خودم را که به اتاق 154 در صحن جمهوری حرم مطهر رضوی می‌رسانم، جلسه دقایقی است شروع شده و چند دقیقه بعد وقت نماز است و شاعران به نماز می‌ایستند. پس از نماز، شعر خوانی دنبال می‌شود، آنانی که زودتر آمده‌اند، زودتر شعر می‌خوانند و درباره شعرشان هم صحبت می‌شود. نوبت به یکی از شاعران که می‌رسد، خود را فضل الله شیرانی (سخا) معرفی می‌کند، می‌گوید: از اصفهان آمده و برگشتن خود را به خاطر شرکت در جلسه شعر رضوی یک روز به تعویق انداخته است. او یادی می‌کند، از بزرگان شعر خراسان که حالا یادشان و شعرشان با ماست؛ استاد قهرمان، کمال، صاحبکار و ...
جلسه کم کم شلوغ و شلوغ‌تر می‌شود، 50 شاعر به جلسه آمده اند و این تعداد خوبی است برای جلسه شعری که البته دو مشخصه شاید سبب شود مخاطب آن کم شود، اما گویا این گونه نیست، اول اینکه تمام شرکت کنندگان در جلسه آقایان هستند و دوم شعرهایی که می‌شنویم همه شعر آیینی است. در دقایقی که نوبت به پذیرایی می‌رسد، استاد محمد نیک از شاعران پیشکسوت و از بنیانگذاران این جلسه می‌گوید: «این جلسه 27 سالی است که برگزار می‌شود، هر دو شنبه رأس ساعت 17 شروع می‌شود و رأس ساعت 19 هم تمام می‌شود.»
نیک در توضیح بیشتر ادامه می‌دهد: «در زمان ریاست جمهوری مقام معظم رهبری، در یکی از دیدارهای اعضای جلسه شعر با ایشان، گفتند، چرا از استاد کمال استفاده نمی‌کنید و برایشان توضیح دادیم، چون ایشان از ناحیه پا مشکل دارند، برایشان دشوار است پله‌های اتاق جلسه در موزه قرآن را بالا بیایند و ایشان هم همان جا دستور دادند تا اتاقی در همکف به جلسه اختصاص یابد که همین اتاق را دادند و مدیریت جلسه را استاد کمال بر عهده گرفتند. بعد از درگذشت استاد، مدتی مدیریت جلسه بر عهده استاد صاحبکار و بعد استاد سرویها بود و امروز هم جلسه به صورت شورایی برگزار می‌شود و در شورا چهره‌های مطرح شعر آیینی یعنی استاد شفق و استاد شکوهی در کنار دیگر دوستان جلسه را اداره می‌کنند.»
کوتاه سخن اینکه، جلسه شعر رضوی که زیر نظرمؤسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی فعالیت می‌کند، جایی است که تو می‌توانی نزدیک تر به آقا برایش شعر بخوانی و این حس خوبی است. شاعرانی که شعر خواندند، آن قدر زیاد هستند که از نوشتن نام آن‌ها فاکتور می‌گیرم و شما را به چند شعر خوانده شده در این برنامه دعوت می‌کنم: