داستان ناکامی‌های سریالی کیانوش رستمی این روزها به روایت‌های مختلف در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های گروهی دیده می‌شود.

یاغی‌گری «رستم» در خط پایان


قدس آنلاین:  داستان ناکامی‌های سریالی کیانوش رستمی این روزها به روایت‌های مختلف در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های گروهی دیده می‌شود. هر کسی از زاویه خود این رویداد زجرآور را مرور می‌کند که چگونه یک ملی پوش در ورزشی که نتایج افراد در رده‌بندی تیمی تأثیر دارد سرنوشت دیگران را تحت الشعاع قرار می‌دهد. کیانوش رستمی امروز به یک چالش برای ورزش ایران تبدیل شده، چالشی که نشان می‌دهد مدیران نهادهای رسمی ورزشی کشور برای مانور دادن با موفقیت احتمالی این ورزشکار چگونه حاضر شدند حتی مسئولیت ناکامی آن را بپذیرند و از ترس پاسخ‌گویی به افکار عمومی تن به پذیرش هر شرطی از سوی ورزشکاران می‌دهند و خود آتش بیار معرکه ورزشکارسالاری می‌شوند.

البته توقع زیادی است فردی که تا دیروز کوچک‌ترین دانشی در حوزه ورزش و اصول مرتبط با آن نداشته بتواند در این حوزه تصمیمی خردمندانه اخذ کند، از این رو کاملاً طبیعی است در دوره مدیریت سیاسیون ناکاربلد در ورزش تیم‌های ملی و باشگاهی متحمل چنین ضربات جبران ناپذیری شوند.

*رد پای مرادی

البته در این میان نباید به سادگی از نقش رئیس فدراسیون وزنه‌برداری غافل ماند. مرادی می‌بایست مقابل این ناهنجاری بزرگ ایستادگی می‌کرد تا سرنوشت وزنه‌برداری ایران به این ترتیب دستمایه خودکامگی یک ملی پوش قرار نگیرد. اساس شکل گیری تیم ملی وزنه‌برداری بر این اصل استوار است که قهرمانان و استعدادهای ورزش یک کشور زیر نظر کادر فنی تیم ملی برای کسب افتخار تلاش کنند اما در این اتفاق جایگاه تیم ملی که از سوی مدیران ارشد ورزش زیر سؤال رفت، همه امور تحت الشعاع زیاده خواهی فردی به نام کیانوش رستمی قرار گرفت!

اختصاص بودجه برای خودکامگی

کمیته ملی المپیک در حرکتی آماتورگونه و غیرحرفه‌ای، با اختصاص مبلغی میلیونی به رستمی نه تنها مانع از ادامه تکروی‌های غیرقانونی و قلدرمآبانه وی نشدند بلکه به نوعی وی را زیر چتر حمایتی خود قرار داد تا به این شکل معضل شوم بازیکن سالاری در ورزش ایران را تقویت کند. بسیاری از کارشناسان و صاحبنظران در حوزه وزنه‌برداری پیش از مسابقات جهانی تایلند با نقد این رفتار پیش‌بینی بروز چنین فاجعه‌ای را داشتند اما گوش شنوایی در این میان وجود نداشت که مانع از رویه غلط مسئولان شود.

*تردستی مربیان ایرانی

عمق فاجعه زمانی مشخص می‌شود که همان نفراتی که کیانوش رستمی آن‌ها را به نداشتن علم و دانش کافی متهم می‌کرد به عنوان مربی خصوصی وزنه‌بردار قطری زمینه موفقیت او را فراهم کردند تا در این وزن او به عنوان نایب قهرمان جهان معرفی شود. کیانوش رستمی در شرایطی در بازی‌های آسیایی جاکارتا سرناسازگاری با سجاد انوشیروانی سرمربی وقت تیم ملی وزنه برداری برداشت که امروز سرمربی پیشین به عنوان مربی نایب قهرمان جهان موفقیت شاگرد قطری خود را جشن می‌گیرد.

موفقیت وزنه‌برداران جوان نظیر میری و موسوی در رقابت‌های جهانی تایلند نشان می‌دهد توانمندی کادر تمام ایرانی تیم ملی وزنه‌برداری در سطح قابل قبولی قرار دارد و باید با قهرمان قانون گریزی چون رستمی اتمام حجت شود که یا در ساز و کار قانونی گام بردارد یا برای همیشه با پیراهن تیم ملی خداحافظی کند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.