به گزارش قدس آنلاین به نقل از تسنیم، حاصل بررسی صرفاً تاریخی ماجرای امام حسین(ع) نتیجه‎ای جز دوری از ارزشها و اهداف قیام حضرت را در پی نخواهد داشت، زیرا تاریخ کربلا را کسانی مانند ابی‎مخنف‎ها نوشتند که درخواست نصرت امام حسین(ع) را شنیدند و اجابت نکردند، بنابراین هیچگاه نمی‎توانند مفاهیم عالی و آسمانی نهفته در ماجرای قیام امام حسین(ع) را در یابند تا برسد به اینکه بخواهند آن مفاهیم را نیز انتقال دهند. با توجه به آنچه که عترت(ع) درباره قیام امام حسین(ع) فرمودند و نیز منظومه سخنان حضرت در مسیر مدینه به سوی کربلا، می‎توان منظرهای راهبردی را کشف کرد. حال در این راستا و در ادامه همراهی با کاروان امام حسین(ع) به ذکر دیدار ملائک با حضرت خواهیم پرداخت.

علامه مجلسی در جلد 44 کتاب بحارالانوار از شیخ مفید(ره) نقل می‎کند: هنگامی که امام حسین(ع) از مدینه خارج شدند، عده‎ای از فرشتگان نشاندار و پشت سر هم که در دستشان حربه‏‌هایی بود و سوار بر اسبهای بهشتی بودند به محضر امام حسین علیه‌السلام آمدند و سلام کردند، سپس عرض کردند: «ای حجّت خدا بر خلایق, پس از جدّت رسول خدا(ص) و پدرت علی علیه‌السلام و برادرت حسن علیه‌السلام، خداوند متعال در موقعیتهای بسیاری؛مواطِنٍ کثیرة1» جدّت رسول خدا(ص) را به وسیله ما یاری کرده و اکنون نیز ما را به یاری تو فرستاده است» امام حسین علیه‌السلام در پاسخ آنها چنین فرمود: «وعده‏‌گاه من و شما در گودال و مکانی است که در آنجا به شهادت می‏‌رسم و آن کربلا است؛ الْمَوْعِدُ حُفْرَتِی وَ بُقْعَتِیَ الَّتِی أُسْتَشْهَدُ فِیهَا وَ هِیَ کَرْبَلَاءُ» هنگامی که به آنجا رسیدم نزد من آیید. فرشتگان گفتند: «ای حجّت خدا! خداوند به ما فرمان داده که سخن تو را بشنویم و از تو اطاعت کنیم، اگر ترس آن دارید که دشمنان‏ رو در روی شما قرار گیرند ما همراه تو هستیم» امام حسین علیه‌السلام فرمود: «آنها بر من راهی ندارند و به من آسیب نخواهند رساند تا به بقعه خود(کربلا) برسم؛ لَا سَبِیلَ لَهُمْ عَلَیَّ وَ لَا یَلْقَوْنِی بِکَرِیهَةٍ أَوْ أَصِلَ إِلَی بُقْعَتِی» این روایت در لهوف سید ابن طاووس نیز آمده است.

طبق این روایت در می‎یابیم اهل‌بیت(ع) تنها امام بر انسانها نیستند بلکه امام بر جن و ملک هستند و آنها نیز تحت فرمان امامان معصوم(ع) قرار دارند و در حساس‎ترین مکانها آمادگی خود را جهت دفاع از حریم عترت(ع) ابراز می‎کنند. در ماجرای دیدار فرشتگان با امام حسین(ع) از آنجا که خواست خدا بر قیام امام(ع) بود، ایشان درخواست ملائک را قبول نکردند و به راه خود ادامه دادند.

همچنین طبق این فراز از گفتار ملائک: ای حجّت خدا! خداوند به ما فرمان داده که سخن تو را بشنویم و از تو اطاعت کنیم؛ یَا حُجَّةَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ أَمَرَنَا أَنْ نَسْمَعَ لَکَ وَ نُطِیعَ»، خداوند ملائک را خادمان اهل‎بیت(ع) قرار داده است تا از ایشان حرف‎شنوی و اطاعت داشته باشند بنابراین درخواست همراهی کردند و گفتند «فَنَکُونَ مَعَکَ؛ تا تو را همراهی کنیم».

متن عربی روایت:
لَمَّا سَارَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ص مِنْ مَکَّةَ لِیَدْخُلَ الْمَدِینَةَ لَقِیَهُ أَفْوَاجٌ مِنَ الْمَلَائِکَةِ الْمُسَوِّمِینَ وَ الْمُرْدِفِینَ فِی أَیْدِیهِمُ الْحِرَابُ عَلَی نُجُبٍ مِنْ نُجُبِ الْجَنَّةِ فَسَلَّمُوا عَلَیْهِ وَ قَالُوا یَا حُجَّةَ اللَّهِ عَلَی خَلْقِهِ بَعْدَ جَدِّهِ وَ أَبِیهِ وَ أَخِیهِ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَدَّ جَدَّکَ رَسُولَ اللَّهِ ص بِنَا فِی مَوَاطِنَ کَثِیرَةٍ وَ إِنَّ اللَّهَ أَمَدَّکَ بِنَا فَقَالَ لَهُمْ الْمَوْعِدُ حُفْرَتِی وَ بُقْعَتِیَ الَّتِی أُسْتَشْهَدُ فِیهَا وَ هِیَ کَرْبَلَاءُ فَإِذَا وَرَدْتُهَا فَأْتُونِی فَقَالُوا یَا حُجَّةَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ أَمَرَنَا أَنْ نَسْمَعَ لَکَ وَ نُطِیعَ فَهَلْ تَخْشَی مِنْ عَدُوٍّ یَلْقَاکَ فَنَکُونَ مَعَکَ فَقَالَ لَا سَبِیلَ لَهُمْ عَلَیَّ وَ لَا یَلْقَوْنِی بِکَرِیهَةٍ أَوْ أَصِلَ إِلَی بُقْعَتِی.