در روزهایی که رسانه ملی به دلایل گوناگون، روزگار خوبی ندارد و بخصوص به دلیل روبه‌رو شدن با بحران بودجه، از کیفیت برنامه‌هایش کاسته شده و دیگر خبری از فیلم‌های خوب و سریال‌های فاخر هم نیست و تک و توک آثار به اصطلاح فاخر مانند «معمای شاه» به دلیل نبود نظارت کافی و ناتوانی نویسنده و کارگردان، چنگی به دل نمی‌زنند و با انتقاد منتقدان و کم‌توجهی مخاطبان روبه‌رو شده‌اند، جرقه‌هایی در برخی شبکه‌ها که بیشتر هم تازه تأسیس‌اند، کور سوی امید درباره رسانه ملی را روشن نگه می‌دارد.
این روزها «شبکه افق» که از مدیران و کادر جوان و خوشفکری بهره می‌برد، به تنهایی و شاید با کمک برخی تازه تأسیس‌های دیگر، بار کاستی‌های دیگر شبکه‌های اسم و رسم‌دار که عناوین پرطمطراق شبکه ملی، شبکه جوان، شبکه تو و ... را یدک می‌کشند، بر دوش می‌کشد.
شب جمعه‌ای که گذشت، فرصت شد در پایان شب دو برنامه را از «شبکه افق» پشت سر هم تماشا کنم؛ اولی یک ویژه برنامه محیط زیستی با نام «هوای تازه» و دومی یک مستند سریالی با نام «ملازمان حرم». با اولی در جریان یک فاجعه بزرگ زیست محیطی در شرف وقوع قرار گرفتم و با دومی، همصدا با خانواده‌های مهربان و صبور شهدای مدافع حرم، خاموش و بی‌صدا اما عمیق گریستم. باید برای ساخت چنین برنامه‌های اثرگذاری به مدیران «شبکه افق» و جوانان شایسته‌ای که این برنامه‌ها را می‌سازند و اداره می‌کنند، خسته نباشید و تبریک گفت. برنامه «هوای تازه» بسیار دقیق و کارشناسانه به مسأله خطرناک طرح ساخت مجتمع پتروشیمی در شهر زیبای چابهار پرداخت که آثار زیانبار آن می‌تواند نسل‌های آینده را نیز تحت تأثیر قرار دهد و با نابودی زیست‌بوم منحصر به فرد سواحل دریای عمان و آلوده کردن آن، کشور را از موهبتِ بخشی از گنجینه‌های ارزشمند زیستی خود برای همیشه محروم کند.
این برنامه علمی با اجرای دو «مجری کارشناس» جوان و مسلط، در حالی که از استنادهای تصویری و علمی و حتی مستندهای خارجی که بخوبی تدوین شده بودند استفاده می‌کرد، هر عقل سلیمی را به این نتیجه می‌‌رساند که ساخت مجتمع پتروشیمی در بندر چابهار، آن قدر خسارت‌های بزرگی دارد که براحتی بتوان منافع آن را فراموش کرد. براستی مگر رسالت یک برنامه تلویزیونی چیست؟ چیزی بزرگ‌تر از روشنگری درباره یک فاجعه زیست‌محیطی در آستانه وقوع و جلوگیری از آن؟
اما «ملازمان حرم»؛ مستندی کوتاه و 30دقیقه‌ای که توصیه می‌کنم تکرار آخرین قسمت آن را که به شهید «سید اسماعیل سیرت‌نیا» اختصاص داشت حتماً ببینید. مستندی که با اجرای همسر شهید داریوش رضایی‌نژاد از شهدای هسته‌ای و در گفت‌وگویی تأثیرگذار با همسر صبور شهید سیرت‌نیا، تهیه شده است. شک ندارم  در این زمانه وانفسا که امواج مخرب ماهواره‌ها، سریال‌ها، فیلم‌ها و موسیقی‌های مبتذل از هر سو جوانان و نوجوانان ما را محاصره کرده و براحتی راه گریزی نمی‌توان یافت، تماشای چنین مستندهایی، راه نجات نوجوانان و جوانان است. راه آشنایی آن‌ها با فرهنگ شهادت که مثل و مانندش را در هیچ فرهنگ دیگری نمی‌توان یافت غیر از فرهنگ مسلمان شیعه‌ای که برای دفاع از ناموس دین، لباس رزم می‌پوشد و به قربانگاه می‌رود در حالی که همسر جوانش چشم به قامت رعنای او دوخته است.
«شبکه افق» راهش را پیدا کرده و امیدواریم دیگر شبکه‌ها هم با کنار گذاشتن بهانه‌ها، از کارهای خوب، الگو بگیرند.