حجت الاسلام علی بهجت در گفتگو با خبرنگار قدس آنلاین به مناسبت فرارسیدن دهه کرامت و در آستانه میلاد امام رضا(ع)، به بخشی از آداب و رسوم زیات ثامن الحجج(ع) که مدنظر آیت الله بهجت بود پرداخت و عنوان کرد: از نگاه پدرم، معرفت ریشه و بنیان گذار وتغذیه کننده تمام عمل هاست. ملاک ارزش تمام کارها میزان معرفت انسان ها است. معرفت هر اندازه باشد عمل انسان هم با او بالا و پایین می رود.

وی ادامه داد: امامان معصوم در اوج قله معرفت هستند و باهمین معرفت ها و با عمل به دستورات الهی به مقام امامت و وصایت رسیده اند، پس آنها بعد از وفات، حیات بسیار بالاتری از حیات خود در زندگی دنیوی خواهند داشت.

وی باذکر این نکته که امام رضا(ع) اکنون حیات بسیار بالاتری را دارند و به طور کامل اعمال و رفتار ما را نظاره گر هستند، ابراز داشت: به همین دلیل است که وقتی از منزل به قصد زیارت می خواهیم خارج شویم، او ما را می بیند و هوایمان را دارد تا به حرم برسیم. در حرم هم ما را می بیند و هم صدایمان را می شود چون حی و حاضر است.  

حجت الاسلام علی بهجت متذکر شد: زائری که به این یقین و باور رسیده است که امام حی و حاضر است و تمام رفتار و اعمال ما را مشاهده می کند بسیار حالات متفاوتی نسبت به زائری دارد که تصور می کند، امام به رغم داشتن شخصیتی والا، اما هزاران سال پیش فوت کرده و از دنیا رفته و تنها برای احترام به او راهی زیارت می شود.

وی تصریح کرد: اگر زائر بداند زیارت به این معنی است که تو او را ببینی و او تو را می بیند، متوجه خواهد شد که علاوه بر اینکه باید بر پاکی ظاهر خود کوشا باشد باید باطن خود را هم با خواندن دعا یا قرائت قرآن و گفتن اذکر، تمیز کند. به دلیل اینکه می خواهیم به زیارت امام حی و ناظر برویم و او توانایی دارد که باطن ما را هم ببیند، باید ناپاکای هایمان را از بین ببریم.

وی در ادامه به نقل قولی از آیت الله بهجت پرداخت و اظهار کرد: پدرم می فرمودند  که از همان لحظه ای که به قصد زیارت راه می افتی، با ذکری مناسب باید بدنت را تطهیر نمایی و مغز جانت را شستشو دهی و بدان که ازهمان جا امام(ع) درحال مشاهده تمام رفتار و تصمیم گیری های تو هستند. باید بدانیم که در مسیر زیارت هم در حضور امام رضا(ع) هستیم و این حضور تنها منحصر به بودن در حرم مطهر نیست.

فرزند آیت الله بهجت درادامه تشریح نظر آن مرجع فقید درخصوص زیارت امام رضا(ع) بیان داشت: باید هم تطهیر ظاهر و هم تطهیر باطن نماییم. در مسیر مودب و موقعر و به ذکری مشغول باشیم. نباید از شمس الشموس(ع) غافل شویم و باید مراقبت کنیم که گناهی از ما سر نزند. وقتی به حریم حرم رسیدیم باید ذکر را تغییر داده و تقویت کرده و وقتی به درب صحن می رسیم باید مقداری توقف کرده و برای ورود اجازه بخواهیم و با مراجعه به درون ببینیم که از ما راضی است یاخیر؟ مثل اینکه می خواهی به نزد شخص زنده ای بروی هر دری که قصد عبور داری باید اجازه بگیری. هر چه نزدیکتر به مضجع مبارک می رسی باید ذکر را قوی تر کنی و کنار درب اصلی حرم که می ایستی بیشتر توقف کن وباتمام وجود اجازه بخواه، به دلت رجوع کن ببین به تو اجازه داده اند؟

حجت الاسلام علی بهجت به نقل خاطره ای از دوران حیات آیت الله بهجت پرداخت و یادآور شد: جوانی بود که در روضه ها هفتگی در منزل آیت الله بهجت شرکت می کرد، اما چند جلسه ای غایب شد. پس از مدتی آمد و به پدرم گفت که من مشهد بودم و نائب الزیاره شما، آیت الله بهجت گفتند که آیا موفق شدی حضرت را زیارت کنی؟ آن جوان ابتدا جا خورد و پدرم دوباره پرسید توفیق یافتی که خود حضرت را زیارت کرده و توفیق دیدار با امام رضا(ع) را یافتی؟ گفت: نه آقا، من همین بارگاه و صحن و ایوان را دیدم، آقا به او گفتند: آیا در خواب هم نتوانستی حضرت را ببینی؟ گفت: نه در بیداری و نه در خواب. آیت الله بهجت به او گفتند که پس چگونه می توانیم به تو زائر امام رضا(ع) بگوییم.

فرزند آیت الله بهجت در ادامه به نقل خاطره ای دیگر از پدرگرامی خود پرداخت و عنوان کرد: آیت الله فهری زنجانی با آیت الله بهجت از دوران جوانی، دوستی و رفاقت داشته اند و در زمان تحصیل به حجره ایشان رفت و آمد داشته و با او معاشرت می کرد. آیت الله فهری می گفت که زمانی به مشهد مشرف شده بودم، متوجه شدم که آیت الله بهجت هم در مشهد حضور دارند. به محضر ایشان رفتم و به ایشان گفتم که ما باهم دوست و رفیق بودیم و به شما علاقه داشتم و به دیدنتان می آمدم، نمی دانم من چه گناهی مرتکب شده ام، که اینقدر با شما فاصله گرفتم، شما در آسمان سیر می کنید و من در زمین ام.   بسیاری مقامات را طی کرده اید و من اینجا رها شده ام.

وی افزود: دیدم آیت الله بهجت هم متاثر شدند و سرشان را به پایین گرفتتند. به ایشان گفتم که عمر من گذشته است و ناتوان هستم. اکنون اگر راه را هم نشانم بدهی خودم توانایی ندارم آن را طی کنم. دستم را هم بگیری نمی توانم همراهیت کنم. عمر من گذشته است. اما اکنون مهمان شما هستم. از اینجا بیرون نمی روم تا یکی از عنایاتی که حضرت به شما داشته را برای من تعریف کنی که حداقل بدام که دیگران چه می بینند و می شنوند.

حجت الاسلام بهجت بیان کرد: آقا چشمانش را دوباره به زمین دوخت و پس از لحظه ای فرمود: یکبار که مشرف شدم حضرت مرا پذیرفت و محیط شکافته شد و او مرا به نزد خود برد. امام رضا(ع) به من ۱۰ مطلب فرمود و من فقط یک مطلب آن را برای شما بازگو می کنم. حضرت به من فرمود مگر می شود کسی به ما پناه بیاورد و ما پناهش ندهیم. آیت الله بهجت به همین اکتفا کرد و آن آقا بسیار منقلب شد و رفت.

وی اظهار داشت: کسی که بخواهد امام رضا(ع) را درک کند باید معرفت به او پیدا کند، باید قدر وجود حضرت رضا(ع) را بداند، هر روز با سلام و با نشانی از حضرت او را ببیند و قدم بردارد. باید سعی کند که زیارت را به زیارت واقعی نزدیک کند و به حضور در نزد ثامن الجج(ع) برساند.

وی بااشاره به این نکته که زائر نباید زیارت را شرطی کند و به امام بگوید که حال که به زیارت تو آمده ام، تو نیز اینکار را برای من انجام بده، تصریح کرد: معصومین(ع) براحوال زائر واقف هستند. از حضرت برای تمام مومنین و مومنات درخواست کند و نه فقط برای خودش، مثلا اگر خانه می خواهد بگوید ای امام رضا(ع) واسطه بین من و خداوند بشو و تمام مومنان بی خانه را صاحب خانه کن، نه اینکه حال که من به زیارتت آمده ام هرچه سریعتر این موارد را اجابت کن. کاری نکند که به ناراحتی امام رضا(ع) منجر شود. اگر به زائران و مهمانان حضرت خدمت کرده و به آنها توجه داشته باشد، آنگاه مورد توجه حضرت نیز قرار می گیرد.

انتهای پیام/