به نقل از آی‌ای؛ پژوهشگران چینی در یک شاهکار علمی، یک روش درمانی هیدروژنی ابداع کرده‌اند. آنها یک رویکرد پیشرفته را معرفی کرده‌اند که از ایمپلنت‌های مبتنی بر فناوری نانو برای تحویل هیدروژن استفاده می‌کند و می‌تواند به مشکلات مربوط به پیری و بیماری‌هایی مانند آلزایمر کمک کند.

این مطالعه که توسط پژوهشگران دانشگاه شانگهای جیائو تونگ انجام شده است، روی پتانسیل هیدروژن در از بین بردن ساعت سلولی تاکید دارد.

افزایش سن و برخی بیماری‌ها اغلب با فرآیندی به نام «پیری سلولی» مرتبط هستند که در آن سلول‌ها دیگر تقسیم نمی‌شوند و مواد التهابی آزاد می‌کنند.

پژوهشگران این مطالعه می‌گویند: ریزمحیط پیری که موجب التهاب مداوم و از دست دادن توانایی‌های بازسازی ذاتی می‌شود، مانع اصلی برای ترمیم مؤثر بافت در افراد مسن است.

این شرایط، محیطی ایجاد می‌کند که مانع از ترمیم بافت‌ها می‌شود و پیری را تسریع می‌کند و ممکن است منجر به مشکلات استخوانی در افراد مسن شود و ترمیم شکستگی‌ها را دشوار کند.

با این حال، داروهای موجود که توسط دانشمندان برای جلوگیری از پیری سلولی تولید شده‌اند، دارای محدودیت‌هایی هستند، عوارض جانبی ایجاد می‌کنند و اثربخشی محدودی دارند.

جالب اینجاست که مولکول‌های هیدروژن به دلیل توانایی خود در خنثی کردن رادیکال‌های مضر، به عنوان یک عامل ضدالتهاب ایمن و در طیفی گسترده نویدبخش هستند.

تلاقی نانوفناوری و هیدروژن درمانی

ایمپلنت کوچک اما قدرتمند ابداعی دانشمندان چینی، هیدروژن را بهتر از حد معمول، مانند نوشیدن آب غنی از هیدروژن یا تنفس در محیط مملو از گاز هیدروژن به بدن تحویل می‌دهد. این روش، انتقال هیدروژن را ۴۰ هزار برابر مؤثرتر از روش‌های معمولی پیش می‌برد.

این ایمپلنت کوچک به گونه‌ای پیچیده طراحی شده است که هیدروژن را به طور پیوسته در طول یک هفته در بدن آزاد می‌کند.

این تیم آزمایش‌های بالینی را روی موش‌های مسن انجام داده است. این ایمپلنت که به عنوان یک کاتالیزور عمل می‌کند، مهارت در ترمیم استخوان را به همراه نتایجی در جوان‌سازی سلولی نشان داد.

این رویکرد جدید، زیرساخت سلولی را تغییر داد، التهاب را کاهش داد و موجب بهبود عملکرد سلول‌ها شد.

این کشف، امیدی برای مبارزه با مشکلات ناشی از افزایش سن ارائه می‌دهد و گام بزرگی در جهت یافتن درمان‌های جدید است.

این مطالعه فرصت‌ها را برای درمان‌های تحول‌آفرین باز می‌کند که می‌تواند تفاوت قابل‌توجهی در پرداختن به مسائل مربوط به افزایش سن ایجاد کند.

این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.