به گزارش قدس آنلاین، مشکل بزرگی که در دوران کنونی جهان در بین مردان، در محل کار و زندگی به وجود آمده تنهایی آن هاست. بر طبق آمارها، از سال ۱۹۹۰، تعداد مردانی که هیچ دوست صمیمی ندارند، از ۳ درصد به ۱۵ درصد افزایش یافته است. گروه اجتماعی مردان نیز در طول عمرشان بیشتر از زنان کوچک شده و می شود.

با این حال، محل‌های کار می‌توانند نقش مهمی در کمک به بهبود ارتباط برای مردان داشته باشند؛ و برای مردان، محل کار فرصت مناسبی است تا شرایط خود را در این حوزه بهبود ببخشند.

پدیده تنهایی به این دلیل دوباره داغ شده چون اخیراً از مرکزی معتبر گزارش ۸۲ صفحه ای در خصوص لزوم پرداختن به این معضل در بهداشت عمومی جوامع مطرح شده است. در این گزارش که «اپیدمی تنهایی و انزوای ما» نام دارد و عنوان فرعی آن نیز «اثرات شفابخش ارتباط اجتماعی و بودن در اجتماع» است، آمارهای جالبی دیده می شود. یکی از این یافته های تکان دهنده در این تحقیق این است که فقدان ارتباط اجتماعی به سلامت جسمانی ما آسیب می رساند و ظاهراً به اندازه کشیدن ۱۵ نخ سیگار در روز خطرناک است.

اسکات گالووی، استاد بازاریابی در مدرسه کسب و کار نیویورک، در خصوص اینکه چگونه بازگشت به دفاتر کار در بعضی مواقع می تواند برای سلامت روان افراد مفید باشد صحبت به میان آورده است. او معتقد است محل کار می تواند جایی باشد که فرد دوست پیدا کند، و جوانان، به‌ویژه مردان جوان، مهارت‌های اجتماعی خاص و توانایی درک شراط یک محیط را توسعه دهند، در حالی که یک فرد با نشستن در خانه نمی تواند این قابلیت ها را پیدا کند. اما چگونه محل کار می‌تواند به تقویت ارتباطات به ویژه برای مردان کمک کننده باشد؟

مکس دیکینز، سخنران، نمایشنامه نویس و نویسنده کتاب «بیلی دوستی ندارد: چگونه متوجه شدم مردان مشکل دوستی دارند»، پس از اینکه متوجه شد کسی نیست که بتواند از او بخواهد در مراسم عروسی اش ساقدوش او شود، شروع به تحقیق در مورد دوستی های میان مردان کرد. ریشه‌های مشکلات مردان در رابطه با دوستی عمیق است، اما مکس می‌گوید که بحران کنونی تا حدی به دلیل فروپاشی «فضاهای سوم» به وجود آمده که بستری برای به وجود آمدن دوستی‌های میان افراد بوده اند. این فضاهای سوم یعنی مکان هایی که ما وقت خود را در آنجا صرف می‌کنیم اما نه جزو خانه محسوب می شود و نه محل کار؛ مکان هایی مانند کافه ها، باشگاه های ورزشی، مکان های مذهبی و پارک ها می توانند جزو این فضاهای سوم قلمداد شوند.

از دست رفتن این محیط ها فشار بیشتری بر محل کار برای به وجود آوردن محلی برای دوستی های بیشتر وارد می کند، چون محل کار به دلیل مسائل پیرامون وضعیت و توزیع قدرت، مکان پیچیده تری برای ملاقات با افراد و ایجاد دوستی های عمیق است. مکس می گوید که به وجود آوردن دوستی های مردانه به خصوص می تواند امری دشوار باشد. او اضافه می کند: «مردان ویژگی هایی دارند که می‌توانند به وجود آمدن صمیمیت در دوستی‌ها را مسدود کنند که شامل پرخاشگری و سُتاوندی (رواقی‌گرایی) عملکردی می شود، که این ها در محیط کار با وجود رقابت هایی که وجود دارد می تواند گسترش نیز بیابد.»

یک مسئله ساختاری بزرگتر برای سازمانها در مورد نقش بخشهای منابع انسانی این است که محل کار به دلیل اینکه تنهایی نقش مهمی در سلامت روانی ضعیف مردان بازی می کند، می تواند این مشکل را نسبت به محیط های دیگر جدی‌تر بگیرد. البته بسیاری از بخش های منابع انسانی (مخصوصاً در غرب) تقریباً به طور کامل توسط زنانی تشکیل شده است که تقویم اجتماعی کار را به گونه ای تنظیم می کنند که علایق اجتماعی مردانه را نادیده می گیرد. به همین دلیل دوباره باید تفاوت های دو جنس با یکدیگر مورد توجه و بازنگری قرار بگیرد، اتفاقی که شاید مدتی است تابو محسوب می شود اما نیازمند کنار گذاشته شدن دارد.

منبع: فایننشال تایمز

مترجم: امیرمحمد سلطانپور