البته این سردرگمی های اداری تنها به روزهای اول دانشگاه ختم نمی شود و چه بسا دانشجو تا لحظه دانش آموختگی درگیر پیچیدگی هایی از این دست می ماند.

مشکلی که سال هاست دانشجویان زیادی با آن دست و پنجه نرم می کنند سختی کار اداری است که البته از این دانشگاه به آن دانشگاه کاملاً متفاوت و هر کدام قانون خاص خودشان را دارند.

در ادامه با چند نفر از دانشجویانی که تجربیاتی در انجام کارهای اداری مربوط به دانشگاه دارند به گفت و گو نشسته ایم و امیدواریم در آیین نامه های سازمانی دانشگاه ها تغییراتی ایجاد شود تا وقت دانشجو در دانشگاه صرفاً برای تحصیل گرفته شود نه امور وقت گیر اداری.

کسی باید مراقب دانشجویان باشد

احمد سلیمانی دانشجوی دانشگاه پیام نور رودهن در گفت و گو با خبرنگار ما با تاکید بر اینکه بیشتر دانشگاه تصور می کنند برگزاری جشن های ابتدای سال می تواند دانشجویان را در انجام کارهایی مثل دریافت وام یا گرفتن انواع گواهی ها یاری کند، اظهار می دارد: واقعاً اینطور نیست. بارها و بارها دانشجویانی را دیده ام که در سال های سوم و چهارم تحصیل شان هستند و هنوز نمی دانند چگونه برای دریافت یک گواهی ساده باید به کجا مراجعه کنند.

احمد بر این باور است شاید دانشگاه با باز کردن تکلیف این موضوع از سر خود، فکر می کند اگر دانشجویان خودشان دنبال پیدا کردن راه حل کارهای اداری شان باشد، بهتر است. در حالی که همیشه باید چندین نفر پاسخگو در دانشگاه مراقب پیگیری امور دانشجویان باشند و خودشان را مسوول بدانند.

کارمند یا آقا بالاسر؟

کتایون رونقی زاده دانشجوی دانشگاه غیرانتفاعی آپادانا با انتقاد از اینکه دانشگاه ها در مقابل خالی کردن جیب دانشجویان با آنان بدرفتاری هم می کنند، می گوید: البته بسیاری از مسوولان دانشگاه را به راحتی نمی توان دید چون همیشه در جلسه هستند ولی در بیشتر مراکز آموزشی، کارمندان خوش اخلاقی پشت میز دفاتر اداری و آموزشی دانشگاه ها ننشسته اند. باید صراحتاً بگویم کارمندان بانک از کارکنان این دانشگاه ها حداقل خوش اخلاق تر هستند. گاهی حتی آن ها به ما دستور می دهند و انگار نه انگار که باید امور اداری، دانشجویی و آموزشی مربوط به خودشان را در کمال دقت و صحت انجام دهند.

وقتی دانشجو حساس می شود

به عقیده نگارنده، وقتی دانشجویی از محیط خانه و مدرسه فاصله گرفته یا جدا می شود قطعاً در محیط بزرگتری به نام دانشگاه، مسوولیت هایی متوجه او خواهد شد که خود ناگزیر به انجام شان است بخصوص دانشجویی که از شهر خود برای درس خواندن، به شهر دیگر کوچ کرده است. در ابتدا تفاوت های فراوانی میان دانشگاه و مدرسه و خانه می بیند و گاه بر این باور است از عهده این کارها بر نمی آید چون همیشه کسی بوده که دستش را گرفته و راه برده است.

بنابراین دانشگاه به عنوان محلی که خانه دوم دانشجویان به شمار می آید باید مثل یک خانواده با دانشجویان برخورد کند، آن ها را در طول تحصیل و در قالب انتشار آیین نامه ها و دستورالعمل های اداری، به این دانشجویان آموزش دهد. کاری که کمتر در دانشگاه ها انجام می شود و تابلوهای اعلانات معمولاً به پوسترهای جشنواره ها یا برگزار نشدن کلاس ها اختصاص دارد.

عصبانی مان می کنند

مهدی شوکتی دانشجوی دانشگاه خلیج فارس بوشهر با بیان اینکه دانشگاه محل تحصیلش همیشه در تلاش است کمترین مشکل برای دانشجویانش در امور اداری ایجاد کند اما از طول کشیدن برخی کارها در دانشگاه گله می کند و می گوید: امضای یک نامه گواهی اشتغال به تحصیل کار چند دقیقه است. اما ابتدا باید این نامه را از سایت دانشگاه که در بیشتر وقت ها شلوغ است و به راحتی لود نمی شود، دریافت کنیم و پس از اینکه بدون غلط و خط خوردگی آن را تکمیل کردیم به سه اتاق اداری آموزشی دانشگاه ببریم که تاریخ و شماره پرونده و نام امضا کننده را درج کرده سپس به دست رئیس دفتر شخص امضا کننده برسد! تازه داستان شروع می شود چون که روسای دفاتر مسوولان معمولاً جمله آقای معاون در جلسه هستند از زبان شان باز نمی شود و اینجاست که بعد از گذشته دو سه روز، هنوز نامه امضا نشده و دانشجو را که خیلی مودبانه پیگیر امور اداری اش است، عصبانی می کنند.

سیستم اداری اصلاح شود بهتر است

مینا روزبهانی دانشجوی دانشکده خبر در گفت و گو با خبرنگار ما از نبود سیستم جامع الکترونیک برای انجام سریعتر کارهای اداری گله کرد. او می گوید: یکی از نواقص موجود در دانشگاه ها و دانشکده هایی که حجم زیادی از دانشجویان را می پذیرند، تجهیز نشدن آن مرکز به سیستم جامع و یکپارچه الکترونیک است برای اینکه دانشجو در هر نقطه ای که باشد بتواند از این طریق، امور اداری یا آموزشی خود را انجام دهد. در ایران اما چندین کارمند که اخلاق خشکی دارند پشت صندلی ها نشسته و همیشه به نظر می رسد با بی میلی تمام در حال انجام امور مربوط به ما هستند. البته دانشجویان همیشه با اخلاق خوش این مشکلات را تحمل می کنند اما گاهی نمی شود.

سواستفاده از وقت ناهار

آیدا عیدیان؛ دانشجوی رشته معماری دانشگاه آزاد قیامدشت در گفت و گو با خبرنگار ما به وقت ناهار کارمندان اشاره می کند و می گوید:باور کنید همه دانشگاه ها حق استراحت را برای کارمندان خود قایل می شوند و این قانون در همه دانشگاه های دنیا وجود دارد. اما متاسفانه بی قانونی در دانشگاه ها ما قانون شده است. در زمان استراحت و ناهار کارمندان، هم به یکباره دانشجویان را وسط انجام کارهای آموزشی و اداری از در اتاق بیرون می کنند تا به ناهارشان بپردازند! دانشجو چرا باید یک ساعت از وقتش را پشت درهای بسته بگذراند برای اینکه او گرسنه بماند و کارمند سیر شود؟

وی تاکید می کند:اگر زمان استراحت و ناهار دو شیفته شود یعنی برخی ناهار بخورند و عده ای دیگر به پرسش های دانشجویان جواب دهند فکر می کنم تکریم دانشجو بیشتر انجام می شود. این روشی که همه دانشکده ها و دانشگاه ها در پیش گرفته اند واقعاً تحقیر آمیز است که امیدوارم روزی از همه دانشگاه ها جمع شود.

دانشجویان حوصله کنند

علی آهون منش رئیس اتحادیه دانشگاه های غیرانتفاعی و غیردولتی وزارت علوم نیز در گفت و گو با خبرنگار ما اظهار می دارد: برخی امور اداری واقعاً زمان بر است چون تکمیل بخشی از این کارها بر عهده دانشگاه نیست مثل دریافت وام دانشجویی از صندوق رفاه. دانشجو باید فرم های مربوطه را تکمیل کرده و برای ضامن معتبر اقدام کند که این روال چند روزی طول می کشد. در بیشتر مواقع، وام به جای اینکه در جیب دانشجو قرار گیرد به حسابش می رود تا برای شهریه محاسبه شود.

وی ادامه می دهد: دانشجویان هم به سنی رسیده اند که باید صبوری را یاد بگیرند هر چند معطل شدن آن ها را برای انجام امور اداری نمی پسندیم. گاهی هم دانشجویان بدون اطلاع از قوانین و مقررات به دنبال انجام کارهای اداری هستند که لازم است آن ها به عنوان یک شخص دانشگاهی با قوانین و آیین نامه های مرتبط با حق و حقوق شان آشنا شوند.

آهون منش با بیان اینکه روزهایی در دانشگاه ها برای کارهای اداری تنظیم شده است، اظهار می دارد: برخی دانشگاه ها روزهای دوشنبه و چهارشنبه را برای کارهای اداری قرار داده اند یا حتی روزهای دیگر. به هر حال کارمندان احساس می کنند که در دانشگاه سمتی دارند و در مقابل دانشجو هم توقع دارد کارمندان دست به سینه برای انجام کارهای شان ایستاده باشند. این حالت ها در سیستم اداری ایران اصلاً وجود ندارد. ضمن اینکه دانشگاه ها حتی الامکان تلاش می کنند این امور را برای دانشجویان تسهیل سازند. با این حال هیچ دانشجویی نباید به خاطر معطل ماندن در کارهای اداری رنجیده خاطر شود.

پیشنهادی برای آموزش امور اداری

به نظر می رسد بیشتر دانشجویان از مشکلات و کندی تکمیل امور اداری شان گله مند هستند، هر چند این مسایل در سایر ارگان ها و سازمان های خارج از دانشگاه ها هم دیده می شود اما هر چه باشد نگاه دیگری بر دانشگاه ها حاکم است که می طلبد آن ها خود را از گزند این اتفاقات دور سازند.

ذکر این نکته شاید مفید باشد که دانشگاه ها به جای محول کردن مقوله آشنایی دانشجویان به دانشجویان ترم بالاتر، از همکاران و کارمندان یا متخصصان خودشان برای این آموزش ها بهره ببرند چرا که بیشتر دانشجویان با روال اصلی امور اداری آشنایی کافی و فنی ندارند و تنها بر اساس تجربه خودشان صحبت می کنند. اگر در کلاس های 30 تا 40 نفره به دانشجویان مهمترین امور اداری و آموزشی، یاد داده شود شاید کمتر این قبیل مشکلات در دانشگاه ها ایجاد شوند.