حجت السلام والمسلمین عبدالکریم پاک نیای تبریزی در گفتگو با خبرنگار قدس آنلاین درخصوص سیره سیاسی امام رضا(ع) و مبارزه با مفسدان عنوان کرد: حضرت علی ابن موسی الرضا(ع) در مقابل ناهنجاری و مفاسد حاکمان عصر خود به هیچ عنوان بی تفاوت نبوده و باآنها برخورد می کرده اند. مواردی که لازم بود اصلاح شود را اصلاح و زمانی که امکان اصلاح وجود نداشته است، حضرت رضا(ع) به شیوه های مختلف به این مساله اعتراض می کرده اند.
وی اظهار کرد: یکی از نمونه های بارز این ادعا، واقعه نماز عید فطر امام رضا(ع) است. حضرت برای ادای نماز عید فطر، به شیوه پیامبر گرامی اسلام(ص) اقتدا کرده و با این کار، غلط بودن شیوه های مرسوم آن زمان را اعلام نمودند.
وی با اشاره به این نکته که یکی دیگر از ابعاد مقابله امام(ع) با انحرافات، برخورد امام(ع) با افراد مفسدی بود که در دستگاه حکومت عباسی حضور داشتند، تصریح کرد: برخورد امام با فضل بن سهل یکی از این موارد است. براساس نقل شیخ صدوق در کتاب عیون اخبار الرضا(ع)، روزی فضل بن سهل که وزیر و یکی از نظریه پردازان و تصمیم گیرندگان اصلی مسایل حکومتی بود، به محضر امام رضا(ع) رسید و با غرور فراوان در مقابل حضرت ایستاد. امام مدتی او را معطل کرد و اجازه نشستن به او نداد تا کمی از غرور او کاسته شود.
این پژوهشگر تاریخ ادامه داد: پس از مدتی امام(ع) از فضل بن سهل پرسید بامن چه کاری داشتی؟ فضل گفت نامه ای از طرف مامون به من نوشته شده و عطایایی به من داده شده است. شایسته است که شما هم به عنوان ولیعهد هدایایی به من بدهید. سپس همانطور در حالت ایستاده نامه را قرائت کرد. امام پس از اتمام قرائت نامه به وزیر مامون گفت ما هم می توانیم همانند این عطایا و هدایا به تو بدهیم اما به شرط اینکه از معصیت خداوند بپرهیزی و تقوا پیشه کنی. با این کار تلاش فضل بن سهل برای کسب امتیازات دنیوی بیش از استحقاق خود، بی نتیجه ماند.
وی با بیان این موضوع که برخورد امام تنها با افراد خطاکار حاضر در حکومت نبوده است و ایشان حتی با نزدیکان خود که دارای انحراف بوده اند برخورد می کرده اند، خاطرنشان ساخت: زیدالنار یکی از برادران امام رضا(ع) بود که مدتی رفتاری از خود نشان می داد که شایسته او و جامعه نبود. مامون براو غضب داشت اما به خاطر حرمت و حشمت امام رضا(ع) با او برخورد نمی کرد. روزی در یک مجلس عمومی که حضرت رضا(ع) مشغول گفتگو بودند متوجه شدند که زیدالنار برخی از مردم را در گوشه ای جمع کرده و از فضایل خاندان و نوادگان پیامبر اسلام(ص) برای آنها صحبت می کند و می گوید که ما فرزندان فاطمه زهرا(س)، ویژگی ها و موهبت های زیاد و خاص داریم.
حجت الاسلام پاک نیا افرود: امام(ع) متوجه این موضوع شد و با صدای بلند که مردم نیز می شنیدند زید را مورد خطاب قرار داد و گفت: ای زید صحبت نقالان کوفی را باور کرده ای؟ اگر خداوند فرموده که جهنم را بر فرزندان فاطمه(س) حرام می کند، منظور فرزندان بلافصل او یعنی حسنین و زینبین علیهم السلام هستند. اگر قرار باشد که تمام فرزندان حضرت فاطمه(س) اهل نجات و سعادت و رهایی از دوزخ باشند، تو از پدرت موسی بن جعفر(ع) سود و بهره بیشتری برده ای. چون او اهل تقوا و نماز شب و انجام کار خیر بود و سختی های این راه را به جان می خرید و تو اهل نافرمانی و خوش گذرانی هستی. پس در صورت نجات از دوزخ، تو بهره بیشتری برده ای چون لذت حرام های دنیایی را هم چشیده ای.
این تاریخ نگار مدعی شد: امام(ع) بااین کار در عمل به مردم نشان دادند که جلوی سوءاستفاده از مقام و منصب و سودجویی های فردی و... را خواهند گرفت، حتی اگر سوءاستفاده کننده برادر امام باشد.
وی متذکر شد: این ایستادگی امام رضا(ع) در مقابل انواع فسادها و سوءاستفاده ها که بدون درنظر گرفتن پست و مقام و یا نسبت های خویشاوندی بود، باعث شد که مفسدان سیاسی و اقتصادی در رسیدن به امیال دنیوی خود و رسیدن به ثروت ها و قدرت های بادآورده ناکام بمانند.
استاد سطوح عالی حوزه ابراز داشت: یکی دیگر از دستاوردهای چنین برخوردهایی از امام(ع) با مفسدان این بود که افرادی مانند یونس بن عبدالرحمان و دعبل خزائی تربیت شده و پرورش یابند که برخورد با فسادها را وظیفه خود دانسته و در این مسیر گام بردارند. دعبل یک شاعر سیاسی بود و در اشعار خود با مفاسد حکومتی و افراد صاحب قدرت مقابله می کرد.
انتهای پیام/
نظر شما