از ابتدای تأسیس سازمان ملل، بسیاری از منتقدان با سازوکار ناقص آن کنار نیامدند. آنها معتقد بودند این تشکیلات عملاً ابزاری است در دست چند قدرت برتر جهانی تا به زیاده‌طلبی‌ها و فساد و جنایات خود صورت قانونی بدهند. در شعار اما همه چیز با امپراتوری رسانه‌ای آنها، به نام حفظ حقوق بشر و تأمین عدالت جهانی تمام می‌شد. اما از همان آغاز قوانین شرم‌آوری نظیر حفظ حق وتو برای پنج قدرت برتر جهان، معلوم می‌کرد که این سازمان تنها برای کنترل افکار عمومی در جهان و به واقع نقش یک سوپاپ اطمینان را در روابط بین‌الملل برای استعمارگران بازی می‌کند.
این سازمان عریض و طویل در طول سال‌های حیاتش، تصمیمات شرم‌آور بسیاری را شاهد بوده است که بررسی هر کدام می‌تواند نشانگر تضاد عملکرد و شعارهای این مجموعه عظیم باشد. به طور مثال مواجهه سازمان ملل با چندین دهه آدمکشی و جنایات فجیع صهیونیست‌ها در سرزمین‌های اشغالی، بی‌تفاوتی شرم‌آور سربازان این سازمان در جریان نسل‌کشی مسلمانان بوسنی توسط صرب‌ها و تقریباً همزمان با آن تماشای نسل کشی دیگر در کشور آفریقایی «رواندا» و... همه و همه اثبات می‌کند که این سازمان پوشالی فقط اهرمی است در دست کاخ سفید و متحدان آن تا با کمک آن بر جنایات روز افزون خویش سرپوش بگذارند.
در این میان سیستم تأمین مالی این سازمان نیز یکی از مجراهای اصلی آسیب‌پذیری و عدم استقلال آن است. این معضل در ارتباط با نهادهای وابسته به سازمان ملل نیز با شدتی تأسف‌بار، نظیر فائو، یونسکو، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و امثالهم وجود دارد. این نهادها بجای تطبیق عدالت عملاً در خدمت ممالک و قدرت‌هایی هستند که بودجه اصلی آنها را تأمین می‌کنند. در تمام سال‌های پس از تشکیل سازمان ملل، نخبگان افکار عمومی در جهان خواستار تصحیح این روند و اتخاذ شیوه‌ای بوده‌اند که سازمان ملل به سبب وابستگی مالی خود، مجبور نباشد بصورت برده و بنده ممالک ثروتمند درآید. در مقابل همواره مخالفان مدعی بودند این کمک‌ها بدون هیچ چشم‌داشتی است و بر بی‌طرفی این سازمان کوچکترین اثری ندارد. چند روز پیش وقوع یک اتفاق شرم‌آور، آشکارا ثابت کرد که سازمان مذکور جز ابزاری بی‌اهمیت در دست تأمین کنندگان مالی خود، چیز دیگری نیست. در پی جنایات آل‌سعود و بالا گرفتن کودک‌کشی ریاض و متحدانش سازمان ملل نام این کشور را در لیست سیاه خود قرار داد و بلافاصله پس از آن سعودی‌ها تهدید کردند کمک‌های مالی خود را به این تشکیلات قطع می‌کنند، در نتیجه رئیس سازمان ملل بسرعت نام ریاض را از لیست مذکور خارج کرده و مدعی شد باید برای این تصمیم تحقیق بیشتری انجام شود. او البته اعتراف کرد این تلخ‌ترین تصمیم مدیریتی زندگی‌اش بوده است. دنیا سال‌هاست می‌داند سازمان ملل مترسکی در دست زورگویان جهان است و حقوق بشر یک شوخی برای سرگرمی مخاطبان شده است.
نظر شما