به گزارش قدس آنلاین  به نقل از هرمز وقتی ما ذائقه مردم را تغییر می دهیم، یعنی اینکه اجازه داده ایم که مفاهیم با هر ادبیات ، هرشکل وهر تایپوگرافی وارد زندگی انسانها شود و کم کم ونرم نرم مفاهیم دیگر نیز ورود پیدا می کند.

لزوما عبارات روی لباس ها کلمه نیست وبعضی مواقع تبدیل به جمله می شود جمله ای که کارکردش بیگانه بیگانه است و اگر همین عبارات را در خیابان ودر کوچه وبازار به افراد نسبت دهیم قاعدتا با یک واکنشی متفاوت مواجه خواهیم شد ویا حتی واکنشی یدی.

برای کسی که این لباس ها را به فروش می رساند هیچ فرقی نمی کند که این محصول را بفروشد یا مواد مخدرو مواد خانمان برانداز راعرضه کند، یک رفتار منفی وخانمان سوز فرهنگی در کنار یک رفتار دیگری که می توان بهترین مقایسه را انجام داد.

این را باید بپذیریم که بخشی از جامعه تولید در کشور دچار این ناآگاهی شده است ، بررسی ها حاکی از این است که بخش عمده ای از این عرضه توسط مراکز غیر رسمی وغیر شناسنامه دار که به گفته مرکز اصناف کشور درصد قابل توجهی از مشاغل را به خود اختصاص می دهند توزیع می شود،که باید گفت که آن بخش از جامعه تولید ناآگاه،سربازان پیاده این تهاجم فرهنگی شده است .

اگر ما بپذیریم که لباس به موقع می تواند رسانه باشد رسانه را نباید به دست عده ای نادان و بی خبر سپرد،و آنها از سر بی خبری ونادانی از رسانه ای که در اختیارآنهاست چنین سوء استفاده ای کردند.

باید مراقبت کرد واگر این مراقبت را تشدید کنیم می گویند که فضا دیکتاتوری است واگر آن را به حال خود را رها کنیم تصویر همین افراد با لباس مورد نظر خودشان را در خیابان ها وبازارها به نمایش می گذارند و می گویند خیابان های ایران،ام القرای اسلامی که شعارهای دینی می دهند این است.

باید گفت که ما در فضای حسن ظن وانبساط اجتماعی که به وجود می آوریم بعضی مواقع افرادی از این موقعیت سوء استفاده هایی می کنند.

ماباید این تهدیدهای فرهنگی را به یک فرصت تبدیل کنیم وکارگروههای مد ولباس را ایجاد کنیم و با ایجاد وتولید لباس هایی ایرانی اسلامی جلوی این بزنگاهها گرفته شود .

اینگونه لباس ها با درج شعارهایی بر روی آن اواخر سال 94 به کشور وارد شد و دشمن کم کم در قالب های محدودتری این نوع لباس را عرضه کرد، برای اینکه واکنش ها ورفتارهای ما را نسبت به عرضه این محصولات آزمایش کند ویکباره دیدیم که بخشی از جامعه به راحتی این پدیده نوظهور را رؤیت کرده اند.

هر کدام از تولید کنندگان به سلیقه خود جمله روی مانتوها، را عوض کردند و در این میان برخی جمله اصلی را حذف و queen و king را به فرض آخرین مد اروپا روی لباس‌ها حک کردند و برخی هم با خیال ملکه و شاهزاده بودن این لباس‌ها را بر تن کردند!

دشمن از این حربه بیشترین استفاده را می کند وجالب این است که قیمت محصول در این کالای خاص از قیمت مواد اولیه این کالا پایین تر است که این خود تکلیف را روشن می کند.

تهاجم فرهنگی یک آزمون فرهنگی و یک شبیخون فرهنگی است، ما باید ذره ای تأمل داشته باشیم که این لباس ها واین شعار هایی که در لباس ها نگارش شده است ، معنی ومفهومش را بدانیم وچیزی که معنی آن را نمی دانیم برتن نکنیم واین قدر از خود بیگانه نباشیم و لباسی بپوشیم که روی آن نوشته شده است خوک وما غافل از هرگونه اطلاع از معنی آن.