اگرچه ظرافتش در پیشبرد برنامه‌ها حتی اگر دستاوردی هم نداشته باشد، موافقانش را راضی می‌کند اما اظهارات نسنجیده گاه‌وبیگاهش چه تکیه بر کرسی وزارت داشته باشد یا به‌قول خودش به دانشگاه بازگشته باشد، حتی هم‌مسلکی‌هایش را هم به دردسر می‌اندازد. روی سخن ما با محمدجواد ظریف است که در گذشته با معنابخشی افراطی به قدرت نظامی دشمنان و بازی سیاسی با دستاوردهای میدانی شهیدسلیمانی، رویه مخرب خود را به‌خوبی به نمایش گذاشته است.

بازهم عذرخواهی ظریف؟

ظریف حالا و در شرایطی که در ماه‌های گذشته با تحویل دادن کلید وزارت خارجه بعد از هشت سال از کانون توجهات دور شده بود، بار دیگر با موضع‌گیری جنجالی، به‌دنبال بازگشت به فضای رسانه‌ای است. وی اخیرا در نشستی که با تعدادی از دانشجویان و اساتید داشته، اظهارنظرهای قابل‌توجهی درخصوص موضوعات مختلف داشته است. وی درباره مصوبه لغو تحریم‌ها می‌گوید که آن کسی که خیال می‌کرد ظریف می‌خواهد کاندیدای ریاست‌جمهوری شود، آن کسی که این مصوبه را دنبال کرد و می‌خواست خودش کاندیدای ریاست‌جمهوری شود نمی‌دانست نه خودش می‌شود، نه ظریف قصد کاندیداشدن داشت.
وزیر خارجه سابق کشورمان که در ماه‌های منتهی به پایان کار خود بارها به قانون راهبردی مجلس تاخته بود و نزدیکانش نیز این قانون را مانعی جدی برای رسیدن به اهداف‌شان می‌دیدند، گویا هنوز هم از صیانت مجلس از دستاوردهای هسته‌ای کشور دلخور است و نه در مجاز که در ظاهر نیز به‌دنبال تسویه‌حساب سیاسی هستند؛ موضوعی که مشاور رییس مجلس در امور راهبردی را نیز مجبور به واکنش کرد. مهدی محمدی در کانال تلگرامی خود نوشت: درک کینه و حقد امثال محمدجواد ظریف از قانون اقدام راهبردی برای من به‌هیچ‌وجه دشوار نیست. خواهم گفت که مساله انتخابات و امثال آن هم نیست. مساله اصلی امثال ظریف -که واقعا امیدوارم روزی بتوان آزادانه درباره جزئیات آن سخن گفت- این است که این قانون، بی‌اعتباری مبانی فکری و خطای فاحش برآوردهای استراتژیک آن‌ها را برملا کرد.
به بی‌ظرافتی ظریف
وجود جریانات سازشکار در داخل کشور اگرچه یکی از دلایل اصلی فشار مضاعف دشمنان در سال‌های گذشته بوده است اما یکی از شخصیت‌های که به‌خوبی این نقش را معنا بخشیده، وزیر خارجه‌ای است که به گمان او، هر ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی دشمنان خام‌اندیشی است و تنها منجر به هزینه می‌شود. اگرچه هزینه سازشی که او و همفکرانش بر ایران تحمیل کردند هم کمتر از آن چیزی که تصور می‌کنند، نیست.
ظریف در بخش دیگری از سخنان اخیرش هم با اشاره به شهادت شهید فخری‌زاده، می‌گوید: شهید فخری‌زاده یکی از بی‌مبالات‌ترین آدم‌ها در حوزه امنیت است، یعنی به هیچ شکل، گوش به حرف نمی‌داد، الان محافظان من اینجا نشستند، از پایین به من می‌گویند بیا توی این اتاق، می‌گویم چشم! می‌گویند نیا، می‌گویم چشم اما شهید فخری‌زاده گوش نمی‌کرد یعنی اسرائیل هر وقت می‌خواست می‌توانست ایشان را بزند.
وزیرخارجه دولت سابق ادامه می‌دهد: یعنی اسرائیل فخری‌زاده را زد که برجام را نابود کند، همزمان داد که توییت بزنند جواب کشتن فخری‌زاده به‌وسیله برجام است. حالا ما هم یک مصوبه مجلس تصویب کردیم که امروز اگر ایران به توافق برسد باید از آن مصوبه برود پایین؛ زیرا امکان اجرای آن مصوبه قطع برجام است. کِی اسرائیلی‌ها ایشان را ترور کردند؟ بعد از انتخاب بایدن به‌عنوان رییس‌جمهور. بعد ما که قانون مبارزه راهبردی و همان تحریم راهبردی را نمی‌دانم چه چرتی است اسمش، تصویب کردیم، درواقع در پاسخ به کشتن فخری‌زاده توسط اسرائیل ضد برجام بود.
ظریف که تمام تلاشش را برای زدن پنبه قانون مجلس یکبار دیگر به کار گرفته است تا بی‌کفایتی‌های خودش را توجیه کند، باز هم با موج‌سواری روی باورهای مردم به‌دنبال انعکاس بیشتر اظهاراتش است؛ راهبردی که پیش از این هم بارها شاهد آن بوده‌ایم و تنها با یک عذرخواهی به پایان رسیده است. اهانت به شهدا که حالا بی‌هیچ تردیدی ازسوی وزیر خارجه سابق به رسانه‌ها کشیده شده است، باید بیش از گذشته موردتوجه مسوولان قرار گیرد تا یکبار دیگر شاهد تکرار آن نباشیم.

منبع:صبح نو

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.