آثار مجید شیرمحمدی در نمایشگاه طرقه  شاید بازتابی است از یک جست وجو، کنکاشی به زبان تصویری و فیگوراتیو در تجسم وضعیت انسان  برای رسیدن به سر منزل مقصود. تصاویری چنان شفاف و پاکیزه که هنر را برای ما، دیگر بار تعریف کند. چیزی زیبا و سحرانگیز، اما به گونه ای شاعرانه با درونمایه ای از وحشت، انزوا و اضطراب در کنار مرگ که نامطمئن بودن زندگی را آشکار می‌کند.

مجید شیرمحمدی متولد 1341 در تربت جام است، گفت و گو با این هنرمند را با هم می خوانیم .

*کمی از خودتان و از ورودتان به دنیای هنر نقاشی بگویید؟

در واقع دوران جوانی ام درتربت جام شکل گرفت. همان جا بود که برخوردی کوتاه با دوست هنرمندم حسین ماهر، تأثیر شگرفی داشت که مرا به سوی نقاشی سوق داد. مدتی با پدرم کشاورزی کردم و بعدها به مشهد آمدم و از مدرسه عالی طراحی در رشته مد و بافت دانش آموخته شدم. آموخته‌های استادان خارجی برای رسیدن به خلاقیت هنری برایم بسیارمهم بود. در کنار فعالیت‌های نساجی در گرافیک و طراحی فضاهای داخلی نیز تجربه‌هایی اندوختم. طی دو سال اخیر به طور حرفه ای به نقاشی پرداختم  و آنچه در نمایشگاهم عرضه شد، حاصل این جست وجو بود.

سال ها در بخش‌های طراحی و برنامه ریزی تولید کارخانجات مختلف کار کردم. آثار من در واقع بازتابی از تجربه هایی است که در طول عمرم انباشته شده است.

* طی این سال ها ازمحضر  کدام استادان این رشته  بهره برده اید ؟

 با دوستان هنرمند و استادان مختلف مرتبط بوده و هستم، اما اینکه چگونه نقاشی آموخته ام، باید بگویم از مطالعه آثار بزرگان ایرانی و خارجی و با تمرکز و تفکر و آنالیز آن‌ها بود که توانستم بیاموزم، چگونه نقاشی کنم. در نتیجه نقاشی‌های من ترکیب تکنیکی این شناخت با خود من یعنی 54 سال زندگی وتجربه‌های شخصی من است.

 *آیا خانواده در حضور و ادامه هنر تأثیر داشتند؟

بله، ما یک خانواده هنرمند و هنردوست هستیم. خانواده من همیشه پشتیبان واقعی من بودند و هستند. ما همه به هنر عشق می ورزیم و با تمام وجود تلاش می کنیم.

* و از برنامه‌های آینده تان بگویید .

 بزودی شاهد نمایشگاهی از آثار من و فرزندانم خواهید بود. هر یک از ما درکی متفاوت از نقاشی دارد که این خود سبب جذابیت بیشتری در کار می شود. ما سعی می کنیم جایگاهی در عرصه هنر نقاشی پیدا کنیم.