تبرها و ارّه هایمان را پایین بیندازیم. کمی به مأمن حیوانات بیشتر فکر کنیم ، به زنبورهایی که گل های وحشی درختزاران و بوته زاران را دوست دارند. به پرنده هایی که سالهاست خانه هایشان لابه لای درختان تنومند و کهنسال است.

بگذاریم کهورها و نخل ها و نارون ها و چندل ها ، دست آیندگان را بگیرند. خودمان را بگذاریم جای پروانه ها و دارکوب ها و سنجاب هایی که تمام هستی و جست و خیزشان هرروز به نفس های درختان بند است.

پای انسان های نامهربان و خودخواه را از خانه اکسیژن جهان کوتاه کنیم و جنگل را از کابوس آدمیزاد نادان نجات دهیم.

بگذاریم ممرزها و اُرس ها و سرخدارها سرپا بمانند تا نای و نفس مان به شماره نیفتد. به احترام هر اصله درختی که بیست و دو کیلوگرم دی اکسیدکربن زمین را در سال جذب می کند ، سر تعظیم فرود بیاوریم و شکر این نعمت زُمرّدین کنیم.

خودمان را بگذاریم جای جنگلهایی که هنوز زنده اند. جای سبزینگی آوازهای سرمست کننده پرندگان. جای قارچ ها و بوته های تمشک و درختان پُرمیوه ای که فقط می خواهند در دوستی سنگ تمام بگذارند. و اجازه بدهیم درخت ، تا همیشه راوی تنفّس جهان بماند و ریه های کره جغرافیا را نجات دهد.

بی توجهی به منابع طبیعی و چالش های پیش رو

مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری مازندران – ساری از کاهش برداشت از جنگل های شمال کشور خبر می دهد و می گوید : در دهه هفتاد ، میزان برداشت از جنگل های شمال 2میلیون مترمکعب در سال بوده که هم اکنون به 500 تا 600 مترمکعب رسیده که اغلب این برداشت ها مربوط به درختان شکسته و افتاده می باشد.

ستار بابایی می افزاید : به علت شرایط توپوگرافی مازندران ، 76درصد اراضی جنگلی دارای شیب بیش از 10 درصد و 39 درصد ، شیب بیش از 50 درصد دارند که اگر دارای پوشش گیاهی مناسبی نباشند رواناب‌های ایجاد شده سیل های ویرانگری را به وجود خواهند آورد و موجب پُرشدن سدها می گردند.

وی با اشاره به اینکه باید در برنامه ریزی ها و نحوه استفاده از منابع طبیعی تجدید نظر نماییم ، تاکید می کند : با توجه به قرار گرفتن کشورمان در کمربند خشک و نیمه خشک ، باید بیشتر از سایر کشورها به دنبال توسعه و حفاظت از این اراضی باشیم.

مدیرکل منابع طبیعی مازندران – ساری با اشاره به اینکه بدون تعارف با این روند باید منتظر عواقب وخیم بی توجهی به منابع طبیعی باشیم ، اضافه می کند : اگر اشتباهی در حفاظت از این پوشش گیاهی صورت گیرد ، دچار چالش های فراوانی خواهیم شد.

بابایی مهمترین مشکلات منابع طبیعی را تغییرات اقلیم و الگو بارش ، افزایش نیاز، نبود زیرساخت‌ها ، حضور جمعیت در داخل و حاشیه جنگل‌ها ، سیاست راهبرد افزایش جمعیت و مشکلات اجتماعی و اقتصادی عنوان می کند و می گوید : این معضلات شرایط سختی را ایجاد نموده و سازمان جنگل‌ها به تنهایی قادر به حفاظت از این حوزه نمی باشد و نباید کار را تنها به سازمان جنگل‌ها واگذار نمود.

درختانی که به جای گاز و برق می سوزند

مدیرکل منابع طبیعی مازندران – ساری با بیان اینکه به افرادی که از حداقل های زندگی برخودار نیستند ، نمی‌توانیم بگوییم که از جنگل ها محافظت نمایند و اضافه می کند : ابتدا باید مشکلات معیشتی مردمان حاشیه جنگل مرتفع و جوامع محلی توانمند گردند تا بتوانیم فرهنگ منابع طبیعی را به فرهنگ عمومی تبدیل کنیم.

بابایی با بیان اینکه روستاییان سالانه 5/3 میلیون متر مکعب برای تامین سوخت خود از جنگل ها برداشت می کنند ، می افزاید : در برق و گاز رسانی به روستاهای حاشیه جنگل ها خوب عمل نشده است!

مدیرکل منابع طبیعی مازندران – ساری با اشاره به اینکه مدیریت جامع ، رویکرد سازمان جنگل‌هاست ، یادآور می شود : مسائل ترویجی بیشتر با آموزش و پرورش و سازمان‌های مردم نهاد صورت گرفته تا بتوانیم فرهنگ سازی را به صورت ریشه ای دنبال کنیم.

بابایی با اشاره به اینکه اولویت در پارک های جنگلی با حفاظت و بعد با گردشگری ست ، می گوید : اگر در گذشته پارک های جنگلی مانند پارک سی سنگان نور احداث نمی شد در حال حاضر این میزان از اراضی جنگلی وجود نداشت.

دپوی زباله در جنگل تاوان زیادی دارد

مدیرکل منابع طبیعی مازندران – ساری با اشاره به اینکه روزانه 3 هزار تن زباله در استان تولید می شود ، خاطر نشان می کند : این وضع مدیریت پسماند نیست و باید با استفاده از تکنولوژِی ، این معضل مرتفع شود و ریختن زباله در جنگل ها به دلیل اینکه دیده نمی شوند ، تاوان زیادی را به دنبال دارد.

بابایی می افزاید : ظرفیت 387 هزار هکتار مرتع استان 550 هزار واحد دامی ست در حالیکه هنگام تابستان یک میلیون و 290 هزار واحد دامی در مراتع تعلیف می کنند.

وی خاطر نشان می کند : با این روند چرای بی رویه ، خاک مراتع نابود شده و تاوان آن را باید مردمی که در پایین دست زندگی می کنند ، بپردازند

بابایی نیاز صنایع مرتبط با چوب استان را 2 میلیون متر مکعب در سال است اعلام می کند و می گوید : تنها 16 درصد نیاز صنایع استان از طرح های جنگلداری تامین می شود و مابقی از طریق زراعت چوب ، باغات مردم ، واردات از استان های غربی و جنوبی و بخشی از چوب‌های شکسته و افتاده خارج از طرح ها تهیه می گردد.