یک فایل صوتی ۱۶دقیقه و ۲۶ثانیه‌ای که گویا در یک جمع کارشناسی ضبط شده و نخستین‌بار در یکی از رسانه‌های آن‌طرف آبی عمومی شد.
صدای حضار به‌جز صدای ظریف مخدوش شده تا به‌اصطلاح امکان شناسایی افراد وجود نداشته باشد.
کمی پس از انتشار این فایل صوتی، دکتر ظریف هم در بیانیه‌ای که رسانه‌های اصلاح‌طلب منتشر کردند، درباره آن نکاتی را مطرح کرد.
در بیانیه ظریف آمده است: «ظاهراً یک میهمان در سمینار کارشناسی ارشد به حرمت کلاس و فضای امن بین استاد و دانشجو خیانت کرده و گفت‌وگوهای کلاسی را دراختیار دیگران قرار داده است».
اما در این میان بررسی محتوای فایل صوتی منتشر شده هم خالی از لطف نیست.
به‌طور کلی این فایل را از دو منظر می‌توان تحلیل کرد:
نخستین منظر ورود می‌تواند بررسی محتوای تخصصی ارائه شده در نشست آقای ظریف باشد. این محتوای تخصصی در حوزه سیاست خارجی و داخلی قابل بررسی است که البته در هیچ‌کدام از این دو حوزه او حرف جدیدی نزده است. مروری بر برخی خاطرات و نقل‌قول‌های تاریخ گذشته که به‌خودی خود ارزشی ندارد، اما اگر از منظری متفاوت به آن‌ها نگریسته شود، ارزشمند هستند.
منظر دوم برای ورود، تحلیل رسانه‌ای این صوت است.
صوتی که منتشر شده با نفی جناح چپ تندرو (اصلاح‌طلبان رادیکال) شروع می‌شود. ظریف می‌گوید پس از حوادث ۷۸ به رئیس‌جمهور دوره اصلاحات گوشزد کرده است اطرافیانش به‌شدت تندرو هستند. او ادامه می‌دهد تندروهای جناح چپ به سمت حذف رفته‌اند و تلاش کرده‌اند با این کار قانون اساسی را تغییر دهند که این امر به حساس شدن آنچه او نهاد قدرت می‌داند، منجر شده است.
ظریف در ادامه انتخابات را به عنوان تنها «ابزار مدنی» حل مشکلات و رساندن صدا به گوش «نظام» می‌داند و حتی بی‌پرده می‌گوید: «اشتباهات خودمان را به پای دموکراسی نگذاریم» اما رندانه تلاش می‌کند منظورش از «نظام» را گروهی غیر از رهبر معظم انقلاب معرفی کند.
او ادامه می‌دهد برای «آقا» مشارکت مهم است و الان هم که مشارکت پایین بوده ایشان نمی‌تواند جلو ماجرا را بگیرد. اما با ظرافت خاصی بخشی دیگر را که خودش «هسته اصلی قدرت» معرفی می‌کند به عنوان کسانی معرفی می‌کند که مشارکت برایشان مهم نیست.
در بخشی دیگر از این فایل که به عقیده نگارنده باید آن را یک «اقدام رسانه‌ای» دانست، ظریف تلاش می‌کند شورای نگهبان را منفعل کند. او با ادبیاتی که نوعی مظلوم‌نمایی و البته قهرمان‌سازی هم چاشنی‌اش شده، می‌گوید: «من هم را اگر ثبت‌نام می‌کردم ردصلاحیت می‌کردند، ولی چون محبوبیت من بیشتر بود انتخابات بی‌ارزش‌تر می‌شد» یا در بخشی دیگر مطرح می‌کند: «از سال ۹۲ می‌خواستند برای من ستاد برپا کنند، ولی من این‌کاره نیستم» او دامنه قهرمان‌سازی را بازتر کرده و می‌گوید:«من تیم ندارم. تیم داشتن بده بستان می‌خواهد. من معتقد به بده‌بستان در شخصیت نیستم. از روز اول بده بستان نکرده‌ام».
از این صوت البته نکات دیگری هم برداشت می‌شود:
اینکه ظریف تلاش دارد خودش را به عنوان اپوزسیونی مطرح کند که بزرگان قوم باید بروند سراغش.
اینکه ظریف تلاش می‌کند بازگشت به عقلانیت را در اپوزسیون نمایش بدهد.
اینکه به قالیباف نقدی وارد نمی‌کند و به‌نحوی می‌گوید در آینده می‌تواند با گروه او کار کند.
اینکه اصلاح‌طلبان انحصارطلب و رادیکال را مفتضح می‌کند. هرچند نامی نمی‌برد و نقطه‌زنی نمی‌کند.
اما بخش جالب ماجرا آنجاست که وقتی بحث به نقد برجام کشیده می‌شود، صوت تمام می‌شود. نقدی که اتفاقاً خود ظریف شروع می‌کند و به‌صراحت می‌گوید مردم از این معاهده ناراضی بوده‌اند.
با این نگاه می‌توان گفت گروهی که این صوت ظریف را منتشر کرده‌اند در عمل تلاش دارند او را به‌عنوان رقیب اصلی دکتر رئیسی در انتخابات آینده مطرح کنند.
نظر شما