچنين صهيونيزم بر شبكه تلويزيوني اِن بی سی از طريق رئيس يهودي آن آلفرد سيلورمن سلطه دارد.

در ايالات متحده آمريكا كه بيشترين شبكه هاي تلويزيوني پراكنده شده اند به تناسب تراكم شهرها و شرايط بين 700 تا 1100 شبكه دست اندر كار پخش برنامه هاي گوناگون مي باشند. در میان این شبكه ها، این سه شبکه در حكم شبكه مادر مي باشند و ديگر كانال ها، اخبار و گزارشهاي خبري و اقتصادي خود را از اين سه شبكه ها اخذ مي كنند و اين شبكه های مشهور و مهم تحت سلطه و نفوذ مستقیم صهيونيزم مي باشند.

شبكه تلويزيوني اِی بی سی كاملاً در راستاي اهداف يهوديان كار مي كند و مدير عامل آن لئونارد گلدن سان يك يهودي متنفذ است كه دو يهودي ميليونر ديگر به نام هاي اولئون هيس و اورت اورليك با او همكاري دارند.

شبكه تلويزيوني سی بی اِس توسط ويليام اس پالي رئيس هيئت مديره و مدير عامل آن اداره مي شود. مدير مسؤول اين كمپاني جيمز روزنفيلد و معاون او ديويد فوش مي باشد.

شبكه تلويزيونی اِن بی سی شاخه اي است از كمپاني بزرگ آر سی آ كه رياست آن بين سال هاي 1947-1970 به عهده ديويد سارانوف يهودي ثروتمند مهاجر روسي بود و سپس به روبرگ سارانوف پسر وي منتقل شد و در سال 1975 مديريت آن به يك هيات مديره منتقل گرديد كه حق تصميم گيري و آوردن اخبار و انتخاب تيترها و لحن خبر و زمان پخش آن توسط چند صهيونيست اداره می شد. مدير عامل این شبكه فورد سيلورمان يهودي است كه نظارت عاليه بر اين شبكه داشته است. در ميان كارمندان جزء نيز تعدادي يهودي كار مي كنند.

اين كانال هاي اصلي تلويزيوني در حقيقت سازندگان افكار سياسي در جامعه آمريكا مي باشند و در حدود 250 ميليون مرد و زن آمريكايي ديدگاه هاي سياسي خود را از اين كانال ها دريافت مي كنند. علاوه بر اين ميليون ها بيننده اروپائي و آسيايي و كانادايي و ... به طرق مختلف اخبار خود را از اين كانال ها به صورت مستقيم دريافت مي كنند. آمريكاي لاتين به طور دربست در اختيار اين كانال ها مي باشند. كانال هاي ديگر حاشيه پردازان اخباري هستند كه از اين سه كانال پخش مي شود.

شبكه اِن بی سی دربرخي از برنامه هاي خودش به طور آشكار در مورد مليت يهود برنامه پخش مي كند و از خصوصيت هاي قوم يهود و شجاعت و هوشمندي و خدمات آن ها ياد مي كند.

شبكه اِی بی سی نيز برنامه هاي از اين قبيل به طور هفتگي پخش مي كند و تلاش مي نمايد به يهوديان چهره اي انسان دوستانه و خدمت گزار بدهد. اين شبكه تلويزيوني همكاري مداومي با موساد، سرویس جاسوسی اسرائيل دارد و پيوسته مصائب جنگ جهاني دوم را نشان داده، صحنه هایي از مظلوميت يهوديان و مظالم هيتلر را به نمايش مي گذارد تا عواطف مردم آمريكا را نسبت به يهوديان تلطيف كند.

علاوه بر شركت هاي سازنده فيلم، هنرپيشه هاي فيلم هاي تلويزيوني نيز به مناسبت، كار و حرفه اي كه دارند به ناچار بايد هوادار يهوديان باشند و اصولاً هنرپيشه هاي معروف و دست اول به طور مرتب از شركت هاي صهيونيستي حقوق و هدايا دريافت مي کنند و به خوبي آموخته اند كه مسئوليت آنان در قبال يهوديان چيست و چگونه بايد كار كنند. اين هنرپيشگان هر چند وقت يك بار به اسرائيل دعوت مي شوند و در آنجا با شخصيت هاي اسرائيلي ملاقات مي كنند و از بخش ها و قسمت هاي مختلف اسرائيل ديدن مي نمايد و كاملاً توجيه مي شوند. هر يك از اينان چندين عكس با رجال مهم و نخست وزير اسرائيل مي گيرند كه اين عكس ها بعدها به عنوان عتيقه خريد و فروش مي شوند.

خبرگزاری ها؛ شبکه های عنکبوتی در هم تنیده

وقتی نامی از خبرگزاری ها برده می شود، نخست نام خبرگزاری رویتر به ذهن می آید. اگر هم به جدول نام خبرگزاری ها نگاه کنیم، نام خبرگزاری رویتر را در صدر جدول می بینیم. این خبرگزاری در سطح بین المللی از شهرت بالایی برخوردار است و توانسته سایه خود را بر مطبوعات و سایر رسانه های جمعی خبری و تبلیغی بگستراند. بنیان گذار و موسس این خبرگزاری ژولیوس پاول رویتر یک شخص یهودی با نفوذ می باشد. مقر این خبرگزاری هم اکنون در انگلستان و تحت سلطه و قیمومیت صهیونیست ها اداره می شود و از طرف سرمایه داران یهودی به ویژه صهیونیست های انگلیسی حمایت مالی شده و در راستای خواسته های آنان فعالیت می کند و جالب اینکه 147 کشور جهان را تحت پوشش خبری خود دارد.

یکی دیگر از خبرگزاری هایی که در شبکه صهیونیست بین الملل قرار دارد خبرگزاری آسوشیتدپرس می باشد. آسوشیتدپرس در سال 1848 در امریکا توسط 5 روزنامه تاسیس شد و خیلی سریع گسترش یافت تا جایی که در سال 1900 میلادی به شرکت خبررسانی عظیمی تبدیل شد و اکثر روزنامه ها و مجلات آمریکایی که قسمت اعظم آن یهودی بودند در این شرکت عضو شدند. این خبرگزاری که مرکز آن در نیویورک است دارای گسترده ترین فعالیت در سطح بین المللی بوده و سرمایه گذاران آن کارتل های صهیونیست امریکا می باشند. این خبرگزاری به طور متوسط روزانه حدود 11 میلیون کلمه خبر به سراسر جهان مخابره می کند، به طوری که بیش از 10 هزار روزنامه در 109 کشور جهان را با اخبار خود تغذیه می کند، همچنین کلیه روزنامه های منتشره در امریکای لاتین به وسیله این خبرگزاری تغزیه می شوند. ضمنا سه چهارم اخبار این خبرگزاری از کشورهای مختلف دنیا تامین می شود. این خبرگزاری که اخبار خود را به روزنامه ها می فروشد تحت کنترل یک یهودی به نام مایکل سیلورمن است.

اما یکی از مهم ترین و موثر ترین خبرگزاری های یهودی غیر آمریکایی، فرانس پرس است. در سال 1835 یکی از یهودیان فرانسه از خانواده هاواس، آژانس هاواس را در این کشور بنیان نهاد. پس از آن در سال 1851 هاشیت یهودی خبرگزاری هاشیت را تاسیس کرد. این خبرگزاری بعدها خبرگزاری دولت فرانسه یعنی فرانس پرس شد. تا پیش از جنگ جهانی دوم، شارل لوئیس هاواس یهودی این خبرگزاری را اداره می کرد. این خبرگزاری همانند دیگر خبرگزاری ها عمده بین المللی، نقشی که در سطح جهانی ایفا کرده در راستای اهداف صهیونیسم جهانی است. حدود 152 کشور جهان تحت پوشش این خبرگزاری می باشند. این خبرگزاری همچنین برای بسیاری از تلویزیون های جهانی برنامه تهیه کرده و در اختیار آنان قرار می دهد. این برنامه متعلق به سندیکای مطبوعات فرانسه است. این سندیکاها از طرف کارتل های بزرگ فرانسه اداره شده و ماهیت وجودی صاحبان و حامیان آن ها چون دیگر خبرگزاری های گفته شده می باشد.

این خبرگزاری ها نه تنها بیشتر کشورهای جهان را تحت پوشش خبری تحلیلی خود قرار می دهند، بلکه رسانه های جمعی بسیاری از جمله رادیوها و برنامه های تلویزیونی در ممالک مختلف را از طریق دفاتر و دیگر آژانس های خبری وابسته به خود تغذیه کرده و همواره تلاش کرده اند با سلطه بر افکار و فرهنگ ملت ها، اندیشه های عمومی مردم جهان را در جهت اهداف صهیونیسم جهانی سوق دهند. این خبرگزاری ها هیچ گاه حقایق مربوط به رویدادها و حرکت های انسانی و قیام های مردمی علیه مستکبران را به جهان منعکس نکرده بلکه برعکس سعی می کنند تا با تحریف و وارونه جلوه دادن حقایق و یا کتمان آن ها، اخبار و گزارش های تحلیل های دروغینی را به خورد ملت ها دهند.