به گزارش قدس آنلاین، براساس اظهارات قاضی این دادگاه، اسرائیل باید تمام توانش را برای توقف نسل‌کشی در غزه به‌کارگیرد، امکان ورود هر چه سریع‌تر کمک‌های ضروری به این منطقه را فراهم کند و از تحریک مستقیم به نسل‌کشی در جریان این جنگ، جلوگیری و محرکان آن را مجازات کند.
در واکنش به حکم دیوان لاهه حسین امیرعبداللهیان در صفحه ایکس نوشت: «موفقیت آفریقای‌جنوبی در دیوان بین‌المللی دادگستری در جریان طرح شکایت از رژیم صهیونیستی را به دولت و ملت آفریقای‌جنوبی، ملت فلسطین و خانم نالدی پاندور، وزیر امور خارجه این کشور تبریک می‌گویم و بار دیگر بر حمایت جمهوری اسلامی ایران از ابتکار عمل دولت آفریقای جنوبی تصریح می‌کنم». چنین به نظر می‌رسد این برد بیشترین دستاوردش برای دولت آفریقای جنوبی است که کشورش سال‌ها تحت سلطه استعمار و آپارتاید بوده است و تشکیل این دادگاه و وارد کردن اتهامات سنگین به رژیم اسرائیل بزرگ‌ترین برگ برنده آن است. اما با توجه به مواضع حمایتی جدی ایران و حرف و حدیث فراوان درباره حکم صادر شده، گفت‌وگویی را با کارشناس بین‌الملل دکتر ابوالفضل بازرگان داشته و تحلیل وی را جویا شدیم.
آقای دکتر، با توجه به اینکه می‌دانیم رأی صادر شده از سوی دیوان لاهه، رأی عادلانه‌ای نیست و بحث نسل‌کشی و آتش‌بس را هم پوشش نمی‌دهد چرا موضع رسانه‌ای ایران حمایتی بوده است؟
درست است رأی لاهه، عادلانه محسوب نمی‌شود، اما در نوع خود بی‌سابقه یا کم‌سابقه بوده است. اینکه در سازمان‌های بین‌المللی علیه دولتی اتهامی مطرح شود و پرونده‌ای سنگین مفتوح شود کم سابقه است، آن هم پرونده علیه رژیم صهیونیستی که از یک سو لابی پرقدرتی رابا خود همراه کرده است و از سوی دیگر کشورهایی مانند بریتانیا، آمریکا و فرانسه از او حمایت می‌کنند. این مسئله مسبوق به سابقه نیست و در نوع خود دستاورد محسوب می‌شود.
البته در مورد این سازوکارهای نهادهای بین‌المللی ما همیشه بدبین بوده‌ایم. به ساز و کارهایی که کشورهای غربی خودشان وضع کرده‌اند تا منافع خود را پیش ببرند نمی‌شود اعتماد کرد. این نوع رأی دادگاه بین‌المللی لاهه، برای ما نیز دستاورد محسوب می‌شود.
چرا ایران از هرنوع حرکت ضدصهیونیستی حمایت می‌کند؟
رژیم صهیونیستی هم از هرنوع حرکت ضدایران حمایت کرده است. سال گذشته بود که سفیر این رژیم در سازمان ملل عکس مهسا امینی را بالا برده و گفته بود زنان حق زندگی دارند! امسال اوضاع تغییر کرده، بالاخره رقابت سر جای خود باقی است و بازیگران برای تحمیل فشار بر دیگری از فرصت‌ها استفاده می‌کنند. وظیفه انسانی هم سرجای خود. اینکه از غزه حمایت کنیم و این مسئله جز از طریق فشار بر رژیم صهیونیستی محقق نمی‌شود حرف بلامنازعی است.
در بازی قدرت، حرکت بعدی ایران چه باشد؟
در حوزه قدرت، جمهوری اسلامی ایران دو کار اصلی انجام داده است که در جنگ غزه مشهود است و البته بیشتر ایران بر رویکرد اول که تمرکز بر افکار عمومی و افول وجهه رژیم اشغاگر است، تمرکز کرده است.
اما چرا ایران این بار بر دیپلماسی عمومی تمرکز کرده است؟ افکار عمومی دنیا همواره علیه ما و رژیم اسرائیل همواره یکی از مهم‌ترین حامیان ضدایران بوده است . سال گذشته قرار بود اجماع جهانی علیه ایران شکل بگیرد، مخالفت‌ها با ایران زیاد بود، اما اکنون گردونه روزگار به رژیم صهیونیستی – که دشمن ایران است- رسیده است و به لحاظ دیپلماسی عمومی فرصت مناسبی است که ایران، این فشارها را از روی خود بر دارد و بر اسرائیل تمرکزکند. البته تا حدودی ایران در مباحث دیپلماتیک موفق بوده است.
رویکرد دوم حضور میدانی است که باید دید ایران در عمل برای دفاع از غزه چه کرده است که در اینجا بازی، فقط بازی قدرت، رقابت، هزینه و فایده و بازدارندگی است.
خبرنگار: محیا سادات قریشی
نظر شما