این خبر گرچه در ابتدا از سوی چند کارشناس و مسوول تایید شد اما پس از اندکی یکی دو مقام مسوول دیگر آن را تکذیب کردند.

آنچه مسلم است آن است که تاکنون کمتر مرجع رسمی مرگ فرد یا افراد را به دلیل شدت یافتن گرمای هوا و گرمازدگی را تایید کرده و یا آن آماری در این خصوص ارایه کرده است اما آنچه که مسلم است آن است که آسیب های تدریجی گرمای هوا برای افرادی که به مدت طولانی در زیر تابش نور خورشید قرار می گیرند قابل تکذیب نیست.

ناگفته پیداست گرما می‌تواند عامل مرگ باشد و همانگونه که سرمازدگی موجب مرگ می‌شود گرمازدگی نیز می‌تواند سبب مرگ باشد. مرگ بر اثر گرما در مناطق گوناگون جهان مشاهده شده است و در کشورهای آمریکا و یا هند افراد در دمای بالا جان خود را از دست داده‌اند.

 چنانکه چندی پیش رئیس کمیته ایمنی شورای شهر تهران با ارایه آماری گفته بود "هر دو ساعت یک نفر در تهران جان خود را به خاطر آلودگی هوا از دست می‌دهد.

بر اساس اظهارات کارشناسان بهداشت و درمان تابش شدید نور خورشید یکی از عمده‌ترین عوامل ایجاد سرطان‌های پوستی، خورشید است و افرادی که ساعت‌ها در معرض تابش مستقیم آفتاب کار می‌کنند بگونه ای که احتمال ابتلا به سرطان های پوست در کشاورزان، دریانوردان و کارگران بیش از سایر افراد است.

خلاصه اینکه شاید بتوان مرگ یک کارگر به دلیل گرمازدگی را تکذیب کرد اما نمی توان و نباید از آسیب هایی که کارگران در نتیجه فعالیت  در زیر نور شدید خورشید متحمل می شوند به سادگی گذشت.

این مساله مسوولیت کارفرمایان را در قبال رعایت موارد ایمنی و بهداشت کار دو چندان می کند.بر اساس مقررات ایمنی و حفاظت فنی باید از ادامه کار در گرمای بالای 50 درجه خودداری کرد و یا حتی المقدور با تغییر ساعات شروع و خاتمه کار تا حد امکان از عوارض کار در گرمای هوا کاست.

متاسفانه آنچه مشخص است آن است که در خصوص تعطیلی کارگران در گرما و سرمای زیاد خلأ قانونی وجود دارد و اگر عده ای می کوشند خود را نگران سلامت جسم نیروی کار نشان دهند اما هیچگونه تدبیر و تصمیمی برای از میان برداشتن این بحران اتخاذ نکرده اند.

در حالی که ستاد بحران مستقر در استانداری استان هایی که با موضوع گرمای شدید هوا دست به گریبان اند می توانند در شرایط سخت و حوادث غیر مترقبه به ویژه بالارفتن دمای هوا کارگاه ها و کارخانجات را تعطیل کرده و یا بر لزوم تغییر ساعات کاری آن ها تاکید کنند.