به گزارش قدس آنلاین، سرانجام فدراسیون والیبال تصمیم خود را برای قطع همکاری با رائول لوزانو اعلام کرد. تصمیمی که از قبل اتخاذ شده بود ولی فدراسیون برای آنکه نشان دهد به خرد جمعی وابسته است آن را بعد از جلسات متوالی اعلام کرد. با این حال بلافاصله بعد از بازی های ایران در المپیک ریو جو کلی در والیبال به راه افتاد که حکایت از جدایی رائو لوزانو می کرد.
زمانی که لوزانو برای هدایت تیم ملی ایران برگزیده شده بود مسئولان فدراسیون والیبال و گروهی از کارشناسان به تجربه، رزومه و مدیریت بالای این مربی آرژانتینی اشاره داشتند و آن را بهترین انتخاب ممکن می دانستند.
لوزانو تیم ملی را با کمک سیچلو، دستیار پیشین ولاسکو به المپیک برد. البته قرعه تیم ملی در مسابقات انتخابی المپیک هم چندان دشوار نبود و در واقع بهترین شرایط برای تاریخ سازی و حضور در المپیک فراهم بود که به نام لوزانو ثبت شد. لوزانو قبل از آمدن به ایران نیز رزومه قوی داشت که مهمترن آن سرمربیگری تیم ملی لهستان بود.
بعد از المپیک هم شایعات زیادی مبنی بر حضور او در تیم ملی لهستان مطرح شد ولی هیچ گاه مسئولان فدراسیون لهستان آن را تایید نکردند و زمانی که گزینه های نهایی لهستانی ها رسانه ای شد نه خبری از لوزانو بود و نه اسلوبودان کواچ!
حالا تیم ملی والیبال ایران شرایط تازه ای را پیش روی خود می بیند. درست شرایط پس از خداحافظی ولاسکوی دوست داشتنی. همه از یک مربی بزرگتر صحبت می کنند. اما سوال این است که کدام مربی بزرگتر است؟
فدراسیون کشورمان نام یک مربی ایتالیایی را در بین گزینه ها قرار داده است. آندره آ آناستازی. این مربی مقبول همه کارشناسان است اما پیشینه درخشان او باعث شده تا او شرایط خاص را دارا باشد. آناستازی در گذشته نیز کاندیدای ثابت تیم ملی ایران بود ولی فدراسیون ایران زیر بار شرایط او نرفت. مشکل فدراسیون تعداد زیاد دستیاران سرمربی کنونی تیم گدانسک لهستان است اما آیا کواچ هم با خود دستیاران زیادی نیاورده بود؟ آیا مربیان بزرگ دنیا در تمامی رشته ها شرایطی دشوارتر از بقیه ندارند؟
آناستازی پیشتر دو بار متوالی کاندیدای تیم ملی ایران بود ولی هر بار فدراسیون ایران شرایط او را نپذیرفت و در حالی که همگان روی آناستازی مانور می کردند مذاکره با کاندیداهای دیگر ادامه داشت و به سرانجام هم رسید. حالا با یک سنت تکراری مواجه هستیم چرا که هم دستمزد آناستازی زیاد است و هم او تیم مربیگری خود را نیاز دارد. او تنها در شرایطی می تواند به ایران بیاید که فدراسیون کشورمان سنت شکنی کند.
رادوستین استویچف، سرمربی پیشین تیم ملی بلغارستان دیگر کاندیدای تیم ملی ایران است. او البته در عرصه باشگاهی نیز سابقه خوبی دارد و اخیرا باشگاه پروجا هم با این مربی برای جایگزینی کواچ مذاکراتی بی سرانجام داشت. بیشترین افتخارات این مربی مربوط به سالهای قبل بوده و این نکته تامل برانگیز برای کارشناسان همیشه منتقد والیبال خواهد بود.
در کنار این مربی، نام مارسلو مندز آرژانتینی و سرمربی تیم باشگاهی سادا کروزیرو نیز به گوش می رسد. او در سه سال اخیر تیمش را قهرمان باشگاههای جهان کرده است ولی روی نیمکت یک تیم ملی بزرگ حضور نداشته است.
با اعلام نام کاندیداها با یک اتفاق تکراری برای گزینش سرمربی تیم کشورمان مواجه هستیم و باید دید این بار فدراسیون والیبال چه تصمیمی خواهد گرفت.
نظر شما