یکی از صنایع و کسب و کارهایی که امروزه از درآمد افزایی قابل توجهی در سطح جامعه برخوردار است و برای ارتقا و پیشرفت آن به واردات قطعه یا ابزاری از خارج کشور نیاز نیست و با اتکا بر توانمندی‌های بومی ، جذابیت‌های داخلی  و در راستای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی رونق می‌گیرد، صنعت گردشگری است.
منافع و مزایای اقتصادی که از مسیر گردشگری به دست می‌آید بسیار فراتر از سطحی است که تصور می‌شود، از طرفی  در مسیر این بستر اقتصادی ،فرصت‌های شغلی فراوانی ایجاد می‌گردد که سبب شده است افراد زیادی به سوی این صنعت رغبت ورزند.
در این بین روستاها  و گردشگاه‌های طبیعی که یکی از مهم‌ترین ارکان صنعت گردشگری و توریستی را تشکیل می‌دهند ضمن اینکه عواید اقتصادی خوبی را نصیب جامعه روستایی می‌کند ، فرهنگ و رفتار اجتماعی روستاییان را نیز ارتقا و گسترش می‌دهد . از این رو برای نهادینه کردن گردشگری روستایی و برخورداری از ظرفیت‌های بالقوه  آن، باید به اقتصاد گردشگری روستایی توجه بیشتری شود. گردشگری روستایی این ظرفیت را در اختیار روستاهای دارای منابع گردشگری قرار می‌دهد که با استفاده از فرصت پدید آمده برای توسعه آینده روستای خود مشارکت و برنامه ریزی نمایند.
بنابراین باید بر نقش پر رنگ جوامع محلی به عنوان جامعه میزبان و اصلی ترین عنصر توسعه در بخش گردشگری روستایی تأکید و تمرکز صورت بگیرد.
از این رو موارد زیر به منظور سیاستگذاری بیشتر درباره این موضوع و برخورداری مؤثرتر از گردشگری روستایی پیشنهاد می‌گردد:
۱- روستاهای کشور با وجود جاذبه‌های طبیعی و انسانی ، هنوز از فرصت گردشگری مؤثر برای توسعه  روستایی بهره لازم را نبرده اند که مهم‌ترین عامل در بروز این مسأله کمبود زیر ساخت‌های لازم از جمله مکان‌های اقامتی، پذیرایی، رفاهی و در نهایت ضعف مدیریت در زمینه توسعه گردشگری روستایی است، بنابراین بخش خصوصی باید همراه با مشارکت  جامعه روستایی، زیر ساخت‌های لازم برای برنامه ریزی‌های منطقه ای و محلی و ایجاد جاذبه و فعالیت‌های جدید، در کنار جاذبه‌های اصلی، میزان درآمد زایی از این بخش را ارتقا ببخشد تا معضلاتی مانند فقر و بیکاری را در این مناطق ریشه کن نماید.
۲- اغلب روستاییان دارای اطلاعات ، دانش و تجربیات اندکی نسبت به گردشگری روستایی هستند و گردشگری را بیشتر از آنکه عامل پیشرفت و رشد تصور نمایند ،به عنوان پدیده ای مزاحم و برهم زننده نظم روستا تلقی می‌کنند، بنابراین باید سازمان‌های مجری، آموزش‌های لازم را در خصوص معرفی و شناخت بیشتر اهداف فعالیت‌های گردشگری در مناطق روستایی و بهره گیری از مزایا و فرصت‌های متعدد آن،  به جامعه روستایی ارایه نمایند. به منظور توسعه پایدار صنعت گردشگری روستایی باید مطالعات اقتصادی به صورت هدفمند و مبتنی بر استفاده از تمام ظرفیت‌های جامعه میزبان صورت پذیرد.  
۳- گردشگری پایدار در مناطق توریستی روستایی ، نتیجه رابطه هدفمند بین صنعت گردشگری ، مردم و جامعه میزبان است، بنابراین باید ضمن حفاظت از منابع  طبیعی و صیانت از فرهنگ جامعه روستایی ، تعادل بین نیازهای گردشگران، حمایت از محیط زیست و جامعه میزبان، به ارتقای کیفیت سفر به منظور حفظ منافع ذی نفعان  نیز توجه شود. مسؤولان باید با اهتمام بیشتر و دقت افزون‌تر نسبت به توسعه گردشگری روستایی سیاست‌هایی را تبیین کنند تا گردشگران و روستاییان با پرداخت کمترین هزینه ، بیشترین منفعت مادی و معنوی را از صنعت گردشگری روستایی ببرند.