به گزارش قدس خراسان، ۹۰ درصد از زعفران دنیا در ایران کشت می‌شود؛ این یعنی عملاً انحصار کاشت این گیاه در اختیار کشورمان و البته خراسان به عنوان خاستگاه اصلی زعفران است.
با وجود این اما هنوز فکر اساسی برای صادرات اصولی زعفران نشده و کشورهایی همچون اسپانیا، چین و امارات سود سرشاری از صادرات این گیاه با ارزش می‌برند. زعفران یا به صورت چمدانی به مقصد این سه کشور برده می‌شود یا فله‌ای و بدون اینکه برای بسته‌بندی‌اش ایده‌ای داشته باشیم، صادر و راهی اسپانیا، امارات و چین می‌شود و از آنجا با برند و نام این کشورها سر از فروشگاه‌های شیک سایر کشورها در می‌آورد! به این ترتیب است که در آخر سهم ایران به عنوان تولیدکننده انحصاری زعفران در دنیا تنها ۵ درصد از گردش مالی پرسود طلای سرخ است!
نکته‌ای مهم برای صادرات طلای سرخ
پای صحبت صادرکنندگان که می‌نشینیم و سفره دلشان را که باز می‌کنند، از دلایل متعدد مغفول ماندن این ظرفیت بزرگ می‌گویند. میان همه گفته‌ها و نگفته‌های آن‌ها نکته‌ای ریز اما مهم وجود دارد آن هم نقش دولت در تسهیل شرایط برای صادرات است. حق هم دارند. تا زمانی که دولت شرایطی فراهم نکند تا صادرات با کمترین مشکل و در سهل‌ترین وضعیت اتفاق بیفتد، هرچقدر صادرکنندگان تلاش کنند و راه‌های ارتباطی و ارسال بار مسدود باشد یا ناهموار بماند، یا صادراتی در کار نخواهد بود یا اندک و بی‌مقدار باقی می‌ماند. در یکی دو روز گذشته اتفاقی افتاد که به نظر می‌رسد در راستای هموارتر شدن راه صادرات باشد.
حذف زعفران از فهرست گیاهان آب‌بر!
نهم بهمن خبر حذف زعفران از فهرست پرداخت عوارض صادراتی آب مجازی منتشر شد که گمرک ایران این موضوع را برای اجرا ابلاغ کرده بود.
در بخشنامه گمرک آمده است: «پیرو بخشنامه شماره ۴۴۷۲۵۲/۱۴۰۲/۵۵ مورخ ۱۴۰۲.۴.۶ موضوع فهرست محصولات کشاورزی و غذایی آب‌بر مشمول نیم درصد عوارض صادراتی آب مجازی، مصوبه شماره ۱۹۳۱۸۱ ت ۶۱۷۲۶ ه مورخ ۱۴۰۲.۱۰.۲۳ هیئت محترم وزیران ارسال و اعلام می‌دارد مطابق صراحت مصوبه مذکور، زعفران مندرج در ردیف ۳۰ جدول موضوع مصوبه شماره ۵۱۵۹۷ / ۶۱۳۶۵ ه مورخ ۱۴۰۲.۳.۲۷، از فهرست محصولات کشاورزی و غذایی آب‌بر مشمول نیم درصد عوارض صادراتی آب مجازی حذف شده است.
از این روشایسته است ضمن اقدام لازم، مراتب را به کلیه واحدها و گمرکات اجرایی تابعه نیز ابلاغ و بر حسن اجرای آن نظارت مستمر معمول دارند».
زعفران کجا، گیاهان آب‌بر کجا!
همان گونه که بیان شد، این موضوع می‌تواند شرایط صادرات را آسان‌تر از گذشته کند؛ اما پرسش این است که آیا از نگاه کارشناسان تا پیش از این زعفران گیاهی آب‌بر بوده که باید مشمول نیم درصد عوارض صادراتی آب مجازی شود؟ همین نکته ریز هزینه‌های ناشی از صادرات را افزایش و تمایل برای عرضه زعفران در بازارهای جهانی را کاهش می‌دهد.
کارشناسی که کشت زعفران را کنار کاشت میوه‌هایی همچون هندوانه، خربزه و صیفی‌جاتی مانند گوجه‌فرنگی، سیب‌زمینی، پیاز و... آب‌بر دیده، با چه استدلالی به این قطعیت رسیده که برای کاشت زعفران آب زیادی نیاز است؟
کجای دنیا زعفران را مثل هندوانه و خربزه باید هر بار در کمتر از ۱۰ روز آبیاری و کلی آب برایش مصرف کرد تا به ثمر برسد؟ زعفران در تمام سال به دو یا سه بار آبیاری نیاز دارد.
ویژگی نیاز آبی زعفران
ارقام آبی را که برای برداشت هر کیلو هندوانه، خربزه و سیب‌زمینی مورد نیاز است، با این داستان مقایسه کنید. به طور متوسط برای تولید هر کیلو هندوانه به ۳۰۰ تا ۳۵۰ لیتر آب نیاز است. به نظر اصلاً منطقی و درست نیست در قیاس با هندوانه و سایر میوه‌ها حتی زعفران نامش در میان گیاهان آب‌بر آورده شود. هرچند خاصیت و ویژگی نیاز آبی زعفران به گونه‌ای است که مقدار زیادی از این نیاز از بارندگی‌های فصل‌های پاییز و زمستان تأمین می‌شود و معمولاً همان دو یا سه بار آبیاری همیشگی سالانه برای طلای سرخ کفایت می‌کند.
خبرنگار: هاشم رسائی‌فر
نظر شما