به دوستان ما توجه ده که خدا نیکوکرداران آنان را مورد بخشایش خویش قرار داده و بدکاران آنان را جز آن‌هایی که به او شرک ورزند و یا یکی از دوستان ما را برنجانند و یا در دل نسبت به آنان کینه بپرورند، همه را مورد عفو قرار خواهد داد اما از آن سه گروه نخواهد گذشت و آنان را مورد بخشایش خویش قرار نخواهد داد جز اینکه از نیت خود بازگردند و اگر از این اندیشه و عمل زشت خویش بازگردند، مورد آمرزش خواهند بود؛ اما اگر همچنان باقی باشند، خداوند روح ایمان را برای همیشه از دل آنان خارج ساخته و از ولایت ما نیز بیرون خواهد برد و از دوستی ما اهل بیت(ع) نیز بی‌بهره خواهند بود. من از این لغزش‌ها به خدا پناه می‌برم.
پی نوشت؛ اختصاصی، شیخ مفید صفحه ۲۴۱
هنگامی که می‌خواستند او را غسل دهند، در جیب لباسش نوشته‌ای یافتند: «من ابوالقاسم، عبدالعظیم بن عبدالله بن علی بن حسن بن زید بن علی بن حسن بن علی بن ابی‌طالب هستم»؛ این گواهی‌ای بود که نسبش را تا امیرالمؤمنین(ع) نشان می‌داد. کسی که صاحب بن عبّاد ماجرای مدفن فعلی او در ری را این‌گونه روایت می‌کند: شب وفات حضرت عبدالعظیم(ع) یکی از شیعیان ری در عالم رؤیا، پیامبر خدا(ص) را می‌بیند که به او فرمود: «مردی از فرزندان مرا فردا از سکة الموالی می‌آورند و در باغ عبدالجبار بن عبدالوهاب، در کنار درخت سیب، دفن خواهند کرد». آن شخص نزد صاحب باغ می‌رود تا آن درخت و مکان آن را بخرد.
صاحب باغ به او می‌گوید: این درخت و مکانش را برای چه می‌خواهی؟ او جریان رؤیای خود را بازگو می‌کند. صاحب باغ جواب می‌دهد: من هم چنین خوابی دیده‌ام و بدین جهت، محل این درخت و همه این باغ را وقف سادات و شیعیان کرده‌ام که اموات خود را در آن دفن کنند.
همزمان با ۱۵ شوال، سالروز وفات حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) در بیان ویژگی‌های متمایزکننده ایشان با حجت الاسلام محمدرضا فؤادیان، رئیس اندیشکده صحیفه سجادیه و دبیر علمی اندیشکده بین‌المللی مهدویت گفت‌وگو کرده‌ایم. فؤادیان درباره جایگاه حضرت عبدالعظیم(ع) می‌گوید: بزرگ‌ترین عامل جلیل‌القدر بودن و عظمت حضرت عبدالعظیم حسنی، محدث بودن و جایگاه علمی ایشان است.
ابن‌عمار در همین خصوص می‌گوید: به سامرا و به محضر امام هادی(ع) رفتم و خواستم در مورد فلان مشکل علمی از ایشان سؤال کنم اما حضرت(ع) مرا به عبدالعظیم حسنی ارجاع دادند و گفتند: شما که اهل ری هستی می‌توانی از عبدالعظیم سؤالاتت را بپرسی.
دبیر علمی اندیشکده بین‌المللی مهدویت ادامه می‌دهد: از حضرت عبدالعظیم حسنی هشت روایت در مورد مهدویت وجود دارد و وقتی به مسند ایشان مراجعه کنید حدود ۱۰۰ روایت از امام هادی و امام جواد(ع) نقل کرده که هشت مورد آن در خصوص مهدویت است. در این فرصت کوتاه روایتی منحصر به فرد از ایشان را که به درد امروز ما می‌خورد مورد اشاره قرار خواهم داد.
از میان ۲ هزار روایت که در خصوص امام مهدی(عج) داریم تنها این روایت از عبدالعظیم حسنی است که این جمله را دارد: ایشان بر امام جواد(ع) وارد می‌شود و می‌خواهد بپرسد آیا شما همان آقایی هستید که می‌خواهید پر از عدل و داد کنید؟ امام جواد(ع) پیش از آنکه حضرت عبدالعظیم این را بپرسد به او می‌گوید: آن کسی که جهان را پر از عدل و داد می‌کند، مهدی (عج) است. بعد حضرت جواد(ع) این‌طور ادامه می‌دهد: «الذی یجب المنتظر» یعنی آن که تو به دنبالش هستی، مهدی است که انتظار کشیدن او (در دوران غیبت) و اطاعت کردن از او در دوران ظهورش واجب است. فؤادیان با بیان اینکه عبارت «یجب المنتظر» جز در این روایت در هیچ یک از روایات مهدویت نیامده است، تصریح می‌کند: بحث ما وجوب فقهی نیست چرا که فقها احکام را به پنج قسمت تقسیم می‌کنند که یک بخش آن، بحث وجوب است.
اینجا بحث وجوب اعتقادی مطرح است. بر تک تک ما واجب است انتظار را بر خودمان لازم و واجب بدانیم. رئیس اندیشکده صحیفه سجادیه اضافه می‌کند: در ادامه همین روایت امام جواد(ع) می‌فرماید: «افضل اعمال شیعتنا انتظار الفرج» یعنی با فضیلت‌ترین کار برای شیعیان ما انتظار فرج است.
اگر همین «افضل الاعمال» در آخر روایت که عبدالعظیم حسنی برای ما نقل می‌کند را با «یجب المنتظر» کنار هم بگذاریم نشان می‌دهد بحث انتظار، نه افضل حالات که افضل اعمال است. به تعبیری یک عمل معمولی نیست بلکه بافضیلت‌ترین عمل است. معنایی که استنباط می‌شود این است این بافضیلت‌ترین عمل باید در تمام اعمال ما دیده شود. اگر دانشجو، طلبه یا بازاری هستیم باید انتظار امام زمان(عج) در همه اعمال ما نمود، بروز و ظهور داشته باشد. نتیجه اینکه رویکرد همه اعمال ما باید انتظار ولی خدا باشد. تعبیر «یجب» یعنی واجب بودن انتظار در کلام امام به این معناست هر کسی اعمال ما را نظاره کند به این نتیجه برسد فلانی واقعاً منتظر امام زمان(عج) است.
فؤادیان در ادامه به پیامی اشاره می‌کند که امام رضا(ع) به وسیله حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) به شیعیان و دوستداران اهل بیت(ع) فرستاده‌اند و می‌گوید: شیخ مفید در کتاب خویش، پیام جامع، آموزنده و جالبی را از امام رضا(ع) آورده است که امام(ع) این پیام را به وسیله حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) به شیعیان و دوستداران اهل بیت(ع) فرستاده‌اند.
وی با اشاره به محتوای نامه می‌گوید: در این نامه شیعیان به بستن راه ورود شیطان، صداقت و امانتداری، سکوت و ترک جدال، داشتن روابط حسنه با یکدیگر، حفظ حرمت و آبروی یکدیگر و توجه به خطر شرک‌ورزی و ظلم توصیه شده‌اند.
نظر شما