حجت‌الاسلام سید محمد باقر شاهرودی در گفتگو با قدس آنلاین می‌گوید: شب‌های قدر و روزهای ماه مبارک رمضان، ایام بسیار ویژه‌ای هستند و شبیه آنها را در طول سال نداریم. این شب‌ها علاوه بر اینکه فضیلت بسیار بالایی دارند و طبق روایات درهای رحمت الهی به روی بندگانش باز است، شب‌های برنامه‌ریزی انسان نیز هستند. هر یک از ما قرار است در این شب‌ها برای کل عمرمان و حتی زندگی پس از مرگ‌مان برنامه‌ریزی کنیم. در شب‌های قدر باید برای مقامات‌مان در بهشت برنامه بریزیم.
او اضافه می‌کند: پاسخ به پرسش شما را باید در رابطه ما و حضرت حجت(عج) جست‌وجو کرد. حضرت حجت(عج) پدر ما شیعیان است و ما فرزند اوییم. خود ائمه اطهار(ع) فرموده‌اند ما پدر شما هستیم و شما فرزندان مایید. شب ۲۳ ماه رمضان، شبی است که تقدیرات همه عالم مشخص می‌شود و بر عهده حضرت قرار می‌گیرد. بنابراین، بار حضرت در این شب بسیار سنگین است. امروز ظرف زمان ما ظرف غیبت است و اداره امورات عالم در دوران غیبت بسیار دشوارتر است. به فعلیت رساندن این تقدیرها در زمان غیبت، امر بسیار خطیری است. در تاریخ انبیا دیده‌ایم که بسیاری از آنها زیر سنگینی بار نبوت خم می‌شوند و گاهی زیر فشار مسئولیت خود طاقت نمی‌آورند و نمی‌توانند آن را به انجام برسانند. مسئولیت اکثر انبیا چند ده سال بیشتر نبوده، ولی حضرت حجت(عج) این مسئولیت را از حدود ۱۲۰۰ سال پیش به عهده دارد و تقدیر امور همه هستی را اجرا می‌کند. حال با توجه به اینکه ما فرزندان حضرت هستیم، امشب نوبت ماست که به کمک او برویم و او را دعا کنیم تا خداوند متعال او را در این کار یاری کند.
رئیس بنیاد فقه و معارف اهل بیت(ع) اضافه می‌کند: با خواندن دعای فرج از خدا می‌خواهیم به او در این ساعت‌ها و در همه ساعت‌ها درود بفرستد و سرپرست او باشد. در دعای فرج می‌گوییم: «خدایا تو حافظ او باش». چرا از خدا می‌خواهیم سرپرست و حافظ او باشد؟ چون خطرات فراوانی آن حضرت را از همه طرف تهدید می‌کند. نباید خیال کنیم که چون حضرت در عالم غیبت است، گوشه‌ای نشسته و با خیال راحت زندگی می‌کند. این طور نیست. از امام رضا(ع) دعایی داریم که خداوندا او را از چپ و راست و همه جهت‌ها حفظ کن. این دعا نشان می‌دهد حضرت حجت(عج) در میان بلاها، خطرات و گرفتاری‌هاست و نیاز به یاری الهی دارد وگرنه معنی نداشت چنین دعایی از امام رضا (ع) وارد شود. این شب‌ها از خدا می‌خواهیم حضرت را کمک کند و راهنمای او باشد. از خدا می‌خواهیم حافظ او باشد تا روزی که حکومت زمین را در اختیار او قرار دهد و او را از ثمره این حکومت بهره‌مند کند. انبیای گذشته از ثمره زحمتی که کشیدند بهره‌مند نشدند و از دنیا رفتند. ولی ما در این دعا از خدا می‌خواهیم که علاوه بر حکومت، بهره‌برداری از این زحمت‌ها را هم به او عطا کند. در بخش دیگری از خدا می‌خواهیم که حکومت حضرت، طولانی باشد تا نتیجه زحمت‌هایی که طی قرن‌ها کشیده، محقق شود؛ درست مانند کشاورزی که مدت‌ها روی زمین زحمت کشیده و حالا باید سبز شدن محصولش را ببیند.
حجت‌الاسلام هاشمی شاهرودی اظهار می‌کند: یک بخش امشب درباره این است که برای ولی خودمان دعا کنیم و از خدا برای او کمک بخواهیم. ولی بخش دیگر این است که بدانیم برای کمک به حضرت باید چه کاری انجام دهیم. حضرت در این دوران با دست بسته کار می‌کند و نمی‌تواند مانند دوران ظهور، از همه توانمندی‌هایش استفاده کند. در آن زمان همه ملائکه خدا به یاری او می‌آیند، افرادی مثل حضرت عیسی(ع)، الیاس نبی(ع) و دیگران برمی‌گردند و حضرت را کمک می‌کنند. ولی در زمان غیبت این طور نیست و فشار بسیار زیادی روی دوش حضرت است. تقدیر همه انسان‌ها، ملائکه، اجنه و حتی حیوانات قرار است امشب مشخص شود. حضرت حجت(عج) موظف است همه این تقدیرها را رقم بزند و آنها را به فعلیت برساند. در چنین شرایطی، ما به عنوان فرزندان او چه وظیفه‌ای داریم؟ آیا تا به حال به این فکر کرده‌ایم که وقتی بار پدرمان سنگین می‌شود و همه بار هستی روی دوش قرار می‌گیرد، ما چه وظیفه‌ای داریم؟ آیا می‌دانیم کدام یک از قسمت‌های بار حضرت را می‌توانیم برداریم؟ اولین قدم این است که خودمان بار جدیدی برای حضرت نباشیم. ما باید حق فرزندی را ادا کنیم. یعنی وقتی پدرمان در سختی‌ها و مشکلات است، به غصه‌های او اضافه نکنیم و بار جدید برایش به وجود نیاوریم. سعی کنیم خودمان از آن دسته افرادی نباشیم که وقتی حضرت به آنها نگاه می‌کند، احساس سنگینی و فشار کند. اما علاوه بر این، کمک‌های دیگری هم می‌توانیم بکنیم.
او در مورد چگونگی این کمک‌ها نیز می‌گوید: باید از خانواده، فرزند، پدر و مادر خود شروع کنیم. لازم نیست کار بزرگی انجام دهیم، ولی می‌توان در برابر اقوام و نزدیکان رفتار درستی داشت. باید کاری کرد که همسر و فرزندان نزد حضرت از ما شکایت نکنند. باید به آنها رسیدگی کرد. می‌توان با کمک به اطرافیان بخشی از بار حضرت را سبک کرد. باید طوری رفتار کرد که محبت سیدالشهدا(ع) در قلب خانواده‌مان پررنگ‌تر شود. وظیفه هر فرد در حد امکاناتی است که در اختیار اوست. باید از هر چه در اختیار داریم، برای کم کردن غم شیعیان استفاده کنیم. بدانیم که دلتنگی حضرت برای ما بیشتر از دلتنگی ما برای حضرت است و اصلاً قابل مقایسه نیست. او خیلی بیش از ما مشتاق است که ما را ببیند. برای همین است که از ما می‌خواهد برای فرج او دعا کنیم. البته باید دقت داشته باشیم که دعای بدون اقدام، اثر ندارد. باید ببینیم چه چیزی مانع زیارت ما و حضرت شده است و آن را برطرف کنیم. امشب تصمیم بگیریم موانع وجودی‌مان را برداریم. هر کسی خودش بهتر می‌داند چه چیزی مانع ملاقات او و حضرت می‌شود.کافی است موانع را دیده و به تدریج برطرف کنیم.
هاشمی شاهرودی در پایان می‌گوید: در ادعیه این شب‌ها می‌خوانیم که «و التوفیق لما وفقت له محمدا و آل محمد صلواتک علیه و علیهم». یعنی خدایا به من همان توفیقی را عطا کن که به محمد و آل محمد(ص) عطا کردی. چون ما از خاک اهل بیت(ع) خلق شده‌ایم و ادامه آنها هستیم. پس باید در بهشت هم با آنها هم‌نشین شویم. اما خودمان توانش را نداریم. پس باید از خدا بخواهیم که خودش به ما کمک کند و ما را در آن مسیر قرار دهد.
نظر شما