در این سال‌ها هر یک از دولت‌ها با تعهد تأمین بخشی از حق بیمه قشرهای مختلف بار سنگینی را به این سازمان تحمیل و به خاطر خلف وعده، بدهیشان به ۳۴۰ هزار میلیارد تومان رسیده است. دست‌اندازی دولتی‌ها به سرمایه ۲۵۰ هزار میلیارد تومانی شستا از طریق نصب مدیران دولتی هم عملاً بر مشکلات این مجموعه مردم‌نهاد افزوده است. از سویی در دهه گذشته که تورم سرکش بر معیشت مردم تاخته است، تأمین اجتماعی از همسان‌سازی و افزایش متناسب مستمری بازنشستگان طفره رفته که این نیز بر دامنه معضلات افزوده است. البته مشکل امسال از جایی شروع شد که تأمین اجتماعی اجرای همسان‌سازی را پس از یک دهه در بوق و کرنا کرد و در تیرماه آن را در مرحله اجرا گذاشت. با این حرکت حقوق حداقل‌بگیران با ۳۰ سال خدمت که ۶۵ درصد بازنشستگان هستند به ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان در برابر غول گرانی رسید.
همزمان نوبخت، رئیس برنامه و بودجه ضربه‌ای به این قشر زد. او گفت با اختصاص بودجه، از این پس دریافتی بازنشستگان کشوری ۹۰ درصد دریافتی همتایان شاغلان خواهد بود. این یعنی در حالی که جمعیت بازنشستگان تأمین اجتماعی دو برابر کشوری‌هاست با اختصاص بودجه هر دو صندوق ماهیانه ۸هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان پرداختی دارند و این سفره عائله تأمین اجتماعی است که باید کوچک‌تر پهن شود.
شکاف در پرداخت، این جماعت را به مقابل مجلس و تأمین اجتماعی و کف خیابان کشاند که دولتی‌ها اعلام کردند سال ۱۴۰۰ این فاصله را با تخصیص اعتبار ۹۰ هزار میلیارد تومانی جبران می‌کنیم. بودجه که به مجلس رسید نمایندگان با چکش‌کاری این رقم را به ۱۵۰ هزار میلیارد تومان رساندند.
این صورت مسئله ظاهراً مفرح هست اما چرا نارضایتی همچنان باقی است. شواهد حاکی است، ناترازی بودجه تأمین اجتماعی در حال رخ‌نمایی است. پس باید دولت شفاف تکلیف این سازمان را روشن کند؛ اما آنچه در مجلس تصویب شد، اولاً به صورت عام است و برای همه صندوق‌ها و ترمیم‌ها این به معنای حداکثر ۲۰ تا ۳۰ هزار میلیارد تومان برای مستمری‌بگیران است و دوم اینکه از محل ارائه اوراق و فروش املاک باید تأمین شود که درآمد پایدار محسوب نمی‌شود. اکنون بازنشستگان پرهزینه و عیال‌وار با هزینه بیماری و خرج روزافزون فرزندان؛ نظاره‌گر وعده‌ای هستند که امید به تحقق آن ندارند.
نظر شما