در حال حاضر بخش عمده صادرات و تجارت در سطح جهانی در زنجیره ارزش چرم در ایران، مربوط به انواع کفش و پس از آن انواع چرم و کیف و چمدان قرار دارد. در کشور ما انواع کفش و پاپوش 21 درصد از کل صادرات این زنجیره را به خود اختصاص داده است این در حالی است که کشور ما در زمینه ساخت اشیاء متنوع از چرم طبیعی با چرم دوباره ساخته شده، هیچ گونه صادراتی ندارد.

کارشناسان بر این باورند که فقدان آموزش‌های حرفه‌ای در سطوح مختلف برای کارکنان صنعت چرم یکی از حلقه‌های مفقوده این صنعت به شمار می‌رود و سازماندهی دوره‌های آموزشی که بتواند تمامی دست اندرکاران این صنعت را به صورت مجزا و تخصصی آموزش دهد به چشم نمی‌خورد.

با این حال هر چند کارشناسان معتقدند که در زمینه تحقیقات کاربردی، صنعت چرم کشور در نقطه صفر قرار دارد و تحقیقاتی که بتواند تحولاتی در زمینه بهبود کیفیت و پایداری آن، توسعه محصولات جدید و توسعه فرایندهای مدرن بوجود آورد نداریم، اما ریشه فرهنگی و باستانی چرم ایرانی می‌تواند به عنوان زیرساخت فرهنگی چرم محسوب شود و چرم ایران مانند فرش ایرانی و پسته ایرانی در سطح دنیا برندینگ شود و از طرفی چنانچه کیفیت بالای چرم ایرانی حفظ شود می‌تواند به عنوان کالایی لوکس و با قیمت بالا به جهان عرضه شود.

اما این روزها صنعتگران ، از کم توجهی به صنعت چرم، گله می‌کنند. به طوری که اغلب  گلایه ها از بدون استفاده ماندن ظرفیت تولید کارخانه‌ها خبر می‌دهد، این در حالی است که به اذعان بسیاری از فعالان این بخش بیش از 70 درصد ظرفیت واحدهای تولیدی بدون استفاده مانده است.

مدیر بازاریابی یکی از کارخانه‌های معروف چرم کشور ، با اشاره به اینکه صنعت چرم کشور حداقل چهار میلیارد دلار ثروت را می‌تواند برای اقتصاد کشور به ارمغان بیاورد به خبرنگار ما می‌گوید: ما باید به دنبال یافتن فرمولی باشیم که بتوانیم این صنعت را دارای ارزش افزوده فراوان کنیم.

کوروش طهماسبی همانند دیگر فعالان، این صنعت را غول خفته ثروت کشور می‌داند و ادامه می‌دهد: این صنعت در صورت توجه و حمایت می‌تواند فرصتهای شغلی فراوان و تولید و ارزآوری فراوانی برای کشور به همراه داشته باشد.

این فعال صنعت چرم کشور به مشکلات پیش روی تولیدکنندگان این صنعت اشاره می‌کند و می‌گوید: ما مواد شیمیایی و سایر مواد اولیه را به صورت نقدی خریداری می‌کنیم، ولی قادر نیستیم که تولیداتمان اعم از سالامبور، کراست و چرم را نقدی به فروش برسانیم.

وی بلااستفاده ماندن سرمایه‌گذاری‌های انجام شده در بخش ماشین آلات را از دیگر مشکلات این صنعت برای برخی از تولیدکنندگان عنوان می‌کند و ادامه می‌دهد: حدود 13 درصد از سرمایه‌گذاری‌های انجام گرفته در ماشین آلات به دلیل رکود حاکم بر کشور تقریباً بلااستفاده مانده است و از طرفی نبود یک سیاست ملی و اطلاع‌رسانی نادرست بهره‌وری سرمایه‌گذاری‌ها را به میزان بسیار زیادی پایین آورده است.

وی می‌افزاید: در حال حاضر برای اینکه محصولات تولیدی واحدهای چرمسازی قابلیت صادرات را داشته باشد باید مطابق با پارامترها و روشهای مختلف مورد تأیید اتحادیه‌های بین‌المللی و سازمانها استاندارد کننده بین‌المللی تست و آزمایش شوند.

یکی دیگر از فعالان صنعت چرم، ایران را مهمترین نقطه تولید چرم و مصنوعات آن در دنیا می‌داند و به خبرنگار ما می‌گوید: قدمت صنعت پوست و چرم در یکصد سال اخیر نشان می‌دهد که کشور ما مهد صنعت چرم در دنیا محسوب می‌شود.

حمیدی به مشکلات این صنعت در سالهای اخیر در کشور اشاره می‌کند و اظهار می‌دارد: در شرایط کنونی صنعت چرم به واسطه شرایط فناوری و روشهای فرآوری محصول از قیمت تمام شده بالایی نسبت به کشورهایی مثل ترکیه  برخوردار است.

وی یکی از معضلات گریبانگیر واحدهای تولیدی صنعت چرم کشور را کمبود سرمایه در گردش می‌داند و می‌گوید: روند سرمایه‌گذاری داخلی بر روی صنعت چرم به دلایل متعدد از جمله علاقه برخی تولیدکنندگان به صدور مواد خام و نیمه تکمیل، وجود موانع قانونی، محدودیتهای زیست محیطی و... از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست.

این فعال صنعت چرم به حمایت دولت در جهت تقویت تولیدکنندگان برای حضور در بازارهای هدف و شناسایی و تعیین بازارهای هدف صادراتی و مشتریان خاص در بازارهای مذکور اشاره و عنوان می‌کند: امروز به جهت آنکه شمار عرضه کنندگان کالاها و خدمات مشابه، بسیار زیاد شده است، این امکان برای مشتریان فراهم شده که بتوانند کالاهای مورد نظر خود را از بین کالاهای مختلف عرضه شده انتخاب نمایند.

وی با اشاره به اینکه امروزه صادرکنندگان در رقابتی شدید قرار گرفته ا‌ند و هر یک که بازاریابی مطلوب‌تری داشته باشند، برنده این بازار خواهند بود، می گوید: در حال حاضر صنعت چرم ایران به دلیل عدم تجهیز به تکنولوژی روز و عقب افتادگی از رقبای خود در خارج نمی تواند در بازارهای خارجی حضور مناسبی داشته باشد و این در حالی است که در بازارهای داخلی نیز به دلیل عدم رشد کافی در زمینه کیفیت، مدل و تنوع تولید، با مشکلات عدیده ای مواجه است.

لطمه قاچاق به صنعت کیف و کفش

عضو جامعه مدیران و متخصصان صنعت کفش ایران نیز بر قاچاق بی‌رویه چرم گاوی در قالب چرم گوسفندی تاکید داشته و این مشکل را برای صنایع کیف و کفش کشور خوب ارزیابی نمی کند.

«مرتضی لشکری» با اشاره به اینکه زمانی که تولید محصولات چرمی همچون کیف و کفش و... کاهش پیدا کند، برخی ها به صادرات ارزان قیمت و در نهایت قاچاق پوست خام روی می آورند، می افزاید: این امر نه  تنها به نفع این صنعت و در کل اقتصاد کشور نمی باشد بلکه می تواند یک تنه اقتصاد کشور را با مشکل مواجه کند.

وی خاطر نشان می کند: خارجی ها هم از این فرصت پیش آمده به نحو احسن استفاده کرده و پوست خام را ارزان می خرند و کیف و پالتوی گران تحویل می دهند! که این نقطه مقابل و خط بطلانی بر تولید داخلی و افزایش وابستگی روزافزون به غرب است.

وی ادامه می دهد: برای جلوگیری از رونق این گونه از صادرات، لازم است که از مسؤولان امر از صادرات تولیدات چرمی حمایت کنند، چرا که حداقل با این کار، سود حاصله از این تولیدات در جیب تولیدکنندگان داخلی می رود، نه خارجی! و هم اینکه موجب رونق این صنعت و مهم تر از همه تولید داخلی و در نهایت اشتغالزایی در کشور می گردد.