به رغم ناتوانی در برقراری ارتباط میان تصورات خود و بیان خواسته‌ها، اما بچه‌ها قادرند تردید‌ها را اظهار کنند.
محققان برای تشخیص این ویژگی کودکان، آزمایشی بر اساس حافظه طراحی کردند. آن‌ها یک اسباب بازی را زیر یک جعبه پنهان کردند و جعبه مشابه دیگری را نیز کنار آن گذاشتند. سپس از کودک خواستند تا آن را بیابد تا توانایی کودک در کمک خواستن به شیوه غیر کلامی ارزیابی شود. هدف از این آزمایش، رفع مشکل کودکان در ابراز کلامی اشتباه‌ها و تردید‌ها بود.
پس از طی زمانی بین سه تا ۱۲ ثانیه، کودک به سمت یکی از جعبه‌ها که تصور می‌کرد اسباب بازی زیر آن است، اشاره می‌کرد. اما قبل از این اسباب بازی از آنجا برداشته شده بود. در این حالت کودک نمی‌دانست در شرایط پیش رو چه باید بکند، اما سپس از کار‌شناس کمک خواست تا ابهام خود در مورد نبودن اسباب بازی زیر جعبه جادویی را برطرف کند. نتایج این بررسی‌ها نشان می‌دهد، کودکان خیلی بیشتر از حد تصور، محیط فیزیکی و اجتماعی را ارزیابی می‌کنند و می‌توانند روند شناخت را کنترل کنند.