از رنجی که می بریم!

در هیچ دوره ای از حضور وزرای مختلف در وزارت علوم غذای دانشجویی رضایت بخش نبوده و کیفیت مطلوبی نداشته است. همه می دانیم که دانشجویان پس از مدتی حتی روی برخی غذاها اسم هایی گذاشته اند مثل ساچمه پلو یا کمربند پلو!

همه اینها نشان دهنده مدیریت نداشتن در تهیه مواد اولیه غذای دانشجویی است. همه سعی و تلاش مسوولان آموزش عالی بر این است که بهترین غذای دانشجویی را تهیه ببینند اما به گفته یکی از روسای دانشگاه ها که مدیریت غذای چند هزار دانشجوی دانشگاه گاه از دست همه در می رود!

تلاش هایی که نتیجه نداشت

در سال های اخیر کوشش های زیادی صورت گرفته تا غذای دانشگاه ها وضعیت بهتری داشته باشند از دخالت و نظارت خود دانشجویان گرفته تا راه اندازی شعب فست فود و فود کورت در دانشگاه ها. در دولت نهم و دهم موضوع خصوصی سازی آشپزخانه دانشگاه ها مطرح شد. به این صورت که معاون وقت وزارت علوم اعلام کرد که باید 20 درصد خدمات دانشگاه ها به دانشجویان از جمله خوابگاه و غذا به بخش خصوصی واگذار و در اصطلاح برون سپاری شود. از آن زمان رسانه ها پیگیری های خود را برای عملی کردن این وعده مسوولان وقت شروع کردند اما در نهایت پس از گذشت چند سال باز هم نتیجه ای حاصل نشد. خوابگاه های خودگردان روی کار آمدند و بعد هم آشپزخانه ها به بخش خصوصی واگذار شدند. به طور مثال تمام مواد اولیه را دانشگاه می خرد و در اختیار آشپز خصوصی می گذارد و دانشگاه تنها روی نحوه ارایه غذا نظارت دارد.

این موضوع با هدف بالا بردن کیفیت غذا در دانشگاه ها به مرور انجام شد اما نتیجه ای در بر نداشت چرا که دانشجویان همچنان به غذا اعتراض              می کردند و انواع حشرات را در این غذا مشاهده کرده و حتی آن را اطلاع رسانی می کردند.

خوابگاهی ها محکوم به غذای دانشگاه

تعداد زیادی از دانشجویان هم علاقه ای به دریافت ژتون دانشگاه نداشته و تنها این دانشجویان خوابگاهی هستند که برای صرفه جویی در هزینه ها باید صبحانه، ناهار و شام دانشگاه را دریافت کنند چون می دانند غذاهای بیرون از دانشگاه بسیار هزینه بر هستند.

منجی غذای دانشجویی می آید؟

اما به تازگی ترفند دیگری برای کیفی سازی غذای دانشجویی در دستور کار صندوق رفاه دانشجویان قرار گرفته و تقریباً می توان گفت از یکسال و نیم گذشته در برخی دانشگاه ها عملیاتی شده و آن ورود کامل بخش خصوصی به آشپزخانه هاست. شاید غذاها در شرایط بهتری سرو شوند.

از سوی دیگر دانشگاه هایی مثل تهران و امیرکبیر هم در کنار غذاهای سنتی خود که هر روز در اختیار دانشجویان قرار می گیرد، بوفه هایی برای ارایه غذای فست فود یا فود کورت راه اندازی کرده اند که البته دانشجویان کارشناسی از آن استقبال بیشتری کرده اند.

در دانشگاه تهران چندین بوفه برای دانشجویان راه اندازی شده و فست فودها و ساندویچ ها در آن آماده می شود اما قطعاً نمی تواند پاسخگوی آن همه دانشجوی دانشگاه تهران باشد.

در دانشگاه صنعتی امیرکبیر هم پیش از این اعلام شده بود که در کنار غذاهای همیشگی یک فودکورت هم افتتاح شده که خبرنگار ما از استقبال دانشجویان نسبت به این غذاها کسب اطلاع کرد.

فودکورت ها به داد دانشجویان رسیدند

در اقدامی دیگر دانشگاه صنعتی شریف هم قصد دارد یک شعبه اساسی از فودکورت ها را در یکی از ساختمان های خود راه اندازی کند. البته قرار نیست این دانشگاه برای رستوران مذکور هزینه ای در نظر بگیرد چرا که هزینه 800 میلیون تومانی راه اندازی این رستوران را شعبه ای می پردازد که قرار است در دانشگاه فعال شود.

به نظر می رسد این موضوع مورد استقبال دانشجویان قرار می گیرد چون پیش از این دانشجویان به خبرنگار ما اعلام کرده بودند که اصلاً غذای دانشگاه را نمی خورند و شاید این فود کورت ها بتواند تا حدی به صرفه جویی در هزینه ها کمک کرده و البته امیدوارند از کیفیت بهتری هم برخوردار باشند.

در همین باره احمد رضا معتمدی رئیس دانشگاه صنعتی امیرکبیر به خبرنگار ما می گوید: آشپزخانه های ما همیشه حالت سنتی خود را حفظ می کند و قرار نیست دانشگاه این بخش را تغییر دهد اما همیشه تلاشمان را می کنیم که بهترین غذا را ارایه دهیم با این حال اشکالاتی هم در کار وجود دارد. سال گذشته نزدیک به یک میلیارد تومان برای بهبود بخشی به تهیه غذای دانشجویی و به روز کردن امکانات آشپزخانه دانشگاه هزینه کردیم.

وی ادامه می دهد: همچنین بخشی را هم به عنوان فود کورت برای دانشجویان در نظر گرفتیم که کمک 10 درصدی به آشپزخانه اصلی برای سرویس دهی به دانشجویان می کند.

گفتنی است که یزدان مهر رئیس فعلی صندوق رفاه دانشجویان وزارت علوم چندی پیش از همکاری برندهای غذایی هم در برخی دانشگاه ها خبر داده است و به نظر می رسد وزارت علوم همه کاری انجام می دهد تا بتواند وضعیت غذا را بهبود بخشد.

دانشگاه ها از عهده غذا بر نمی آیند

علی سحابی دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف در این باره به خبرنگار ما می گوید: فکر نمی کنم مسوولان بتوانند از عهده غذای دانشجویی برآیند چرا که آنقدر تعداد دانشجویان را زیاد کرده اند که از عهده سیرکردنشان بر نمی آیند و گاهی اوقات هم که در همین غذاها انواع حشرات دیده می شود. دانشجویان دیگر کار به غذا ندارند و هر جور شده خودشان را سیر می کنند اما سوال من اینجاست که مواد اولیه این غذاها از کجا تهیه می شود که کیفیت ها خیلی پایین است؟

مهدی اسلامی دانشجوی دانشگاه تهران هم نظر دیگری دارد و می گوید: مسوولان به خودشان اجازه نمی دهند حداقل در بهترین دانشگاه ایران غذای بد به دانشجویان بدهند و ما که در مقطع کارشناسی ارشد یا دوستانم که در مقطع دکتری درس می خوانیم تاکنون غذای بد در دانشگاه نخورده ایم اما چون سلف کارشناسی ها از ما جدا است شاید غذای آن ها کیفیت دیگری داشته باشد که نمی گویم بد است.

به گفته این دانشجو، خصوصی سازی غذای دانشجویی تاکنون که عملیاتی نشده است چون قبلاً هم شنیده بودیم قرار است این اتفاق در دانشگاه رخ دهد که غذاها بهتر شود ولی چرا اعتراض ها به غذا هنوز ادامه دارد؟

غذای دانشجویی و تصمیماتی که برای بهبود آن گرفته می شود هنوز در بن بست تصمیمات مسوولان قرار دارد. ورود بخش خصوصی به آشپزخانه دانشگاه ها شاید کور سوی امید را در دل دانشجویان روشن کند تا بتوانند در سال تحصیلی پیش رو غذای لذیذتری را میل کنند. امید این می رود که در تابستان مسوولان آموزش عالی ما تصمیمات خردمندانه تری در این زمینه اتخاذ کنند.