مشکلات و تلخیها را باید به عنوان یک واقعیت قبول کرد، وگرنه دچار فکر و خیال و نیز آشفتگی روانی میشویم.
به مردم نگاه می کنم و با یک پرسش تکراری کلنجار می روم؛ می توانیم آیا بیشتر همدیگر را دوست داشته باشیم و جهان مهربانتری بسازیم؟