موضوعی که امروز ذهن تمام اقشار جامعه را به خود درگیر کرده، ویروس کروناست آن هم با کلی سوال و نگرانی. این ویروس، سبک زندگی مردم را به شدت تغییر داده، مناسک عبادی جمعی را تعطیل کرده، درب‌های مساجد، حرم‌ها و مشاهد مشرّفه را بسته، آیین‌های مذهبی را لغو یا محدود کرده است و این اتفاقات پرسش‌های زیادی را برای مردم پدید آورده است.

بررسی نگاه دینی در مدیریت بحران و برخورد با پیشامدهای ناگوار

به گزارش قدس آنلاین،  به منظور پاسخ به برخی از سوالات و شبهات رایج مردم در این روزها، با حجت‌الاسلام سید علی دلبری، استاد درس خارج حوزه علمیه خراسان و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی گفت وگویی انجام داده ایم که در ادامه می‌خوانیم.

مهم‌ترین پرسش‌ها و شبهه‌های دینی و فرهنگی در دوران شروع کرونا چیست و چه پاسخ هایی می توان به آنها داد؟

به نظر می‌رسد مهمترین شبهه این روزهای کرونایی این است که اگر به این نکته اعتقاد داریم که اهل بیت عصمت و طهارت(ع) و حرمهای آنان پاک و مطهرند این اماکن مقدس چگونه می‌تواند عامل ضرر رسانی به مردم باشند؟ سوال دیگر که مطرح می شود این است که حرم پاک و مطهر است و کرونا ویروس در محضر حجت خدا اجازه فعالیت و ضرررسانی به مردم را ندارند؛ بنابراین نیازی به رعایت اصول بهداشتی و بستن دربهای حرم ها نیست.

در پاسخ به این شبهات باید گفت: به اقتضای آیه تطهیر، خود اهل بیت(ع) مطهرند نه درب و پنجره حرم های آنان و شیعه حاجت خود را از حجت خدا که آبرومند پیش خداست درخواست می‌کند نه درب و پنجره‌ها. مورد دیگر اینکه مطهر بودن اهل بیت(ع) به معنای ضدمیکروب بودن آنها نیست ضرررسانی ویروس اقتضای طبیعت آن است. این انتظار که چون این مکان مقدس است ویروس کرونا در آن اثر ندارد خلاف نظام اسباب و مسببات است که اراده خداوند در آن جاری است؛ همان گونه که آتش می‌سوزاند و چاقو می‌برد، ویروس هم بیماری آفرین است و آنجا که چاقو، گلوی اسماعیل را نمی برد و آتش، حضرت ابراهیم(س) را نمی‌سوزاند باید دنبال علت غیر مادی و غیبی آن بود. در آیه ای از قرآن کریم نیز آمده است: «قد جعل الله لکل شی ء قدرا» نظام اسباب و مسببات را به رسمیت شناخته است در عین حال می فرماید خداوند فرمان خود را به نتیجه می‌رساند؛ یعنی آنجا که پای تاییدات غیبی به میان آید علل و اسباب ظاهری بی اثر می‌شود.

در این راستا درکنار لزوم مراجعه به طبیب، توجه به دعا و توسل معنا پیدا می‌کند. از روایات متعدد طبی اهل بیت(ع) (حدود ۱۶ هزار روایت) معلوم می‌شود به شدت سلامتی مردم مورد توجه آنان بوده است و این بزرگواران بیش از درمان به رعایت اصول بهداشتی و پیشگیری از بیماری‌ها سفارش کرده اند، برای نمونه از پیامبر اکرم(ص) روایت رسیده که از بیماری واگیر فرد جذامی یک متر فاصله بگیر و همان گونه که از شیر فرار می کنی از آن فرار کن. خود اهل بیت عصمت و طهارت(ع) نیز که این حرم‌ها به آنها منتسب است کاملاً اصول بهداشتی را رعایت می‌کردند؛ چگونه می‌شود در حرم آنان نیاز به رعایت مسائل بهداشتی نباشد.

 آیا بیماری و فراگیری آن می‌تواند از ابتلائات و امتحان‌های الهی باشد؟ وظیفه ما در قبال این ابتلائات چیست؟

بدون شک هر گونه بیماری مشمول سنت ابتلائات است و این لازمه حیات دنیاست. وظیفه ما در برابر بلاها و سختی‌ها این است که ضمن مدیریت حوادث و به حداقل رساندن تبعات و مضرات آن، در جهت تحقق هر چه بیشتر اهداف نزول بلیات و در راستای درک فلسفه بلا و دستیابی بیشتر مصالح نهفته در گرفتاری‌ها تلاش کنیم.

کمی در خصوص مصالح و فواید بلاها برای بشر که به آن اشاره کردید توضیح دهید.

بلا موجب تربیت و تکامل انسان ها و بسیاری از اخلاق حسنه مانند صبر، رضا، تسلیم و حلم است. با این مصائب تذکر و توجه بنده به خداوند تبارک و تعالی افزایش می باید. طبق سوره اعراف آیه ۳۰ بلا غفلت را برطرف می کند و انسان را به دعا و توسل موفق می‌دارد، همچنین توجه دادن بشر به ضرورت وجود ولی خدا و پذیرش حاکمیت جهانی آن از دیگر فواید بلاست، یکی از مقدمات فرج ابتلائات فراگیر جهانی در قالب خون ریزی ها و بیماری هاست و ترفیع درجه و مقام نیز از دیگر موارد است.

 

نطر ائمه اطهار(ع) در خصوص ابتلاء به بلاها و مشکلات و سختی‌ها چیست؟

امام صادق(ع) در این خصوص می فرمایند: «اِنَ فِی الجَنَه مَنزِلَهً لَا یَبلُغُهَا عَبدٌ اِلَا بِالِابتِلَاء فِی جَسَدِهِ» در بهشت مقام و منزلتی وجود دارد که هیچ بنده‌ای به آن نرسد، مگر به درد و بیماری‌ای که در بدنش حادث شود. همچنین این امام همام می فرمایند: هر اندازه که ایمان بنده افزون شود، تنگ دستی‌اش بیشتر و زندگی‌اش سخت‌تر می‌شود.

امام صادق(ع) در روایتی دیگر نقل می کنند: «هنگامی که گناهان بنده زیاد می‌شود و اعمالی ندارد که آن را جبران کند خداوند او را به حزنی دچار می کند تا آمرزیده شود.»

امیرمومنان حضرت علی (ع) می‌فرماید: «دار بالبلائ محفوفه». دنیا دار تزاحم حوادث و ناملایمات است.

درسوره بقره آیه ۱۵۵ قرآن نیز آمده است: «وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‌ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرینَ» «به یقین همه‌ی شما را با اموری همچون ترس، گرسنگی و کاهش در مال‌ها و جان‌ها و میوه‌ها آزمایش می‌کنیم؛ ‌ و بشارت ده به صابران.»

نظر به استحباب زیارت در زمان‌های متعدد، آیا بهره مندی از ثواب و برکات آن، فقط با حضور در هر حرم ممکن است؟

در روایات ما همانگونه که برای زیارت حضوری در مشاهد مشرفه آداب و فضائلی بیان شده، برای کسانی که نمی‌توانند از نزدیک و به صورت حضوری در حرمها مشرف شوند، زیارت از راه دور مورد سفارش روایات متعددی قرار گرفته که زائر می‌تواند آن را از راه دور بخواند و به ثواب زیارت نائل شود. برای نمونه در روایات تصریح شده که می‌توان زیاراتی را مانند زیارت امین الله، زیارت عاشورا از راه دور و نزدیک خواند.

چنان که از امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) روایت شده هر کسی در هر کدام از شهرها باشد و نتواند به زیارت اباعبدالله الحسین(ع) مشرف شود، به پشت بام و یا هر مکان بلندی در خانه خود قرار گیرد و یا به صحرا رود، ابتدا دو رکعت نماز بخواند؛ پس از آن زیارت عاشورا قراعت کند و در عزا و مصیبت آن حضرت گریه کند و بر قاتلینش لعن و نفرین کند. من ضامنم همه آن ثواب‌ها را خدا به او بدهد.

منبع: آستان نیوز

انتهای پیام /

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.