درسال 1338 که به عضويت کتابخانه مجلس شورای ملي(آن زمان) در آمد فرصتی پیدا کرد تا مطالعه کتاب‌هاي سودمند ادبي را در برنامه روزانه خود قرار دهد و در اين مدت به سرودن شعر نيز بپردازد. حتي زماني که در خارج تحصيل مي‌کرد، از سرودن شعر غافل نبود.
درسال 1360 با حوزه هنري آشنا شد و همکاری‌های زیادی با این مجموعه داشت. او اولين مجموعه شعرش را با عنوان «بهت نگاه» در سال 1369 منتشر كرد.  وعده ديدار، كتيبه شکيب، سيناي سبزعشق، با شقايق‌ها برادر، عطش عشق، داغ تشنگي، سوار مشرقي، در ساحل علقمه ، ماه در فرات، بر جبين صبح، گزيده ادبيات معاصر، دل و دريا، چشم بيمار، غم دلدار و بر تربت خورشيد بخشی از کارنامه شاعری این شاعر است.
براتی‌پور این روزها به مطالعه، تدریس و داوری جشنواره‌های شعر می‌پردازد. مدتی اثری از او منتشر نشده بود که به گفته خودش آثار آماده چاپ داشته و تأخیر در چاپ آن‌ها به مشکلات این روزهای نشر و بحران کاغذ مربوط می‌شود که البته این آثار همین روزها از سوی انتشارات سوره مهر و انجمن قلم منتشر خواهد شد و در نمایشگاه کتاب عرضه می‌شود.

 تأثیر جشنواره‌ها بر جریان شعر مذهبی
 حضور چند دهه و فعالیت مستمر در حوزه شعر، تدریس، آموزش و داوری جشنواره‌های متعدد باعث شده این شاعر از جریان‌های شعری مخصوصاً حضور جوانان در عرصه‌های مختلف شعر امروز مطلع باشد. وی بر خلاف بسیاری از منتقدان افق روشنی برای شعر مخصوصاً شعر آیینی متصور است.
شاعر «عطش عشق» رویکرد جوانان را به اشعار آیینی مثبت ارزیابی می‌کند.
به گفته وی شعر آیینی دامنه وسیعی دارد و بر خلاف آنچه امروز گفته می‌شود جریان شعر جوان امروز به مسائل اطرافش واکنش نشان می‌دهد.
 وی می‌گوید: آثار خوبی که در قالب فراخوان‌هایی که برای موضوعاتی مثل فاجعه منا یا روز مباهله داده شد، گواه این مطلب است.  در بخش‌هایی که من داور بودم رویکرد شاعران جوان خیلی خوب بود و شعرا از فرصت‌های پیش آمده استفاده‌های خوبی کرده‌اند و همین شواهد نشان می‌دهد جریان شعر امروز روشن است.
یکی از مواردی که درباره شعر آیینی و مذهبی همواره مطرح می‌شود، انتقاد به برگزاری جشنواره‌های مناسبتی در ایام مختلف سال است که باعث به وجود آمدن طیفی از شاعرانی شده است که منتقدان به آنها «شاعران جشنواره‌ای» می‌گویند. منتقدان معتقدند این جشنواره‌ها نوعی نگاه خاص را بر شعر مذهبی ما تحمیل کرده است اما براتی‌پور این انتقاد را وارد نمی‌داند و از برگزاری این جشنواره‌ها حمایت می‌کند.
این شاعر همچنین جشنواره‌های موضوعی را بر جریان شعر مذهبی و آیینی بی‌تأثیر نمی‌داند و می‌گوید: علی‌رغم اینکه بسیاری می‌گویند جشنواره‌های موضوعی تأثیری برجریان‌های شعری ندارد و گاهی از این جشنواره‌ها به عنوان آفت یاد می‌کنند باید گفت اتفاقاً یکی از عواملی که شعرای متعهد انقلابی را در یک مسیر قرار می‌دهد و اجازه نمی‌دهد آن‌ها منحرف شوند همین فراخوان‌ها و کنگره‌هاست، البته همه این جشنواره‌ها باید مدیریت شوند.
 براتی‌پور همچنین از نوع حضور بعضی شاعران انتقاد هم می‌کند. این شاعر می‌گوید: بعضی شاعران جوان ما در فضای فعلی یاد گرفته‌اند برای جشنواره‌ها و کنگره‌ها شعر بگویند، بدون اینکه پشتوانه ادبی خود را تقویت کنند. در حالی‌که سرمایه ادبی و دینی غنی ما باید بیش از پیش، مورد توجه شاعران قرار بگیرد.
به اعتقاد براتی‌پور شاعر امروز مخصوصاً سرایندگان اشعار آیینی باید صحیفه سجادیه و امثال آن را بیشتر بخوانند، از فرهنگ دینی و عاشقانه غافل نشوند و هر آنچه در ادبیات فارسی سرشار از حکمت است باید مورد توجه و اعتنای آنها قرار بگیرد که متأسفانه در بعضی موارد هیچ‌کدام از اینها اتفاق نمی‌افتد.
وی با بیان اینکه «متاع کفر و دین بی‌مشتری نیست» می‌گوید: در فضای شعری امروز همه نوع طیف و نگاه وجود دارد اما دور از انصاف است که نسبت به بعضی موارد خنثی باشیم یا اتفاق‌های خوب شعری را با چوب اتفاق‌های بد بزنیم و آن‌ها را نبینیم.  

 شاعر امروز باید متأثراز زمانه باشد
سراینده «زيتون و زخم» با بیان اینکه شاعر امروز باید متأثر از زمانه‌اش باشد معتقد است: پیروزی انقلاب، جنگ تحمیلی و اتفاقاتی که در این سال‌ها گریبان مردم را گرفت سوژه شعر بسیاری از شاعران شد. دفاع مقدس باعث شد شاعران به سرودن شعر دفاع مقدس و انقلاب روی بیاورند. این امر منحصر به همان زمان نشد و حتی در این سال‌ها شاعران به مسائل جهان اسلام واکنش نشان می‌دهند و تولد و ادامه شعر پایداری به دلیل همین تأثر بوده است.
براتی‌پور ضمن حمایت از شعر اعتراض می‌گوید: شعر اعتراض همیشه جایگاه خودش را داشته است چون شاعر با شعرش جامعه را هدایت می‌کند و یکی از وظایف شاعران هدایت جامعه به مسیر درست است، اعتراض در شعر باعث می‌شود کج روی‌ها و فساد جامعه نشان داده شود تا دولتمردان بدانند اهل ادب و شعر بیدارند و با اعتراض‌ها بسیاری از مسائل را در شعرشان گوشزد می‌کنند.  شاعر «ماه درفرات» معتقد است با اینکه سال‌ها از پیروزی انقلاب گذشته اما هنوز مسائل فراوانی وجود دارد که باید توسط شاعران و هنرمندان به تصویر کشیده شود.
انقلاب اسلامی ‌ایران نکات فراموش شده بسیاری دارد که باید بیان شود و شاعران کسانی هستند که باید از پس این مهم برآیند.