به گزارش قدس آنلاین، با وجود خط و نشان کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال مبنی بر ممنوعیت بیانیه نویسی باشگاه های لیگ برتری علیه یکدیگر ، ماشین بیانیه نویسی باشگاه های لیگ برتری با قدرت و سرعت بیشتری در حال فعالیت است تا فضای فوتبال ایران به واسطه انتشار این بیانیه های تند و تیز کاملا ملتهب و متشنج شود.
روند سناریوی بیانیه نویسی باشگاه های لیگ برتری علیه یکدیگر نسبت به هفته های ابتدایی لیگ نه تنها کندتر نشده بلکه انگار مسابقه ای عجیب میان باشگاه ها آغاز شده که متن خشن تر و پر حرارت تری علیه حریف خود به نگارش در بیاروند تا در فضای مجازی قدرت وایرال بیشتری داشته باشد!
مرور بیانیه های اخیر باشگاه استقلال و پرسپولیس علیه یکدیگر به وضوح نشان می دهد این بیانیه ها صرفا برای افزایش فشار جامعه هواداری آنها بر مدیریت فدراسیون، کمیته داوران،ارکان قضایی فوتبال نوشته شده تا ارتش سایبری دو تیم همانند پیاده نظام جنگ های رومی بدون هیچ ترس و واهمه ای به رقیب حمله کنند تا آنها را وادار به عقب نشینی کنند.
نکته تامل برانگیز اینجاست که مدیران و اعضای هیئت مدیره دو باشگاه نیز در این بلبشو نقش کلیدی ایفا می کنند به شکلی که یکی با انتشار استوری طرف مقابل را تخریب می کند و طرف دیگر با مصاحبه های تند و آتشین پاسخ حمله را به بدترین شکل ممکن می دهد تا فضای هواداری دو تیم در شبکه های اجتماعی متاثر از این ادبیات به کلی دگرگون شود و کلکسیون بداخلاقی‌ها، توهین ها و الفاظ رکیک و ناشایست میان هواداران رد و بدل شود تا یک جنگ تمام عیار میان آبی و قرمزها شکل بگیرد!
اما فاجعه عجیب‌تر در حوزه مدیریت فدراسیون فوتبال شکل می‌گیرد، ارکان قضایی فوتبال که بر اساس قوانین و آئین نامه های مصوب مجمع بایستی نقش بازدارنده در این قبیل رفتارها ایفا کنند به جای برخورد ریشه ای با مساله به سراغ گزینه درآمدزایی می روند تا خزانه خالی فوتبال به این ترتیب شارژ شود!
البته که تصمیم سازان ارکان قضایی فوتبال در ظاهر شعار اخلاقمداری و برخورد قاطع با متخلفان را در همه ایام مطرح می کنند ولی در عمل هیچ خبری از برخورد سخت و قاطعانه نیست بلکه صرفا جرائم نقدی و موضوع اسکناس سازی کمیته انضباطی و کمیته اخلاق در صدر اولویت های آنها قرار دارد تا میزان انتقادها به عملکرد ارکان قضایی فوتبال به شکل قابل توجهی افزایش پیدا کند.
با در نظر گرفتن این فضا و تشدید میزان خشونت در فضای فوتبال که امروز در کلام و لحن کلیه مدیران فوتبال باشگاهی به صراحت مشاهده می شود بایستی منتظر وقوع یک فاجعه بزرگ اخلاقی در فوتبال ایران باشیم، جایی که همانند دهه هفتاد بازیکنان و مربیان دو تیم همانند گلادیاتورها در زمین فوتبال به جان هم بیفتند تا با چک و لگد حرف خود را به کرسی بنشانند، چون مجریان قانون قدرت برخورد با ناهنجاری های موجود را ندارند و صرفا مقوله درآمدزایی سرلوحه کار آنها قرار گرفته است!
بسیاری از کارشناسان و منتقدان با ابراز نگرانی از تداوم این فضا معتقدند سو مدیریت در سیستم نظارت در سطح مدیریت فوتبال و انفعال ارکان قضایی می تواند خشونت حاکم در بیانیه نویسی‌ها را به سکوهای استادیوم های ورزشی سوق دهد که این مساله به تنهایی قابلیت وقوع یک بحران اجتماعی را به دنیال دارد که اگر فکری به حال آن نشود، بایستی منتظر یک فاجعه جدید و فروپاشی اخلاقی در ورزشگاه های کشور باشیم!
وقتی مدیران باشگاه های مثلا فرهنگی بدون استرس و نگرانی ادبیات چاله میدانی را جایگزین ادبیات محترمانه می کنند و مرزهای بد اخلاقی را در متون بیانیه ها ، مصاحبه های خود جا به جا می کنند چرا نباید نگران آینده ترسناک فوتبال باشگاهی باشیم!
نظر شما