سریال‌های ارزان قیمت یا بی کیفیت کره‌ای که از رسانه ملی پخش می‌شود چیزی شبیه اجناس بی‏کیفیت چینی است که سالهاست بازار مصرف ایران را اشغال کرده و همان کاری که اجناس بی کیفیت چینی با تولید اشتغال و درآمدزایی کشور ما کرده است، سریال‌های کره‌ای و یا احیاناً ترکیه‌ای با فرهنگ و شعور مردم ما داشته‏اند.
تفاوت بازار کسب و کار با شعور، فرهنگ و سبک زندگی مردم قابل قیاس نیست. شاید تجارت و کسب و کار و تولید را بتوان در زمانی معقول درست کرد ولی فرهنگ و سبک زندگی مردم را که خراب کنی سال‌ها زمان می‌برد که درست و ساخته شود.
بارها رهبرکبیرانقلاب امام خمینی(ره) به مردم و مسؤولان درباره مراقبت از داشته‌های خودمان تذکر داده اند و چندبار نیز رهبر عظیم الشأن انقلاب اسلامی‌در خصوص سبک زندگی ایرانی و اسلامی‌و مقابله با تفکرات مخرب بیگانه گوشزد کرده اند اما کو گوش شنوا ؟
متأسفانه کاری که مدیران فرهنگی در این سالها با فرهنگ ایرانی اسلامی‌ خودمان کردند دشمنان بیگانه هم نمی‌توانستند بکنند.
ضعیف کردن متولیان فرهنگ و هنر چه در افکار مردم و عوام و یا ندادن بودجه مناسب و در فشار قرار دادن اصحاب رسانه و فرهنگ همانا آب به آسیاب دشمن ریختن است البته به کار گماردن افراد فاقد صلاحیت و فاقد اندیشه در امور مدیریت‌های کلان فرهنگی هم مزید علت می‌شود و در نهایت مجبور می‌شویم به جای تولید آثار ارزنده و صاحب اندیشه ایرانی و اسلامی‌به سراغ آثار ارزان، پوچ و ضعیف کره‌ای و ترکیه‌ای برویم و یا شبکه‌های ارزان قیمت ماهواره‌ای هستند که اوقات فراغت مردم را اشغال کنند.
و وقتی مدیران رسانه ملی مجبور می‌شوند بواسطه نداشتن بودجه، هر دلال و واسطه چی را به دلیل آورنده اسپانسر و مشارکت بعنوان تهیه کننده بپذیرند و یا سطح سلیقه و نگاه مردم را به نازل ترین بها معاوضه کنند باید توقع اتفاقات ناگوار غیرفرهنگی و پوچ را در جامعه داشت.
وقتی یک مدیر فرهنگی کم تجربه و جوان در رأس تولیدات مستند نقش تهیه کننده را بعنوان یک مدیر پروژه و اثرگذار ندیده می‌گیرد و شکل من درآوردی را از خود ایجاد می‌کند که در هیچ شبکه تلویزیونی در دنیا نمی‌توان سراغ گرفت و یا در همین اواخر در سازمان خودمان (صدا و سیما) به‏جای قدرت بخشیدن و احیا کردن کمپانی‌ها و مؤسسات تولید فرهنگی و رسانه‌ای مستقیما با برخی عوامل قرارداد بسته می‌شود و نقش مهم تهیه کننده ندیده گرفته می‌شود و یا حذف می‌شود، پس مسلماً تولیدات داخلی ضعیف و
کم‏اثر می‌شوند و یا پاسخگوی تقاضای بیننده نخواهد بود و به ناچار باید سراغ آثار سخیف و کم ارزش خارجی رفت تا بتوان آنتن شبکه‌ها را  فقط روشن نگه‏داریم و به جرأت می‌گویم که آثار سخیف و کم بهای کره‌ای و ترکیه‌ای تا سالها در ریشه و متن و بُن خانواده‌های ایرانی اثرگذار خواهد بود.
مطمئناً متولیان و مدیران فرهنگی و یا حمایت کنندگان فرهنگ و هنر مسؤول این فاجعه خواهند بود و عدم حمایت از فرهنگ و فرهنگ سازان و سربازان خط مقدم جنگ نرم و فرهنگ، تاوان سنگینی برای ایران امروز و نسل آینده ایران بر جای خواهد گذاشت.