به نظر می‌رسد کار شما در بازی‌های هانگژو نسبت به دوره قبل این مسابقات سخت‌تر بود.
بدون شک این‌طور بود؛ چرا که مسابقات نابینایان در دوره قبلی یعنی بازی‌های جاکارتا برای اولین بار برگزار شد، اما پس از آن دوره، بازیکنان کشورهای دیگر در مسابقات مختلف بین‌المللی شرکت کردند و توانستند کسب تجربه کنند. اعزام نکردن بازیکنان ما به مسابقات گوناگون از طرف فدراسیون شطرنج و حضور نیافتن در میادین جهانی برای آمادگی بیشتر، سبب شده بود تیم های کشورهای رقیب در بازی مسلط‌تر باشند.
آیا پس از کسب مدال و افتخارآفرینی در بازی‌های پارا آسیایی ، نگاه به رشته و حوزه شما تغییر کرده است؟
تا الان تغییری احساس نشده است، اما همواره این خواسته وجود داشته که باید نگاه ویژه‌تری نسبت به گذشته وجود داشته باشد. یکی دیگر از مشکلات ما اعزام کم به مسابقات مختلف است و به همین دلیل ما بسیاری از مسابقات را از دست می‌دهیم؛ در حالی که رشته ما معمولاً مدال‌آور بوده است و در صورتی که به ما بیشتر توجه کنند، نتایج بسیار درخشان خواهد بود.
شما پاداش بازی‌های هانگژو را کامل دریافت کرده‌اید؟
متأسفانه تاکنون فقط پاداش یکی از چهار مدال طلا را دریافت کرده‌ام و طی تماسی گفته‌اند به زودی بقیه پاداش‌ها پرداخت می‌شود. به هر حال ورزشکار ترجیح می‌دهد که پاداش‌ها پای سکو و بدون فاصله زمانی از کسب مدال پرداخت شود، اما در حال حاضر این روند کمی طولانی شده است.
با این وضعیت، در حال حاضر شغل یا منبع درآمد خاصی دارید؟
کمیته ملی پاراالمپیک حقوقی در حدود ۶ میلیون و به صورت ماهانه پرداخت می‌کند اما درآمد اصلی من از طریق برگزاری کلاس و دوره در فرهنگسراهای مشهد حاصل می‌شود؛ چرا که مانند دیگر افراد جامعه فشارهای اقتصادی و مسئله بالا بودن هزینه‌ها برای ما نیز وجود دارد. البته برگزاری این دوره ها سبب استعدادیابی و پرورش و رشد افراد مستعد در حوزه شطرنج نیز می‌شود.
با در نظر گرفتن همه مسائل، فکر می‌کنید در چه صورتی وضعیت بهتر شود؟
ورزشکاران ما با محدودیت امکانات، تمام توان خود را برای کسب برترین جایگاه‌ها در دنیا به کار می‌گیرند و اگر امکانات لازم فراهم شود، افتخارات بسیار زیادی نصیب ایران خواهد شد. همین‌طور اگر از ظرفیت‌ها و توانایی‌های موجود در کشورمان به خوبی استفاده شود، قطعاً موفقیت‌ها نیز بیشتر می‌شود.
نظر شما