حجت الاسلام علیرضا پیروزمند عضو هیأت علمی فرهنگستان علوم اسلامی قم در گفت‌وگو با قدس آنلاین گفت: ماه رمضان ماه بهار و نزول قرآن است که یکی از برکات و جلوه های این ماه توجه هر چه بیشتر به قرآن کریم ذکر شده است؛ لذا یکی از اعمالی که در ماه رمضان بر آن تأکید شده ارتباط بیشتر وانس با قرآن و قرائت قرآن است. اینکه در روایات اسلامی تأکید شده که قرائت هر آیه از قرآن در ماه رمضان ثواب یک ختم قرآن  نسبت به سایر ایام سال دارد،به دلیل ایجاد اهتمام و تشویق ویژه برای روی آوردن به قرآن و آشنایی هر چه بیشتر مسلمین با مضامین و بشارت یافتن با وعده های قرآن و پرهیز یافتن از وعیدهای قرآن است.

وی دراین باره گفت: «قرآن به سر گرفتن» از جمله آداب وارد شده در شب های قدر است؛ عمل مستحبی که مانند سایر اعمال شب قدر به جای آورده می شود. قرآن به سر گرفتن در این ماه بیانگر منزلت و جایگاه والای قرآن در نزد خدای متعال است که می‌تواند مسلمانان را نزد پروردگار شفاعت کند. در روایت آمده است قرآن کریم در روز قیامت نسبت به کسانی که به او کم اعتنایی کرده‌اند، شکایت می‌کند ونسبت به کسانی که قرآن را قرائت کرده و عامل بدان بوده‌اند، شفاعت می‌کند. قطعاً باید بدانیم مسأله برقراری ارتباط با قرآن تنها به صرف قرائت در ماه مبارک رمضان یا بر سر گرفتن در شب قدر نیست بلکه به این خاطر به قرآن در کل سال و درهمه ایام باید توجه کرد که قرآن درس زندگی، کتاب هدایت ومهمترین پیام الهی است که مستقیماً از جانب ذات باری‌تعالی به بشریت ابلاغ شده و نشان دهنده اهمیت و منزلتی است که قرآن در نزد خدای متعال و در هدایت ما دارد.

استاد حوزه تصریح نمود: از این رو ارتباط با قرآن کریم باید همیشگی و دائمی باشد آن هم نه تنها برای خواندن بلکه برای تدبر و عمل کردن به آیین قرآن. قرآن معلمی است که توحید، نبوت، معاد، درس زندگی، تاریخ انبیا، بشارت انبیا وعبرتهایی را که در طول تاریخ بشریت اتفاق افتاده است،به ما بازگو می‌کند، مسائلی که منجر به نابودی تمدن‌ها و ملتها شده و عواملی که باعث جلب رحمت الهی می‌شود را بیان کرده تا برای زندگی فردی و اجتماعی ما درس‌آموز باشد.

 حجت الاسلام علی رضا پیروزمند درباره چرایی قرآن به سر گرفتن در شبهای قدر بیان داشت: اینکه در ماه رمضان قرآن بخوانیم یا در شب قدر قرآن به سر بگیریم؛ اقدام و تشویق و بستری است برای اثر بخشی وتعمیق هر چه بهتر ارتباط ما با قرآن کریم، قرآن خواندن یا به سر گرفتن در ماه رمضان و شبهای قدر مانند سایر توصیه‌های دینی مستحب برای افزایش پیوند با قرآن، تمسک به قرآن و واسطه قرار دادن قرآن واهل بیت(ع) در دعا و توسل کوتاهی است که امید به اجابت دعا را با یاری قرآن و همراهی اهل بیت(ع) در چنین شب عزیزی افزایش می‌دهد.

وی بیان داشت: قطعاً آنچه که باید دنبال شود دوری از افراط و تفریط و ظاهرگرایی در مناسک دینی است. اگر قرآن به سر می‌گیریم به عنوان پوسته‌ای است که باید از این راه به مغز عبادت یعنی عمل به آموزه‌های قرآنی برسیم بنابراین باید این پوسته را برای رسیدن به مغز عبادت رعایت کرد، چرا که عبادت اتصال به مبدأ لایزال الهی است ارتباط مستمر و ذکر دایمی بسیار کارساز است؛ اما از آن سو هم نباید به این توهم مبتلا شویم که انجام ظواهر خاصیتی ندارد و چون ما مثلاً در طول سال قرآن می‌خوانیم نیازی به سر گرفتن قرآن در شب قدر نداریم، یا  همین منطق را نسبت به بقیه واجبات الهی تسری دهیم که اگر دروغ نگوییم یا مال مردم را نخوریم دیگر نیازی به جای آوردن واجباتی چون نماز و روزه نداریم چون به حق الناس ایمان داشته و آن را رعایت کرده‌ایم.قطعاً آنچه به عنوان مستحباب یا قالب‌هایی که اهل بیت(ع) در به جای آوردن زمان و چگونگی انجام مستحبات عنوان کرده اند دارای خصوصیاتی هستند که باید به آنها به اذن اهل بیت اعتماد کنیم و طبیعتاً به معنی این نیست که در شب قدر اگر کسی قرآن به سر نگرفت نمی‌تواند دعا کند اما معنی این هست اگر از راهی که به ما یاد دادند به تعالیمی که به اهل بیت(ع) منسوب دقت کنیم قطعاً با اطمینان اجابت و سرعت سیر وسلوک انسان اهل معنا مواجه خواهیم شد.

انتهای پیام/