بر اساس افق چشم انداز ۱۴۰۴، تولید خودرو در ایران باید به مرز ۳میلیون دستگاه برسد که یک میلیون دستگاه آن سهم صادرات است. با رفع تحریم های بین المللی و خارج شدن صنعت خودرو از رکود، صنعت قطعه سازی نیز با رشد و شکوفایی همراه خواهد شد.  از طرفی  با قراردادهای شرکت های مختلف خودرو سازی اروپایی و آمریکایی همچون پژو با ایران،  می توان  گفت  با توجه به زیرساخت هایی مانند دسترسی به مواد اولیه ارزان قیمت، منابع انسانی تحصیل کرده و توانمند و حامل های انرژی متنوع، در نقاط مختلف ، ایران را پایگاه صادراتی خود
 قرار بدهند.
در حقیقت تحقق و اجرایی شدن برجام موجب رشد سرمایه گذاری خارجی و انتقال دانش فنی در عرصه خودروسازی خواهد شد که بر همین تناسب توسعه، رشد و ارتقای صادرات در صنعت قطعه سازی نیز رخ خواهد داد. از این رو این صنعت باید در زنجیره تأمین خود با گسترش فعالیت ها و همکاری ها در سطح بین المللی، در تراز نخست جهانی قرار بگیرد. بدون تردید برجام و ارتقای روابط بین المللی برای صنعت قطعه سازی کشور، فرصت ها و تهدیدهایی را در پی خواهد داشت . از جمله فرصت های آن می توان به سرازیر شدن سرمایه های خارجی به کشور، دسترسی به منابع مالی و تسهیلات خارجی برای پیشبرد پروژه ها و ایجاد حس رقابت و دسترسی به بازارهای جهانی از طریق مشارکت های خارجی اشاره کرد. همچنین در مقابل تهدیدهایی مانند غیر قابل رقابت بودن محصولات قطعه سازی داخلی در برابر نمونه های خارجی و با ورود شرکت های خارجی به بازار ایران، تولید کنندگان داخلی شاید بازار خود را ازدست بدهند.همچنین باز شدن درهای واردات به سمت بازاری که به کالاهای لوکس و با کیفیت عطش زیادی دارد موجب  تلاش های گسسته و انفرادی شرکت ها برای جذب شرکت های خارجی و  بازارهای بیشتر جهانی می‌شود. از این رو صنعت قطعه سازی کشور باید با سیاستگذاری هوشمندانه، ضمن بهره گرفتن از فرصت ها، از تهدیدها نیز به سلامت عبور نماید و آن‌ها را نیز به مزیت رقابتی و استراتژیک تبدیل نماید . قطعه سازان باید از حیث مباحث کیفیتی، اصلاحاتی را در محصولات خود پوشش دهند، در حقیقت مشتری به کیفیت نیاز دارد، اما برای داشتن کیفیت شرطی وجود ندارد. صنعت قطعه سازی کشور باید تلاش کند از حیث دانش و فناوری به روز شود ، به روز بودن به این مفهوم است که بازار داخل و خارج هر دو به دلیل همسان و همگن بودن قطعات ایرانی با نمونه های مشابه از حیث کیفیت و قیمت تمام شده، به استفاده از این قطعات تمایل داشته باشند. صنعت خودروسازی ایران استعداد آن را دارد که به پایگاه تولید خودرو در منطقه تبدیل شود و انواع خودروها را تولید و به بازارهای هدف صادر نماید. برای تحقق این امر بیشتر از بخش دولتی، توانمندی بخش خصوصی اثربخش خواهد بود تا پایه های نوین صنعت خودروسازی و در پی آن صنعت قطعه سازی صادراتی را بنیانگذاری نماید. از این رو موارد زیر برای رونق و پیشرفت  صنعت  قطعه سازی کشور پیشنهاد می گردد:
۱-صنعت قطعه سازی  کشور ظرفیت رقابت در بازارهای بین المللی را دارد، منوط به اینکه بستر مناسب برای برنامه ریزی صحیح و مدون ، با سیستم نظام‌مند بازاریابی و فروش برای تهیه محصولات با کیفیت و ارزان قیمت همتراز با استانداردهای بین المللی در این صنعت فراهم شود. صنعت قطعه سازی باید تلاش کند محصولات و فرآیندهای تولید خود را به روز نماید، تا برای تأمین قطعات یدکی خودروهای خارجی و فروش قطعه به خودروسازان خارجی وارد بازارهای جهانی شوند.
۲-قوانین لازم و ضروری برای تحقق این هدف از سوی مراجع مربوط مصوب و اجرایی شود. بدون تردید عملیاتی شدن وعده ها تأثیر بسزایی در صنعت قطعه سازی خواهد داشت.
۳-از ظرفیت نخبگان صنعتی با توانمندی پژوهشی و تحقیقی کشور به صورت صحیح استفاده شود .
۴-برای هر قرارداد و خودروسازی که وارد کشور می شود ،بدون تردید باید درصد ساخت داخل به صورت پلکانی لحاظ شود و به طرف های خارجی در فرآیند انعقاد قرارداد تأکید شود که محصول کامل ونهایی وارد کشور نکنند و برای هر نمونه وارداتی، محدودیتی نیز برای آن‌ها ایجاد شود.