قدس آنلاین - اوایل امسال یک شرکت آمریکایی از عرضه بازی رایانه‌ای مرتبط با انقلاب ایران برای سیستم عامل ویندوز و رایانه‌های اَپل خبر داد. پس از انتشار بازی «انقلاب ۱۹۷۹» که روایتی مخدوش از انقلاب اسلامی بود، انتقادهایی از بازیسازان در مورد عدم تولید بازی «انقلاب اسلامی ایران» صورت گرفت؛ در حالی که بیش از ۳ سال است یک بازیساز داخلی قصد تولید یک بازی با موضوع انقلاب را داشته است. بازی ایرانی «ایران ۵۷» با حمایت مرکز هنرهای رقومی(دیجیتال) بسیج و توسط استودیو «رسانا شکوه کویر» ساخته شده است. این بازی روایتی از انقلاب ایران از تاریخ ۲۰ اردیبهشت ۵۷ تا ۲۶ دی ۵۷ یعنی تاریخ خروج همیشگی شاه است. درباره جزییات این بازی رایانه‌ای با «عماد رحمانی» مدیر پروژه گفت و گو کردیم که می‌خوانید.
جرقه ساخت این بازی چطور در ذهنتان زده شد؟
بازی «ایران ۵۷» نتیجه یک فعالیت دانشگاهی هست. زمانی که دانشجوی کارشناسی و ارشد در رشته علوم سیاسی دانشگاه تهران بودم، به ساخت بازی‌های رایانه‌ای با موضوع حوادث انقلاب اسلامی علاقه‌مند شدم. آن زمان شرکت ساخت بازی‌های رایانه‌ای داشتم. به نظرم بار دراماتیک حوادث انقلاب برای تبدیل‌شدن به بازی رایانه‌ای بسیار زیاد است. بازی «سال‌های سیاه» و «شیطان در پایتخت» هم درباره کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ بود و بازی «قتل در کوچه‌های تهران» درباره قرارداد نفتی ۱۹۱۹ بود که قبلاً توسط تیم ما ساخته شده بود. طرح بازی «ایران ۵۷» را در سال ۹۲ را نوشتم. پیش‌تولید آن ۲ سال زمان برد تا اینکه مرکز هنرهای رقومی(دیجیتال) بسیج قبول کرد به عنوان حامی برای ساخت بازی کمک کند. کار ساخت بازی از اواخر آذر سال ۹۳ آغاز شد و آذر ۹۵ به پایان رسید.
کار تحقیقاتی چقدر زمان برد؟
این کار حدود ۷۴۰ صفحه تحقیقات مکتوب دارد و طرح جامعی داشت. تولید اثر درباره انقلاب اسلامی در حکم راه‌رفتن روی لبه تیغ است. سندیت تاریخی و رعایت خط قرمزها بسیار اهمیت دارد. ضمن اینکه کار نباید سطحی پایینی داشته باشد چون درباره انقلاب است. کار تحقیقاتی این پروژه حدود یک سال زمان برد و ۲ سال هم کار پیش‌تولید و تولید آن.
مهم‌ترین مشکلی که با آن مواجه بودید، چه بود؟
بزرگ‌ترین مشکل این است که ساخت بازی‌های رایانه‌ای حامی مالی ندارد. با اینکه کار ما با موضوع انقلاب ۵۷ بود اما باز هم آن‌طور که باید، حمایت نشد. رئیس مرکز هنرهای رقومی حمایت‌های شخصی از این پروژه داشتند و برای گرفتن وام، به‌صورت شخصی ضامن من شدند. این بازی با یک حمایت بهتر، می‌توانست بسیار قوی‌تر ساخته شود. مشکلات مالی خیلی ما را اذیت کرد. البته از نظر مطالعاتی، مؤسسات ذی‌ربط همکاری بسیار خوبی داشتند و اجازه دسترسی به آرشیو را داشتیم ولی در حوزه مالی کار با مشقت زیادی همراه بود.
برای ساخت این بازی چقدر هزینه کردید؟
حدود ۳۳۰ میلیون تومان برای تولید این بازی و نرم افزار تعاملی آن هزینه شد. از این مبلغ ۳۰ درصد را شرکت به صورت خصوصی هزینه کرد و مابقی توسط مرکز هنرهای رقومی بسیج تامین شد. ما می‌توانستیم کار بهتر و قوی‌تری را ارایه کنیم ولی هزینه‌هایمان دو سه برابر بیشتر می‌شد. این طرح از نظر مطالعاتی کار قابل دفاعی بود ولی برای استفاده از انیماتورهای حرفه‌ای باید دستمزدهای بالایی را پرداخت می‌کردیم. با همه این اوصاف، نتیجه کار قابل توجه است و بسیاری از دست‌اندرکاران با علاقه پای کار آمدند. الان پروژه‌های بازیسازی بالای ۶۰۰-۷۰۰ میلیون تومان هزینه می‌برد ولی این پروژه با این سرمایه ساخته شد.
سال گذشته یک کمپانی آمریکایی اقدام به ساخت بازی «انقلاب ۱۹۷۹» کرد که روایتی مخدوش از انقلاب را داشت اما از نظر فنی قابل توجه بود. بازی «ایران ۵۷» از نظر فنی و هنری قابل رقابت با این بازی هست؟
بازی «ایران ۵۷» به‌هیچ‌عنوان در مقابل بازی «انقلاب ۱۹۷۹» ساخته نشده است. من به عنوان کسی که ۱۴ عنوان بازی رایانه‌ای تولید کرده و ۲۰ جایزه دارم، می‌دانستم که نمی‌توانیم مقابل آن کار قرار بگیریم. این بازی‌ها با ده‌ها برابر هزینه بیشتر تولید می‌شود و اگر قرار است کار خوبی از طرف ما ارایه گردد باید همه امکانات فراهم باشد. «ایران ۵۷» اثری صددرصد مستند است و از اسناد اسکن‌شده در بازی هم استفاده شده است. تیم ساخت این بازی ۱۸ نفر بودند که ۲ سال روی پروژه کار کردند و به‌طور میانگین ماهانه حدود یک میلیون تومان دستمزد داشتند. ولی اگر حمایت مالی بهتری داشتیم، قطعاً از قوی‌ترین انیماتورها استفاده می‌کردیم. ما نیاز به حمایت جدی‌تری داریم.
سوژه‌های تاریخی برای گیمرها جذابیت دارد؟
قطعاً جذابیت دارد به این شرط که مسایل خیلی سنگین بیان نشود بلکه در لایه‌های پنهان قصه باشد. بازی «قتل در کوچه‌های تهران» با اینکه موضوع آن درباره یک قرارداد نفتی در سال ۱۹۱۹ و کاملاً سیاسی است، سومین بازی پرفروش در کشور هست. این بازی در لایه اول، به یک سری قتل‌های زنجیره‌ای در تهران می‌پردازد اما مفاهیم سیاسی در لایه‌های پنهان عنوان می‌شود. اگر به‌صورت حرفه‌ای روی موضوعات تاریخی کار شود، قطعاً جذابیت دارد.
این جذابیت‌های داستانی در بازی «ایران ۵۷» چطور گنجانده شده است؟
داستان این بازی در مورد یک جوان مارکسیست است که خانواده‌اش را در اعتراضات سال ۱۳۴۲ در ورامین از دست داده است. بازی در یک خانه امن مارکسیستی در تهران شروع می‌شود. شخصیت اصلی به دنبال انتقام از قاتلان خانواده‌اش و مبارزه با نظام پهلوی از نگاه مارکسیستی است. او کم‌کم به رفتارهای نادرست گروهش پی می‌برد و در جریان اتفاقات، متوجه تسویه‌حساب‌های شخصی در گروه می‌شود. کل داستان روند متحول‌شدن قهرمان بازی است. این داستان در ۲۶ دی ۵۷ تمام می‌شود؛ زمانی که شخصیت بازی در زندان است اما خبر می‌رسد که شاه رفته است. او از زندان فرار می‌کند. آخرین پلان بازی جایی هست که او روزنامه اطلاعات را به دست گرفته با این تیتر که «شاه رفت». هدف من این بود که روایتی تخیلی را برای بیان واقعیت‌های تاریخی به کار بگیرم. بسیاری از حوادث تاریخی در این بازی روایت شده است.
نظر شما