به‌گزارش قدس آنلاین، قصه مدافعان حرم از شهید حججی گرفته تا شهدایی که رفتند و هنوز پیکرشان به‌کشور بازنگشته؛ برای همه شنیدنی است.

داستان مدافعان را که بررسی می‌کنی چیزی جز عشق و ارادت جوانان مسلمان به‌ اهل بیت و حضرت زینب (س) نمی‌بینی، اما در این میان عاشقان شیفته‌ای هم هستند که از قافله شهدا جاماندند و به‌روایت خودشان هنوز زمانش نرسیده تا در کشتی شهدا حضور داشته باشند؛ اما این بزرگ‌مردان که تعدادشان هم در استان و شهر ما کم نیست هر روزِ خود را با درد و رنج و روزهای تکراری، در اتاقی در آسایشگاه یا در کنار خانواده‌ای می‌گذرانند که دیگر رمقی برایشان باقی نمانده است.

شنیدن داستان زندگی جانبازان مدافع حرم برایم بسیار جذاب است به‌خصوص جانبازان مدافعی که رشادت‌های آنان زبانزد همه رزمندگان و فرماندهان است همان‌ها که نام دردانه نبی را برای خود برگزیدند تا خود در دفاع از حریم عمه سادات یاورشان باشد، لشکر فاطمیون در سوریه مدد از حضرت زهرا (س) می‌گرفتند.

ایستاده در راه ولی خوابیده در بستر

سیدعالم اختری یکی از همین جوانان است که هنوز وارد دهه چهارم زندگی‌اش نشده، او متولد ۶۷ است و خانواده او که اصالتا اهل افغانستان هستند در زمان تولد او به‌ایران مهاجرت می‌کنند.

«سید عالم» پیش از رفتن به‌سوریه و نبرد با داعشی‌ها در کرمان به‌کار چوپانی مشغول بود.

 اختری که در حال حاضر جانبازی ۷۰ درصد است و از روزهای جنگ، جای گلوله بر بدنش به‌یادگار مانده است؛ از درد و رنج این روزهایش می‌گوید.

وی سال ۹۳ به‌ سوریه  می‌رود، سال ۹۴ در شهر تدمُر در نبرد با داعشی‌ها مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد؛ این درست همانجایی است که زندگی فصل جدیدی را به‌روی او می‌گشاید فصلی توام با درد و رنج که قرار است تا همیشه همراه او باشد.

در آسایشگاه جانبازان سراغش را می‌گیرم و بعد از چند دقیقه در سالن انتظار آسایشگاه دو نفر  تختی را هل می‌دهند و به من نزدیک می‌کنند؛ متوجه می‌شوم او سید عالم است.

به‌سختی روی تخت نیم‌خیز می‌شود و به آرنج تکیه می‌دهد و در همان حالت شروع به صحبت می‌کند.

او می‌گوید: بعد از اصابت گلوله تک تیر انداز داعشی به کتفم؛ گلوله در مهره ۴ ستون فقراتم گیر کرد و بعد از گذشت یک ماه در بیمارستان، گلوله را از بدنم خارج کردند.

تخت برقی؛ درخواستی که بعد از ۳ سال هنوز بی‌نتیجه است

وی با اشاره به‌وضعیت جسمانی خود که اکنون جانباز ۷۰ درصد است و از قسمت کمر به‌پایین هیچ حرکتی ندارد؛ بیان می‌کند: بعد از اصابت گلوله به‌کتفم دیگر هیچ حرکتی ندارم و برای بلند شدن از روی تخت هم نیاز دارم که تخت میله‌ای داشته باشد تا بتوانم به‌تنهایی روی تخت جابه‌جا بشوم.

این در حالی است که تختی که برای او در نظر گرفته شده تختی ساده بود که نیازهای یک بیمار قطع نخاعی را رفع نمی‌کند.

این روزها تخت و صندلی چرخدار تنها همدم‌ سید عالم است و او برای کوچک‌ترین فعالیتی به کمک پرستار نیاز دارد؛ چرا که می‌گوید: مادرم بیماری عصبی دارد و کسی را نمی‌شناسد و پدرم هم به‌کهولت سن دچار است.

اختری از اینکه توانایی مالی تهیه تخت برقی را ندارد می‌گوید و مبلغی که به او داده می‌شود به سختی کفاف درمان و رفت و آمدهایش برای این کار را می‌دهد.

افرادی در شرایط سید عالم به‌تخت برقی نیاز دارند تا برای جابه‌جایی مشکلات کمتری داشته باشند. او در این باره می‌گوید: با پیگیری بسیار توانستم صندلی چرخدار بگیرم.

وی که به‌گفته خودش آرزویی برایش باقی نمانده؛ می‌گوید: درد امانم نمی‌دهد به همین دلیل دارو مصرف می‌کنم و سعی می‌کنم بیشتر استراحت کنم اما با این حال بازهم بی‌حوصلگی و تکراری بودن روزها برایم سخت است.

نکته‌ای از میان صحبت‌هایش آتشم می زند، همانجا که از آرزو می‌گوید، با اینکه زندگی‌اش مملو از در و رنج است اما آرزو دارد دوباره معجزه شود و سالم و سر حال، باز به نبرد دشمنان اسلام برود.

حسرتش هم از این است که زود مجروح شده و نتوانسته آنگونه که خودش می‌خواست؛ به نبرد با دشمنان اسلام بپردازد.

جانبازی که  از خیریه تخت گرفت

علی غلامحسینی جانباز دیگری از تیپ فاطمیون است که متولد سال ۱۳۷۰ و اصالتا افغانستانی است، خانواده او هم سال‌ها پیش به‌ایران مهاجرت کردند.

وی برخلاف سیدعالم اختری تا سال اول دبیرستان تحصیل کرده است و مدتی به‌کار خیاطی و کارهای ساختمانی مشغول بوده است.

غلامحسینی هم به‌عشق حضرت زینب( س) و برای دفاع از اسلام و کمک به‌شیعیانی که در چنگال داعش اسیر شده بودند؛ راهی سوریه می‌شود و درست در اولین باری که به‌سوریه اعزام می‌شود؛ مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد و لقب جانبازی را برای خود برمی‌گزیند.

وی که دو ماه در سوریه مشغول نبرد بوده است؛ می‌گوید: من در منطقه عملیاتی «تدمُر» حضور داشتم که شبی برای عملیات به‌منطقه ای به‌نام «دکل» رفتیم در آن عملیات از ناحیه گردن و ستون فقرات مجروح شدم.

غلامحسینی با اشاره به‌وضعیت جسمانی اش؛ ادامه می‌دهد: الان مهره تی سه و تی چهار من فشرده شده و درگیر است، پاهایم دچار اسپاسم می‌شود و به‌علت اعتیادآور بودن داروها نمی‌توام آنها را مصرف کنم.

او اکنون وضعیت جسمانی مساعدی ندارد و همچون سیدعالم اختری جانبازی ۷۰ درصد و نمی‌تواند به‌تنهایی جا به‌جا شود.

غلامحسینی بیان می‌کند: جانبازان نخاعی به‌دلیل شرایط سخت جسمانی باید حتما ورزش‌های خاصی را با دستگاه‌های مخصوص انجام دهند. برخی از جانبازان برای این کار به‌آسایشگاه جانبازان می‌روند و از دستگاه‌ها استفاده می‌کنند و شب باید به‌محل زندگی خود بازگردند اما این رفت‌وآمد هزینه سنگینی را روی دست آنان می‌گذارد.

وی با بیان اینکه اوایل از لحاظ تامین تجهیزات پزشکی مشکل داشتم؛ می‌گوید: من برای ورزش به‌تخت و پدال برقی نیاز دارم اما نه توانایی تامین آن را دارم و ظاهرا امکان اینکه آن را برای من تهیه کنند، وجود ندارد.

غلامحسینی ادامه می‌دهد: با جایی مثل بنیاد شهید هم برای این کار تماس گرفتم اما گفتند در حال حاضر بنیاد تخت نمی‌دهد و هزینه‌اش را پرداخت می‌کند من هم گفتم پولش را بدهید خودمان می‌خریم، اما در حال حاضر از خیریه تخت گرفته‌ام!

وی با اشاره به‌مشکلاتی که بعد از اصابت گلوله و ضایعه نخاعی برایش ایجاد شده است؛ گفت: با اسپاسم عضلات هم کنار آمدم اما نشستن برایم خیلی سخت است.

غلامحسینی که به رفع مشکلات جانبازان امیدی ندارد، می‌گوید: اگر می‌توانید صدای ما را به‌گوش مسؤولان برسانید تا به‌ ما رسیدگی کنند.

برای درمان و اعطای تخت هیچ مشکلی وجود ندارد

برای پیگیری مشکلات این جانبازان به‌ مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان رضوی مراجعه کردیم و معصومی در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در مشهد، ضمن اشاره به‌ اینکه در خصوص جانبازان مدافع حرم اطلاعات زیادی در خود استان موجود نیست؛ می‌گوید: این پرونده‌ها به‌صورت متمرکز از صفر تا صد در مرکز انجام شده و بعد از تکمیل برای ما ارسال می‌شود و تا همین لحظه (چون هر لحظه تعداد جانبازان در حال تغییر است) ۶۲ نفر تحت پوشش بنیاد شهید قرار دارند.

وی ادامه می‌دهد: این ۶۲ نفر پرونده‌هایشان در تهران تکمیل شده است و زمانی که جانبازی تحت پوشش قرار می‌گیرد کلیه خدماتی که براساس درصد جانبازی، قابل ارائه به‌آنها باشد؛ انجام می‌شود.

مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان رضوی با بیان اینکه کلیه خدمات براساس درصد، به جانبازان تعلق می‌گیرد؛ ادامه می‌دهد: اگر تخت شامل حال جانبازان بشود؛ در اختیار آنها قرار می‌گیرد و در خصوص درمان و اعطای تخت هیچ مشکلی وجود ندارد!

معصومی با اشاره به‌اینکه حدود ۱۵ تا ۲۰ نفر جانباز مدافع حرم ایرانی در مشهد داریم؛ یادآور شد: آمار دقیقی از تعداد این افراد در دست نیست چراکه هر لحظه به تعداد این افراد افزوده می‌شود اما یک دهم مدافعان حرم، ایرانی و از استان‌های خراسان رضوی، اصفهان و قم هستند.

با همه این‌ها اما سیدعالم اختری بعد از گذشت حدود سه سال از جانبازی‌اش هنوز مشکل نداشتن تخت دارد و علی غلامحسینی نیز تخت را از خیریه دریافت کرده است.

باید بدانیم امثال سیدعالم‌ها و علیها در کشور ما و در میان جوانان مسلمان که دل در گرو عشق علی و آلش دارند و حاضرند برای لحظه لحظه بقای اسلام و دفاع از عقاید اسلامی و میهن پرستانه شان جان را در کف بگیرند و مردانه مقابل گلوله و توپ دشمن حاضر شوند؛ کم نیستند.

چه ساده‌لوحانه تهمت جنگیدن برای پول به مدافعان حرم زدند، مدافعانی که حالا برای تهیه یک تخت آن هم برای گذران دوران جانبازی درمانده‌اند و پاسخ مسؤولان هم دردی از آنان دوا نمی‌کند!

اینها برای دفاع و جابه‌جا نشدن میلیمتری از خط‌کشی‌های ملی و میهنی و اسلامی، جان فدا کردند؛ اما امروز اسیر خط‌کشی‌هایی شده‌اند که حاضر نیستند برای آسایش که نه، برای مرهمی بر زخم‌هایشان کمی جا به جا شوند.

مثل علی و سید عالم زیادند مدافعان اهل افغانستان که چون اهل آن طرف مرز هستند حتی وقتی برای دفاع از مرزهای راهبردی این طرف، جانشان را کف دست گرفته‌اند با بی‌مهری روبه‌رو شده‌اند، یک بی‌مهری از سوی برخی که انگیزه‌هایشان را زیر سوال بردند و بی‌مهری از سوی مسؤ ولانی که حتی برای کم شدن دردهایشان هم قدم موثری برنمی‌دارند.

منبع:فارس

انتهای پیام/