هر کس با قرآن همنشین شد، هدایتش زیاد می‌شود و تاریکی و کوردلی از او گرفته می‌شود. فقط یک گروه هستند که هدایت نمی‌شوند و آن‌ها هم منافقین هستند.
امام علی‌بن‌أبی‌طالب(علیه السلام) می‌فرمایند: «مَاجَالَسَ هَذَا اَلْقُرْآنَ أَحَدٌإِلاَّ قَامَ عَنْهُ بِزِيَادَه أَوْ نُقْصَانٍ؛ هیچ‌کسی با قرآن همنشین نشد، مگر اینکه وقتی از کنار قرآن، بلند شد، یا برای او فزونی داشته و یا همراه کاستی برای او بوده است». یعنی چه؟
در ادامه حضرت توضیح داده و می‌فرمایند: «زِيَادَه فِي هُدًى أَوْ نُقْصَانٍ مِنْ عَمًى؛، هدایتش، زیاد می‌شود یا از کوردلی او کاسته می‌شود».
بنابراین هر کس با قرآن همنشین شد، هدایتش زیاد می‌شود و تاریکی و کوردلی از او گرفته می‌شود. فقط یک گروه هستند که هدایت نمی‌شوند و آن‌ها هم منافقین هستند. پس اگر انسان، منافق نباشد، بر اثر همنشینی با قرآن، یا زیادت در اوست و یا نقصان؛ زیادت در هدایت و نقصان در کوردلی.
اگر بخواهیم مصداقی بیان کنیم، جورج جرداق مسیحی است. از او فیلمی تهیه کردند که درباره حالات و مطالب او در مورد قرآن و نهج‌البلاغه است، او می‌گوید: وقتی هر چه با قرآن ناطق، امیرالمؤمنین(علیه السلام) و نهج‌البلاغه ایشان همنشین شدم، بر هدایت من افزوده شد. بعد باقرآن مأنوس شدم و باز هم اضافه شد. با اینکه او، مسیحی است، اما چون منافق نیست و با دید باز همنشین قرآن و نهج‌البلاغه می‌شود، به او عنایت می‌شود.