به گزارش قدس آنلاین به نقل از تبیان ، اولیای الهی نه تنها از مرگ نمی هراسند بلکه غیورانه در عرصه جهاد با تکفیری ها و ظالمان عالم پا می گذارند و به چیزی کمتر از شهادت راضی نیستند. در فرهنگ اسلام مجاهدین راه حق چه پیروز شوند و چه کشته شوند سربلندند و به رضوان خداوند نایل شده اند. حضرت علی علیه السلام فرمود: خدایا، ای پروردگار آسمان برافراشته... اگر ما را بر دشمنان پیروز گرداندی، از ستم و تجاوز دورمان دار و بر حق استوارمان گردان و اگر دشمنان بر ما پیروز شدند، شهادت را روزیمان فرما و از فتنه بازمان دار. فلسفه ی عشق مومنین را به «شهادت» در موضوعاتی می توان خلاصه کرد:

شهادت رستگاری قطعی و کمال مطلق است

شاید مرحله ای از تکامل وجود نداشته باشد که انسان با رسیدن به آن، به رستگاری و سعادت جاوید خود یقین پیدا کند، به جز مرحله «شهادت در راه خدا» که سعادت جاوید انسان در این مرحله به طور قطعی تضمین شده است.

هیچ کدام از امامان شیعه و رهبران جامعه ی تشیع به مرگ طبیعی نمرده اند، و تمام آنها زیباترین مرگها، یعنی شهادت را انتخاب کرده اند.

«شهادت» یگانه کمال مطلق است که به طور قاطع همراه آدمی به جهان پس از مرگ می آید، و لذا با اینکه تقاضای مرگ از خدا از نظر متون اسلامی به شدت مورد نکوهش قرار گرفته ، تقاضای «شهادت» از خدا یکی از دعاهائی است که در متون مذهبی مکرر آمده است، در دعائی که پس از زیارت «جامعه ائمه المومنین» از ائمه علیهم السلام رسیده اینطور دارد. «و احینی یا رب سعیدا و توفنی شهیدا؛ خدایا مرا سعید زنده بدار و شهید بمیران».

شهادت بالاترین مرحله تکامل عملی

کمال مطلق بودن «شهادت» و رابطه ی مستقیم تکامل با جهاد و تلاش و سختی دیدن، سبب شده که در متون اسلامی بزرگترین ستایشها از مقام «شهید» شود، و حتی «شهادت» به عنوان مهمترین اعمال، و بالاترین مراحل تکامل عملی معرفی گردد، پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله می فرماید: «فوق کل ذی بربر، حتی یقتل الرجل فی سبیل الله فاذا قتل فی سبیل الله فلیس فوقه بر»؛ «بالاتر از هر نیکوکاری، نیکوکار دیگری است، تا آنگاه که مرد در راه خدا شهید شود، همین که در راه خدا شهید شد بالاتر از او نیست.»

به گفته ی امام علی علیه السلام: «اکرم الموت، القتل؛ گرامی ترین مرگها کشته شدن در راه خدا است» و «آنکه با طی کردن مسیر شهادت به ملاقات خدا می رسد، همانند تشنه ای است که بر آب وارد می گردد، و بهشت زیر تیزی نوک نیزه ها است.»

همه امامان شهیدند!

هیچ کدام از امامان شیعه و رهبران جامعه ی تشیع به مرگ طبیعی نمرده اند، و تمام آنها زیباترین مرگها، یعنی شهادت را انتخاب کرده اند. ابن شهر آشوب گوید بسیاری از اصحاب ما «علماء امامیه» معتقدند که امامان شیعه همگی با شهادت دیده از جهان فروبستند،

کمال مطلق بودن «شهادت» و رابطه ی مستقیم تکامل با جهاد و تلاش و سختی دیدن، سبب شده که در متون اسلامی بزرگترین ستایشها از مقام «شهید» شود، و حتی «شهادت» به عنوان مهمترین اعمال، و بالاترین مراحل تکامل عملی معرفی گردد.

و دلیل آنها گفته ی امام صادق علیه السلام است که فرموده: «والله ما منا الا مقتول شهید؛ به خدا قسم که هیچیک از ما نیست مگر اینکه کشته شده و شهید گردیده است». شهادت آنقدر مقام والایی است که حضرت امام علی علیه السلام در خطبه ای از خداوند جایگاه شهیدان و زندگی با سعادتمندان و همراهی با پیامبران را طلب می کند.

کلام آخر

بهترین حسن ختام روایت راوی فتح است که گویا می دانست در قرن بیست و یکم، عصر تکنولوژی و جاه طلبی عده ای برایدفاع از حریم اهل بیت پیامبر خاتم و امت مظلومش جان فشانی می کنند و می گفت: خدایا چگونه ممکن است که تو این باب رحمت خاص را تنها بر آنان گشوده باشی که در شب هشتم ذی الحجه سال شصتم هجری مخاطب امام بوده اند، و دیگران را از این دعوت محروم خواسته باشی؟ آنان را می گویم که عرصه حیاتشان عصری دیگر از تاریخ کره ارض است. «هیهات ما ذلک الظن بک» ما را از فضل تو گمان دیگری است. پس چه جای تردید؟ راهی که آن قافله عشق پای در آن نهاد راه تاریخ است و آن بانگ الرحیل هر صبح در همه جا بر می خیزد. وگرنه، این راحلان قافله عشق، بعد از هزار و سیصد چهل و چند سال به کدام دعوت است که لبیک گفته اند؟

منابع: 
- نهج البلاغه، خطبه170و23 
- بحارالانوار، ج 100 ص 8 به نقل از امالی. ج6 ص 128. ج27 ص 209. 
- شرح ابن ابی الحدید ج 7 ص 300. ج 8 ص 5. 
- اصول کافی ج 2 ص 348 
- سیره ی ابن هشام ج 3 ص 128. 
- فتح خون، سید مرتضی آوینی، فصل سوم : مناظره عقل و عشق