تنظیم کنندگان این شبهه، با بیان اینکه «در میان عرب‏ها رسم بوده که هر گاه از لشکر اعراب فرمانده یا فرماندهانی کشته می‌شد، اعراب برای آن‌ها مقبره‌ای می‌ساختند و طبق رسوم اعراب جاهلی، آن مکان را مقدس می‌شمردند. این رسم، پس از فتح منطقه به ایرانیان نیز تحمیل شد.» سعی می‏کنند در اعتبار امامزادگان موجود در ایران، خدشه وارد کنند.
در ابتدا باید به این نکته توجه داشته باشیم که با مطالعه منابع تاریخ باستان ایران، می‏بینیم که ساختن مقبره برای بزرگان در میان ایرانیان رایج بوده است. برای مثال اشاره به مقبره‏ منسوب به کوروش یا مادر حضرت سلیمان و... کافی است. در مناطقی از ایران که به آیین زرتشت بوده‏‎اند نیز رسم بوده که اموات خود را در مکان‌هایی به نام «دخمه» می‌‏گذاشتند و آنجا را مورد احترام خاص قرار داده و مراسمی ویژه برای مردگان خود برگزار می‌کردند. پس ادعای عربی بودن رسم آرامگاه ساختن برای بزرگان حق نیست.
از سوی دیگر همان طور که دیروز توضیح دادیم، مردم ایران، به دلیل بصیرت و تیزبینی ذاتی خود، حقانیت پیام اسلام را از خشونت و غلبه‏ قهریه لشکریان خلیفه دوم تفکیک کردند. بنابراین به رغم اینکه حکام تحمیلی عربی ایران در آن زمان، از منسوبان بنی‏امیه و دشمن اهل بیت (علیهم السلام) بودند، اما ایرانیان به فراست ممتاز بودن امامان هدایت را دریافتند و محبت آل الله را در دل جا دادند. از این رو همزمان با فراخوان امامزادگان به ایران توسط امام رضا(علیه السلام) در سال 200 قمری ـ یعنی حدود 185 سال پس از فتح ایران ـ ایرانیان تحت تعالیم این قاصدان معرفت، به تشیع گرایش یافتند و مکتب حقه ائمه اطهار(علیهم السلام) را پذیرفتند.
پس ورود امامزادگان به ایران، برنامه‏ای سازمان یافته و هدفدار از سوی امامان شیعه برای آشنا کردن مردم مستعد و حق‎پذیر ایران با حقایق اسلام بوده و طبیعی است که مردم این سرزمین به دلیل حق‎شناسی و قدردانی از این مهاجران و علمداران معرفت، پس از رحلت، مزار آنان را ارج نهاده و با توسل به آن مجاهدان طریق هدایت به درگاه الهی تقرب جویند و  این چنین، بارگاه این امامزادگان، روز به روز بیشتر کانون توجه ایرانیان قرار گرفته و توسعه ظاهری یافته است.
این را هم بدانید یکی از وظایف ذاتی سازمان اوقاف این است که شجره‏نامه و اصالت امامزادگان بزرگوار دفن شده در کشور را بررسی کرده و با منابع معتبر تطبیق دهد و در صورت انطباق، تأیید کند و اگر کوچک‌ترین ایرادی به آن وارد باشد، آن امامزاده را از فهرست بقاع متبرکه خارج نماید. این مطلب در مورد همه امامزادگان کشور صادق است و هر کجا که بارگاه امامزاده‏ای را مشاهده کردید، اگر تابلوی اوقاف در آنجا قرار داشت، بدانید که آن امامزاده با استناد به مدارک غیرقابل خدشه‌ای که نزد اوقاف است، به تأیید رسیده و ساختگی نیست.
این مطلب را هم به عنوان نکته آخر اشاره می کنم که هدف از تولید این شبهات، این است که مخاطبان را نسبت به هر آنچه بویی از دین می‌دهد، شکاک و بدبین کنند. پس لازم است که روی علت تولید و نشر این گونه شبهات در فضای مجازی نیز بیندیشیم.
خوانندگان ارجمند می توانند شبهات دینی خود را به شماره 300072309 پیامک کنند.