او جزو هنرمندانی است که توجه خاصی به مسئله آموزش و توانمندسازی هنرمندان جوان در بندرعباس و میناب داشته و در زمینه برگزاری کارگاه‌های آموزشی فعال بوده است.
کسب عنوان چهره برتر هنرمند انقلاب اسلامی در سال ۹۹ در هرمزگان و برگزاری نهمین سوگواره عاشورایی عکس و پوستر «هیئت» از موفقیت‌های اخیر این هنرمند است.
پندار از ۲۱ سالگی گرافیک را به صورت جدی دنبال کرده و نگاه حرفه‌ای به هنرش دارد.
گفت‌وگوی ما را با این هنرمند با موضوع مشکلات هنرمندان گرافیست و این هنر، بخوانید.
یکی از ویژگی‌های آثار شما واکنش به مسائل سیاسی و اجتماعی روز است. هنرمند چقدر باید نسبت به این مسئله دغدغه‌مند باشد؟
همه آدم‌ها دغدغه‌های اجتماعی و سیاسی دارند، من بابت کار و هنرم، مسئولیت و تعهدی دارم، این تعهد کمک می‌کند دنیا در هر شرایط اقتصادی و سیاسی، بهتر شود. من هم با همین نگاه و اعتقاد آثارم را خلق می‌کنم.
شما به عنوان چهره هنر انقلاب هم معرفی شدید. به نظر شما شاخصه هنر انقلاب و هنرمند انقلابی چیست؟
مرزی نسبت به هنرمندانی که در این کشور فعالیت می‌کنند و کارهایی برای گسترش آرمان‌های انقلاب انجام می‌دهند و یا بی‌توجه هستند، قائل نیستم اما با توجه به دغدغه‌ای که دارم و در مورد آن گفتم خود را متعهد می‌دانم در راستای تدوین ارزش‌های انقلاب آثارم را تولید کنم و باری از دوش هنر انقلاب در شهر و استانم بردارم.
موفقیت اخیر شما برگزیده شدن در دو بخش حروف‌نگاری و تصویرسازی سوگواره عاشورایی بوده است. در خصوص مشکلاتی که هنرمندان در این هنرها با آن دست به گریبان هستند، صحبت کنید.
حروف‌نگاری و تصویرسازی دو رشته مختلف نیستند، بلکه دو سبک در طراحی پوسترند که گاهی به هم مرتبط هستند. اساس کار یا تایپ است یا تصویر، در حقیقت سبک‌های مختلفی هستند که با تکنیک‌های متنوعی اجرا می‌شوند. به‌طور اساسی بحث ضعف آموزش برای طراحان گرافیک یکی از مشکلات این عرصه است، البته به‌تازگی گام‌هایی برای آموزش طراحی گرافیک برداشته شده که بسیاری از خلأهای این حوزه را برطرف خواهد کرد، اما همچنان ضعف آموزش به خصوص در شهرهایی که از پایتخت دورترند، وجود دارد.
متأسفانه هنوز نگاه حرفه‌ای به این هنر وجود ندارد، طراحی گرافیک به عنوان یک شغل شناخته شده نیست، متعهدانه با طراحان گرافیک از سوی سازمان‌ها و اقشار مختلف برخورد نمی‌شود و گاهی خود هنرمندان نسبت به اقتصاد این هنر کم‌لطفی می‌کنند، همه این‌ها مربوط به آموزش است؛ همان خلأیی که درباره این هنر وجود دارد.
با توجه به شیوع کرونا و تعطیلی مراکز و نگارخانه‌های هنری، وضعیت برگزاری نمایشگاه‌های هنری هنرمندان و اشتغال آن‌ها چگونه است؟
متأسفانه بیماری کرونا بر همه مشاغل تأثیر داشته و چالش‌های زیادی ایجاد کرده، اما هنر و هنرمند به خاطر تعطیلی نگارخانه‌ها با مصائب بیشتری روبه‌رو شدند. البته همه این محدودیت‌ها حتماً مسیر تازه‌ای پیش روی هنرمند و اثرش خواهد گذاشت اما همین اتفاق هم نیاز به گذشت زمان دارد و همه دیدیم در یک‌سال اخیر هنرمندان در خصوص بازنشر آثارشان با چالش‌های زیادی روبه‌رو بودند.
با توجه به اینکه تجربه‌های زیادی در خصوص شرکت در جشنواره‌های خارجی داشته‌اید و همیشه گفته می‌شود بومی‌گرایی بسیار مورد توجه داوران خارجی است، تلاش می‌کنید آثارتان رنگ و بوی فرهنگ ایرانی داشته باشد؟
من در آثاری که برای جشنواره‌های روسیه و پوستر عاشورای «هیئت»، طراحی و ارسال کردم از گلدوزی‌های خاصی که بومی هرمزگان است و بانوان این هنر را تولید می‌کنند، اقتباس کرده‌ام. این پوستر که با محور توجه به ویژگی‌های بومی هرمزگان طراحی شده، توجه داوران خارجی و داخلی را جلب کرد.
نقاط ضعف و قوت برگزاری جشنواره‌های هنری را چه می‌دانید؟
برگزاری جشنواره‌ها یکی از راه‌های چالش‌برانگیز پیشرفت برای هنرجویانی است که تازه کار خود را شروع کرده‌اند، زیرا کسی که می‌خواهد پیشرفت کند نیاز به چالش دارد و فضای جشنواره‌های معتبر با کیفیت بالا شرایط مناسب برای دیده شدن، رقابت و ایجاد چالش برای هنرجوی تازه وارد را دارد. معرفی هنرمند به جامعه یکی از وظایف جشنواره‌هاست، همچنین داوری شدن آثار توسط بهترین استادان، تأثیر مثبتی در پیشرفت هنرجویان دارد. به نظرم نیاز است جشنواره‌ها باکیفیت برگزار شوند و همیشه باشند، طوری که بتوانیم جشنواره‌های بین‌المللی درجه یک برگزار کنیم تا فضای رقابت، جهانی باشد و هنرجویان کشور بتوانند میزبان عرصه‌های جهانی باشند و تجربه‌هایی در این زمینه کسب کنند. پیشتر این جشنواره‌ها برگزار می‌شده و درحال حاضر هم بعضی جشنواره‌ها به صورت بین‌المللی برگزار می‌شوند اما تعدادشان کم است و انتظار می‌رود بیشتر شوند.
نظر شما