آقای وزیر؛ من از دورترین، محروم‌ترین و جنوبی‌ترین هیأت مدیره نظام پرستاری کشور با شما وزیر محترم سخنی دارم. از میناب، شهری که وفای به عهد مردمش، نسل اندر نسل به خاندان محمد و آل محمد شهره خاص و عام است. شهری که سید آل پیغمبر نزدشان حرمت و برکت دارد.
مردمی که برعکس تمام مردم ایران زمین، تشنه گرمای آفتاب جنوب هستند، چون تنها درآمدشان، درخت خرمایی است که اگر در فصل خرماپزان، آسمان، گرمایش را از سر صاحبانش دریغ کند، شرمنده خانواده‌هایشان خواهند شد. مردمی که صورتشان نه به واسطه گرما، بلکه به سبب محرومیت روز به روز سیاه و سیاه تر می‌شود.
من از منطقه جنوب با شما سخن می‌گویم. از سیریک و جاسک و بشاگرد، سرزمین مردمانی که هنوز که هنوز است، قسم مقدسشان، برکت نان سفره‌هایی است که برایش، برخلاف خیلی از ما، عرق جبین می‌ریزند.من از منطقه محرومی با شما سخن می‌گویم که مردم این سرزمین بر خلاف نام بلند و عریض و طویل وزارت شما، هم با بهداشت، هم درمان و بویژه آموزش خاطره ای مشترک ندارند و اگر هم دارند، خاطره ای خوب نخواهد بود.
آقای وزیر! فردا قرار است به صورت ویدیو کنفرانس و ندیده و نشناخته تعداد زیادی از بخش‌های ویژه بیمارستان‌های کشور و از جمله بیمارستان میناب را افتتاح کنید، اما یک پرسش که مدام این چند روز مانده به روز افتتاح مجازی، ذهنم را درگیر کرده، این است که آیا واقعاً این مراکز از نظر ساختاری، تجهیزات و نیروی انسانی هم افتتاح خواهند شد؟
منظورم را که کاملاً درک می‌کنید؟
یا اینکه در روز افتتاح در جلوی دوربین‌های مقابل شما، تعدادی از تجهیزات عاریه ای(تخت فلان بخش و میز و صندلی فلان واحد و مانیتور فلان بخش و....)، یا نیروهایی را که از بخش‌های دیگر برای دلخوشی شما چند ساعت به صورت قرضی در جلوی دوربین با لباس‌های آنکارد شده و اتوکشیده صف کشیده اند، گرد هم آورده اند تا مراسم باشکوه شما به زیباترین شکل ممکن برگزار شود؟
در بیمارستان‌های اینجا، هشت ماه است که پرداختی صورت نگرفته است.اگر خاطرتان باشد با وعده
به روز شدن مطالبات، طرح بزرگ تحول نظام سلامت را شروع کردید و در این راه پر پیچ و خم و پر فراز و نشیب، الحق والانصاف همکاران پرستارو بهیار و کمک بهیار و آزمایشگاه و رادیولوژی و ماما و اتاق عمل و بیهوشی و... حتی خدمات و نگهبان هم کم نگذاشتند.
اما آیا براستی وعده شما هم عملی شد؟
با این حجم کار (که متأثر از طرح تحول نظام سلامت جناب عالی است) نیرویی بر تعداد نیروهای بیمارستان‌ها اضافه نشده که هیچ، بر اثر سوءمدیریت مدیران و مسؤولان اجرایی، هر روز با انتقال نیروها و بویژه نیروهای بومی، ضربات مهلک بر بدنه ضعیف و بیمار بیمارستان‌ها وارد می‌شود. همکاران بنده همگی خسته‌اند، خسته از کار زیاد، خسته از شیفت‌های فشرده، خسته از لغو تمام مرخصی‌های عید هر ساله که از 20 اسفند شروع و تا ۱۵ فروردین ادامه دارد، ولی با این وجود یک لحظه از خدمت به مردم محروم منطقه دریغ نکرده‌اند. بر اساس طرح تحول نظام سلامت - پرداخت هزینه هتلینگ - چند تخت بر تخت‌های بیمارستانی اضافه، یا حتی تعویض شده است؟ در واقع درآمدهای اختصاصی برای هتلینگ در کجای بیمارستان‌ها هزینه می‌شود؟
فردا شما بخش ویژه در بیمارستان میناب را به زعم خود و از کیلومترها دورتر افتتاح می‌کنید، اما آیا به فکر تأمین نیروهایش هم بوده‌اید؟یا باید همکار خسته من از فلان بخش، بخش ویژه شما را هم بچرخاند که خدای ناکرده در میزان کارانه پزشکان متخصص کسری بوجود نیاید.
آیا به فکر تجهیزات لازم بخش ویژه هم بوده اید ؟ یا باز هم مردم محروم منطقه من و شهر من، باید قربانی این کمبودها شوند که آمار بالای فوتی‌ها در بخش ویژه بیمارستان میناب به دلیل همین کمبودها، گواه صادق گفته‌های من است.
و در آخر یک پرسش ویژه جناب وزیر!
براستی هدف از افتتاح بخش ویژه بیمارستان میناب که اکنون حدود هفت سال از شروع به کار آن می‌گذرد، به صرف اینکه تنها دو تخت به مجموعه اضافه شده است، چیست؟ یعنی این همه سر و صدا و بوق و کرنا و ویدیو کنفرانس برای همان دو تخت است یا که ان شاءالله در خبرها اعلام خواهند کرد، بخش ویژه بیمارستان حضرت ابوالفضل (علیه السلام) شهرستان میناب در استان هرمزگان با دستان مبارک وزیر محترم بهداشت و درمان افتتاح شد؟
بیایید اگر با مردم صادق نیستیم، دست کم با خودمان سرسوزن، راست و حسینی باشیم.
*رئیس هیأت مدیره نظام پرستاری شهرستان‌های میناب، سیریک، جاسک و بشاگرد
نظر شما