به گزارش قدس آنلاین، ششم ذی‌القعده سالروز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی (ع)، معروف به شاهچراغ است. ایشان فرزند بزرگوار امام موسی کاظم(ع) است که در میان فرزندان امام موسی کاظم (ع) به کرم و جلالت و شجاعت و عبادت معروف بوده اند. تکریم و پاسداشت زحمات شبانه روزی ایشان و دیگر امامزادگان در تعالیم دینی ما مکررا توصیه شده و این فرصتی است تا با حکمت زیارت و نقش بزرگان و راهنمایان دینی آشنایی بیشتری پیدا کنیم. فقیه متأله حضرت الله العظمی جوادی آملی در این خصوص مرقوم داشتند:
زیارت، حضور عارفانهٴ عاشق در دیار معشوق، دیدار عاشقانهٴ زائر از سرای مزور، اظهار عشق و ارادت محبّ به محبوب، دلدادن صمیمانهٴ دل داده در کوی دلدار، سرسپردن سرباز فداکار در پیش پای سردار، اعلان فروتنی دیندار در برابر دین و پیشوایان دینی و اذان ایمان و دینداری است.
زیارت، اعلام وفاداری صادقانهٴ مرید است به مراد، ابراز علاقهٴ مطیع است به مطاع و اعلام خودفراموشی جان برکف مخلص است نسبت به جانان. زیارت، عرضهٴ خویشتن بر ترازو و ابزار سنجش است، ایستادن در برابر آینه و معیار کمال و نشانی کوی کمال به انسان تعالی طلب است که به کجا می توان رسید. زیارت، سفری مشتاقانه، آگاهانه و عاشقانه است که از سرای دل آغاز می شود، از راه دل عبور می کند و سرانجام نیز در منزل دل به مقصد و مقصود می رسد و بار بر زمین می نهد.
معظم له با استناد به فرمایش نبیّ مکرم اسلام(ص) در کتاب ادب فنای مقربان، آورده اند:
پیغمبر اکرم (ص) فرمود: کسی که من یا یکی از فرزندانم را زیارت کند، روز قیامت به زیارت و دیدار او خواهم رفت و از هراسها و وحشت های آن نجاتش خواهم داد؛ «من زارنی أو زار أحداً من ذریتی زرته یوم القیامة فأنقذته من أهوالها»
پیغمبر اکرم (ص) به علی (ع) فرمود: ای علی، هر کس که مرا در زمان حیات یا مرگم زیارت کند یا تو و فرزندانت را در زمان حیات یا پس از مرگ زیارت کند، من ضمانت می کنم که او را از اهوال و شداید روز قیامت نجات دهم تا آن که او را هم درجهٴ خودم می گردانم؛ «یا علیّ! من زارنی فی حیاتی أو بعد موتی أو زارک فی حیاتک أو بعد موتک أو زار ابنیک فی حیاتهما أو بعد موتهما ضمنتُ له یوم القیامة أن أُخلّصه من أهوالها و شدائدها حتّی أُصیّره معی فی درجتی»
ایشان در ادامه خاطر نشان کردند: این روایت و امثال آن نشان می دهد که حیات و مرگ پیامبر اکرم (ص) و امامان معصوم (ع) یکسان است؛ زیرا زیارت دوران حیات و مرگ، اجر و آثار یکسان دارد. از این جهت لازم است که زائر به گونهای در حرم شریف آنان حضور پیدا کند که اگر زنده می بودند در کنارشان حضور پیدا می کرد و زیارت در دوران مرگ باید همان آثار و سازندگی زیارت دوران حیات را برای او داشته باشد. چنانکه هم درجه شدن با پیامبر اکرم (ص) بدون حساب و برنامه نیست، بلکه سنخیّت روحی، اخلاقی و معنوی لازم دارد و این سنخیّت، باید در دنیا کسب شود.
استاد برجستۀ حوزۀ علمیه در باب ثواب زیارت مشاهد مشرفه و پاداش تکریم زائران ایشان در همین اثر خود چنین مرقوم داشته است: زید شحّام از صادق آل محمد (ص) پرسید: ثواب کسی که پیامبر خدا (ص) را زیارت کند، چیست؟ فرمود: همانند کسی است که در برتر از عرش با خدا ملاقات کند. پرسید: کسی که یکی از شماها را زیارت کند، ثوابش چیست؟ فرمود: مانند کسی است که رسول خدا (ص) را زیارت کند؛ ما لمن زار رسول الله صلّی الله علیه و آله و سلم؟ قال علیهالسلام: «کمن زار الله عزّوجلّ فوق عرشه قال قلت: فما لمن زار أحداً منکم؟ قال علیهالسلام: کمن زار رسول الله صلی الله علیه و آل و سلم»
شیخ مفید (رحمه الله) در معنای این حدیث گفته است: مراد این است که ثواب و تکریم زائر آن حضرت (ص) در روز قیامت، همانند کسی است که خداوند او را به آسمان برده و به عرش خود که ملائکه حامل آن هستند نزدیک می کند و برگزیدگان از فرشتگان خود را به او می نمایاند، به گونه ای که موجب تأکید بر تکریم او می گردد؛ مشابه این تعبیر را مجلسی اول (رحمه لله) نیز آورده است.
این حکیم متأله در بیان علت احترام به امامزادگان معتقد است: این احترامی که ما برای امامزاده ها قائلیم برای این است که این ایشان که به ایران آمدند فرمایش امام صادق و امام باقر(ع) را به ما رساندند و ما تشیّع خود را به وسیله همین امامزاده ها داریم.
علویون و سادات آمدند و گفتند:علی بن ابیطالب اینطور می گوید، فاطمه زهرا اینطور بوده است، لذا به وسیله اینها اجداد ما شیعه شدند؛ این طبرستان ما همین طور است قدم به قدم امامزاده است اینکه می بینید طبرستان ولایت مدار است و خالصانه تشیّع را دارند این به برکت همین امامزاده هاست.
در مرکز این مازندران وقتی گوینده ای از حجاز می آمد و آیات قرآن را می خواند همه گوش می دادند بر اساس اینکه خدا در قرآن فرمود وقتی که قرآن و آیات الهی خوانده می شود شما ساکت باشید:﴿إِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ َفاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنْصِتُوا﴾ حال وقتی همین سادات و همین فرزندان اهل بیت در کنار قرآن می خواستند بگویند علی بن ابیطالب چنین گفت، همه مازندرانیها می گفتند ساکت! ببینیم چه می گوید! کاری که اجداد ما با قرآن می کردند با همین سخنان علی بن ابیطالب می کردند اینها شدند شیعه.
اینکه می بینید ما قدر این امامزادهها را می دانیم برای این است که اینها نسبت به ما حقّ حیات دارند، ایشان پدرانمان را شیعه کرده و از مناقب علی بن ابیطالب و فاطمه زهرا(سلام الله علیهما) از مناقب امام حسن و امام حسین و از مناقب اهل بیت(علیهم السلام) آگاه کردند ما قدردان اینها هستیم.
--------------------------------------------------------------
منبع: کتاب ادب فنای مقربان،بیانات حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در سلسله مباحث درس اخلاق
مهر
انتهای خبر/
نظر شما