حضرت امام سجاد(علیه‌السلام) تنها به برگزاری جلسات علمی اکتفا نکردند. با حضور در اجتماع و ارتباط با مردم، ضمن اینکه بی واسطه از حال مردم باخبر می‌شدند و به مشکلات آنان رسیدگی می‌کردند، سیره رفتاری و عملی صحیح اسلامی را نیز در بین مردم ترویج می‌نمودند.
این رفتارها موجب شد ایشان را به نام‌های گوناگونی ملقب کنند که هریک بیانگر منش خاصی در امام زین العابدین(علیه‌السلام) بوده است. پیشوای زاهدان(قُدوۀ الزاهدین)، مهتر پرهیزکاران (سیدالمتقین)، زیور صالحان(زین الصالحین) و چراغ شب زنده داران(منارالقانتین) والثَّفنات(چرا که ایشان بر اثر عبادت و نماز بسیار، جایگاه‌های سجده‌اش مانند زانوی شتر پینه بسته بود) برخی از القابی است که به آن حضرت داده‌اند. هر یک از این لقب‌ها نشان دهنده مرتبه‌ای از کمال نفس و درجه‌ای از ایمان و مرحله‌ای از تقوا و پایه‌ای از اخلاص امام (علیه‌السلام) است که در قلوب مردم جای می‌گرفت.
