به گزارش قدس آنلاین از تبریز، مردم سرتاسر جهان روزانه حجم گسترده ای از مواد پلاستیکی را مصرف می کنند و محل های دفن زباله با توده انبوهی از این پسماند ها انباشته می شوند. و البته به خوبی می دانیم که دهها سال طول می کشد که این مواد به طور طبیعی تجزیه شوند. از طرفی دیگر کشورهای مختلفی در حال حاضر از طریق سوزاندن، تلاش برای از بین بردن این مواد زاید می کنند که چندان هم پروسه بی خطر نیست چرا که مواد حاصل از احتراق طبیعی مواد پلاستیکی، موادی مانند متان و مواد سمی دیگر به جو زمین رها می شوند.

اخیرا، دانشمندان آکادمی علوم چین و دانشگاه کالیفرنیای ایالت متحده آمریکا تلاشهای ارزشمندی انجام دادند تا به رهیافتی برای حل مشکل فوق دست یابند. پس از انجام چندین دوره تحقیقات آزمایشگاهی آنها نهایتا به روشی دست یافتند که از طریق آن نه تنها مواد پلاستیکی را تجزیه سازند بلکه این مواد را به مواد مفیدی مانند سوخت تبدیل سازند.

با توجه به مقاله علمی این دانشمندان که در شماره اخیر مجله ساینز ادونسز( پیشرفت های علمی ( Science advances  چاپ گردیده است، این محققان بر روی یکی از مهمترین مواد پلاستیکی به نام پلی اتیلن متمرکز شدند که یکی از طولانی ترین زمان های لازم برای تجزیه را دارند و سالانه متجاوز از 100 میلیون تن از آنها تولید می گردد. برای تخریب ملکولی و تجزیه پلی اتیلن ها بطور معمول می توان آنها را سوزاند اما کنترل مواد خطرناک حاصل از این احتراق کار مشکل و هزینه بری می باشد.

این دانشمندان از کاتالیزور های خاصی برای تجزیه پلی اتیلن به مواد مفید مانند بوتان ( به عنوان ماده سوختی) و واکس(که در تولید پلاستیک مورد استفاده قرار می گیرد ) سود بردند. هزینه این عملیات به زعم این دانشمندان خیلی بالا نیست.هر چند این ادعا خیلی از لحاظ اقتصادی و در اشل صنعتی- تجاری مورد بررسی قرار نگرفته است ، چرا که به عنوان مثال یکی از کاتالیزورهای مورد استفاده در این فرایند ایریدیم است که قیمت بالایی دارد. محققان تلاش می کنند که جایگزین مناسب و ارزانتری برای این کاتالیزور گرانبها پیدا کنند. از طرفی دیگر، نسبت پلاستیک به کاتالیزور در پروسه پیشنهادی این دانشمندان  30 به 1 است که از دید صنعتی خیلی قابل ملاحظه نیست . در این راستا، تلاش های بعدی برای تبدیل این نسبت به 10000 به 1 همچنان ادامه دارد.

دانشمندان دانشگاهای مطرح جهان بسیار خوش بین هستند که با ادامه روند فوق نسل های بعدی را از تبعات استفاده از مواد پلاستیکی بطور کامل رها سازد .اما بنظر می رسد تا آن زمان، کار فرهنگی بسیاری لازم است تا مردم در فرهنگ استفاده از این مواد بازنگری اساسی کنند.