یا علی گویان از اتوبوس پیاده می‌شوند و دست در دست جوان‌ترها می‌گذارند. سیمای خسته و رنجورشان حکایت از گذر عمر دارد و رد پای ایام. نگاهشان مملو از اشتیاق و وجودشان سرشار از اضطرابی شیرین است برای فرصت دوباره حضور.

دل را به دست پنجره فولاد می‌دهم/اللهم صل علی علی بن موسی الرضا

به گزارش قدس آنلاین، دلدادگانی که اگر چه روزهای تنهایی را با حسرتی بی‌دریغ از گذشت زودهنگام کاروان عمر می‌گذرانند، اما امروز با تکریم و تعظیم، دل‌های خسته‌شان را به آستان بوسی امام هشتم آورده‌اند تا دستان ناتوانشان را به مشبک‌های پنجره فولاد گره بزنند و قلب‌های خسته‌شان را تسلی بخشند.

اینان نمایندگان کهنسال یک نسلند که در گذر عمر، برفی همیشگی بر سر و صورت دارند؛ کهنسالانی که تکریم و احترامشان واجب است و بر اساس آموزه‌های پیامبر عظیم شأن اسلام احترام به آنان از مصادیق گرامی‌داشت رسول گرامی اسلام است. حالا همین سالمندان در روز نهم مهرماه که به همین نام برایشان به ثبت رسیده به شوق زیارت امام علی بن موسی الرضا(ع) در طرح «یا معین الضعفاء» مشتاقانه به پابوسی آمده‌اند و صف به صف روی صندلی چرخدار نشسته‌اند تا دل را به محبوب بسپارند و گره از دل‌های شکسته‌ خود بگشایند. به سراغشان می‌رویم تا حس و حال و شوق زیارت را از زبان خودشان جویا شویم.

*بی‌تاب آستان بوسی‌اش بودم
صحن انقلاب مملو از سالمندانی است که به همراه خادمان در انتظار زیارتند. یکی از افراد کاروان با صدای بلند زیارتنامه می‌خواند و بقیه هم زیر لب زمزمه می‌کنند. حاج قدیر صبوری با آن عینک ذره‌بینی مشکی، مات و مبهوت به دور و برش می‌نگرد. از حال و هوایش که می‌پرسم اشک در چشمانش حلقه می‌زند و می‌گوید: «احساسم قابل بیان نیست. مدت‌هاست آرزوی آمدن به اینجا را داشتم و بی‌تاب زیارتش بودم.»
کمی آن طرف‌تر مردان و زنان مشغول زیارتند، ذکر می‌گویند و استغفار می‌کند. پیرمردی تسبیح در دست دارد و زنی زیر لب زمزمه می‌کند: اللّهُم إِلیکَ صَمَدتُ من أَرْضی و قطعْتُ الْبِلادِ رَجاءَ رَحمتِکَ فلا تُخیبنِی و لا ترُدنِی بغَیرِ قضَاء حَاجَتِی... ی.

*اینجا بوی بهشت می‌دهد
در میان این کاروان مادربزرگی توجهم را جلب می‌کند. او آرام آرام اشک می‌ریزد و می‌گوید: اینجا حاجت و مرادمان است، اینجا همه عزیز هستند و هر کسی هر حاجتی داشته باشد دست خالی از اینجا بیرون نمی‌رود. اینجا پناهگاه درماندگان و خستگان است.
به حاشیه کاروان نیز چشمی می‌اندازم و زنی را می‌بینم که پاهای نحیف و ناتوانش توان لحظه‌ای ایستادن ندارد. بی‌بی حلیمه مسن‌ترین فرد این کاروان است. به لهجه محلی صحبت می‌کند و به سختی می‌توان حرف‌هایش را فهیمد. می‌گوید: «حرم امام رضا(ع) بوی بهشت می‌دهد؛ بوی گل محمدی. امام خودش ما را طلبید. اگر نطلبیده بود که اینجا نبودیم. بی‌بی دقیقاً نمی‌داند چند ساله است. او تعریف می‌کند: یادم نیست دقیقا چه سالی بود، اما پسر آخرم در نوزادی سخت مریض شد. وقتی از همه کس ناامید شدیم به حضرت رضا(ع) متوسل شدیم و خود حضرت شفایش داد.

*تعبیر یک رویا
با اینکه همه افراد کاروان می‌گویند تا چند روز پیش نمی‌دانستند که قرار است امروز توفیق زیارت نصیبشان شود، اما روح‌الله می‌گوید: «چند شب پیش خوابی دیدم که با لباس مشکی در عزای امام حسین(ع) سقایی می‌کنم، روی دوشم مَشکی بود که رویش نوشته بود «یا امام رئوف». او می‌گوید: «دوش آرزوی خواب خوشم بود یک زمان/ امشب نظر به روی تو از خواب خوشترست.» پیرمرد دعا می‌کند و می‌گوید: ان‌شاءالله سال دیگر همین وقت در حرم امام حسین (ع) باشیم.
حاج قاسم پیرمرد ۷۵ ساله‌ دیگری که همراه این گروه از زائران میهمان امام رضا(ع) شده است، می‌گوید: امروز بعد از مدت‌ها خدا به من توفیق دوباره داد تا به زیارت مشرف شوم. حس خوبی دارم و خوشحالم و از خدا می‌خواهم در دنیا ما را از زیارت ائمه اطهار(ع) و در آخرت هم از شفاعت آن‌ها محروم نفرماید.
حاج قاسم در حالی که لحظه‌ای چشم از همسرش بر نمی‌دارد، می‌گوید: وقتی که چشمم به گنبد طلایی حرم افتاد از آقا خواستم که حاجت همه حاجتمندان را روا کند و همسرم را شفا دهد و ما را هم حاجت‌ روا راهی خانه کند.
همه رو به روی پنجره فولاد قرار می‌گیرند و خدام نجواکنان و یک صدا می‌خوانند: «ای صفای قلب زارم هرچه دارم از تو دارم تا قیامت ای رضا جان سر ز خاکت بر ندارم». سپس همگی روی به گنبد می‌ایستند و سلام می‌دهند و اشک‌های بی‌اختیارشان را پیشکش امام رئوف می‌کنند.
بعد زیارت پنجره فولاد، همه در رواق دارالکرامة هدایت می‌شوند و با تلاوت و تبرک جستن از آیات نورانی کلام وحی، مداحان با قرائت دعای وارث و زیارت مخصوص حضرت رضا(ع) و نوحه‌خوانان با ذکر روضه سید و سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین(ع) فضا را غرق ماتم و عزا می‌کنند. در پایان این سیر و سفر روحانی، زائران کوی دوست بر خوان کریمانه ولی نعمت‌شان می‌نشینند و بعد از تناول غذای متبرک حرم، هر یک عزم منزل خود می‌کنند.

*تشرف ۸۴۰ سالمند به حرم مطهر
بر اساس آنچه که سید خلیل منبتی معاون اماکن متبرکه و امور زائران آستان قدس رضوی می‌گوید، در قالب طرح «یا معین الضعفا(ع)» ۸۴۰ سالمند و معلول از استان خراسان رضوی در هفته جاری به حرم مطهر رضوی مشرف خواهند ‌شد که این افراد از سالمندان و اقشار آسیب‌پذیر شهرستان‌های سرخس، قوچان، تربت حیدریه و مشهد مقدس است که پس از توفیق زیارت امام رضا(ع) از برنامه‌هایی که برای آنان تدارک دیده شده بهره‌مند می‌شوند.
او می‌افزاید: کاروان‌هایی که در قالب اردوهای یک روزه میزبان آنان هستیم از روستاهای مدنظر برای زیارت به این بارگاه منور هدایت و پس از زیارت، صرف صبحانه و اقامه فریضه نماز ظهر و حضور در میهمان‌سرای حضرت به محل سکونت خود بازگرداننده می‌شوند. اما کاروان‌های دو روزه، خدام یک روز قبل به روستاهای مدنظر اعزام می‌شوند و پس از هماهنگی لازم، قبل از نماز صبح همراه با زائران به سمت مشهد حرکت می‌کنند.
منبتی می‌گوید: این زائران پس از انجام اعمال عبادی در حرم مطهر و صرف صبحانه و نهار و شام برای استراحت به محل موقوفه مرحوم «آصف» منتقل و بعد از دو روز اقامت در مشهد به محل سکونت خود باز گردانده می‌شوند.
او متولی اجرای این طرح را اداره امداد و تسهیلات آستان قدس رضوی ذکر می‌کند و می‌گوید: خدام بارگاه منور رضوی با کمک و همکاری ارگان‌های امدادرسان، افرادی را که به سبب مشکلات مالی توفیق تشرف به بارگاه منور امام علی بن موسی الرضا(ع) را ندارند یا قادر به تشرف نیستند، شناسایی و زمینه سفر آن‌ها را فراهم می‌آورند.
هر چند زیارت آقا بهانه نمی‌خواهد و همیشه درهای حرمش به روی عاشقان باز است، اما دیدار حرم یار عشق می‌خواهد و دلدادگی، هرگاه تن رنجور و بیمارت را نتوانستی به این خانه بکشانی کافی است از همان جایی که ایستاده‌ای سلام دهی و بگویی «السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا المرتضی».
منبع:آستان نیوز
پایان پیام/

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.